آیه فَإِنِ انتهَوْاْ فَإِنَّ أللهَ غَفُورٌ رَّحِيم [192]
و اگر (از جنگ و فتنه) خوددارى کردند، خداوند آمرزنده و مهربان است.
الصّادق (علیه السلام)- فَأَبَاحَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ قِتَالَ الْمُشْرِکِینَ فَأَنْزَلَ اللَّهُ فَاقْتُلُوا الْمُشْرِکِینَ حَیْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ وَ خُذُوهُمْ وَ احْصُرُوهُمْ وَ اقْعُدُوا لَهُمْ کُلَّ مَرْصَدٍ وَ اقْتُلُوهُمْ حَیْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ فَقَتَلَهُمُ اللَّهُ عَلَی أَیْدِی رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ أَحِبَّائِهِ وَ جَعَلَ لَهُ ثَوَابَ صَبْرِهِ مَعَ مَا ادَّخَرَ لَهُ فِی الْآخِرَهًِْ.
امام صادق (علیه السلام) در اینجا خداوند، جنگ با مشرکان را برای پیامبر (صلی الله علیه و آله) مباح کرد و فرمود: مشرکان را هرجا یافتید به قتل برسانید و آن‌ها را اسیر سازید و محاصره کنید و در هر کمینگاه، بر سر راه آن‌ها بنشینید! (توبه/ ۵) و هرجا یافتید بکشید. خداوند متعال به دست رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله) و یاران و دوستان او، کفّار را از پا درآورد و پاداش صبر او را [تا قبل از نزول حکم، که در برابر آزار مشرکین صبر کردند] به همراه دیگر ثواب‌هایی که برای او ذخیره کرده، در آخرت به او می‌دهد.