آیه في قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزادَهُمُ اللهُ مَرَضاً وَ لَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ بِما كانُوا يَكْذِبُون [10]
در دل‌هاى آنان يك نوع بيمارى است؛ خداوند بر بيمارى آنان افزوده؛ و به‌خاطر دروغ‌هايى كه مى‌گفتند، عذاب دردناكى در انتظار آنهاست.
الکاظم (علیه السلام)- فَمَرِضَتْ قُلُوبُ الْقَوْمِ لَمَّا شَاهَدُوا ذَلِکَ مُضَافاً إِلَی مَا کَانَ مِنْ مَرَضِ أَجْسَامِهِمْ لَهُ وَ لِعَلِیِّ‌بْنِ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) فَقَالَ اللَّهُ عِنْدَ ذَلِکَ: فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ أَیْ فِی قُلُوبِ هَؤُلَاءِ الْمُتَمَرِّدِینَ الشَّاکِّینَ النَّاکِثِینَ لِمَا أَخَذْتَ عَلَیْهِمْ مِنْ بَیْعَهًِْ عَلِیٍّ (علیه السلام).
امام کاظم (علیه السلام) [منافقان] وقتی صحنه [ی بیعت‌گرفتن برای علی (علیه السلام)] را دیدند، به‌خاطر کینه‌ی دلشان نسبت به پیامبر (و علی (علیه السلام)، بیماری و مرضِ دل، بر مرضِ جسمشان افزوده‌شد، در این هنگام خداوند فرمود: فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ یعنی خداوند در قلب‌های این افراد سرکش و شک‌کننده و پیمان‌شکن که عهد بیعت با علی (علیه السلام) را شکستند، [مرض و بیماری انداخت].
الکاظم (علیه السلام)- فَزادَهُمُ اللهُِ مَرَضاً بِحَیْثُ تَاهَتْ لَهُ قُلُوبُهُمْ جَزَاءً بِمَا أَرَیْتَهُمْ مِنْ هَذِهِ الْآیَاتِ وَ الْمُعْجِزَات.
امام کاظم (علیه السلام) وقتی خداوند نشانه‌ها و معجزاتی برای هدایتشان به آن‌ها ارائه کرد ولی آن‌ها روی گردانیدند، قلب‌هایشان سرگردان شده و گمراه‌تر گشتند و به این معنا مریضی قلبشان افزون شد.
الکاظم (علیه السلام)- وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ بِما کانُوا یَکْذِبُونَ مُحَمَّداً (علیه السلام) وَ یَکْذِبُونَ فِی قَوْلِهِمْ إِنَّا عَلَی الْعَهْدِ وَ الْبَیْعَهًِْ مُقِیمُونَ.
امام کاظم (علیه السلام) آن منافقین دچار عذاب دردناک می‌شوند زیرا محمّد (را تکذیب کرده و نیز این سخن خود را که ما بر عهد و پیمان خود استواریم، [در عمل] تکذیب می‌کردند.