آیه وَ لَمَّا جاءَهُمْ رَسُولٌ مِنْ عِنْدِ اللهِ مُصَدِّقٌ لِما مَعَهُمْ نَبَذَ فَريقٌ مِنَ الَّذينَ أُوتُوا الْكِتابَ كِتابَ اللهِ وَراءَ ظُهُورِهِمْ كَأَنَّهُمْ لا يَعْلَمُونَ [101]
و هنگامى كه فرستاده‌اى از سوى خدا به سراغشان آمد، و با نشانه‌ها‌يى كه نزد آنها بود هماهنگى داشت، گروهى از آنان كه به آنها كتاب آسمانى داده شده‌بود، كتاب خدا را پشت سر افكندند؛ گويى هيچ از آن آگاهى ندارند.
الصّادق (علیه السلام)- وَ لَمَّا جاءَهُمْ جَاءَ الْیَهُودَ وَ مَنْ یَلِیهِمْ مِنَ النَّوَاصِبِ.
امام صادق (علیه السلام) وقتی پیامبر (به‌سوی آن یهودیان و نیز ناصبی‌هایی که در پی آنها بودند، آمد.
الباقر (علیه السلام)- الرَّسُولُ الَّذِی یَأْتِیهِ جَبْرَئِیلُ قُبُلًا فَیَرَاهُ وَ یُکَلِّمُهُ فَهَذَا الرَّسُول.
امام باقر (علیه السلام) رسول، آن کسی است که جبرئیل (علیه السلام) در برابر او مجسّم می‌شود و او جبرئیل (علیه السلام) را می‌بیند و با او سخن می‌گوید و این چنین شخصی، رسول است.
الصّادق (علیه السلام)- مُصَدِّقٌ لِما مَعَهُمْ الْقُرْآنُ مُشْتَمِلًا عَلَی فَضْلِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ عَلِیٍّ (علیه السلام) وَ إِیجَابِ وَلَایَتِهِمَا وَ وَلَایَهًِْ أَوْلِیَائِهِمَا وَ عَدَاوَهًِْ أَعْدَائِهِمَا.
امام صادق (علیه السلام) قرآن، آنچه دارند (تورات) را تصدیق می‌کند و مشتمل بر فضیلت محمّد (و علی (علیه السلام) است و شامل حکم لزوم ولایت آن دو، ولایت دوستان آنها و دشمنی با دشمنانشان است.
الصّادق (علیه السلام)- کِتابَ اللهِ الْیَهُودُ التَّوْرَاهًَْ وَ کُتُبَ أَنْبِیَاءِ اللَّهِ وَراءَ ظُهُورِهِمْ تَرَکُوا الْعَمَلَ بِمَا فِیهَا وَ حَسَدُوا مُحَمَّداً (صلی الله علیه و آله) عَلَی نُبُوَّتِهِ وَ عَلِیّاً (علیه السلام) عَلَی وَصِیَّتِهِ وَ جَحَدُوا مَا وَقَفُوا عَلَیْهِ مِنْ فَضَائِلِهِمَا.
امام صادق (علیه السلام) کتاب آسمانی یهودیان تورات و کتاب‌های پیامبران الهی را پشت سر می‌انداختند. عمل به کتاب خدا را ترک نموده و نسبت به حضرت محمّد (در نبوّت و علی (علیه السلام) در جانشینی او، حسد می‌ورزیدند و فضائل آنها را که به آن آگاهی داشته‌اند انکار می‌کردند.
الصّادق (علیه السلام)- کَأَنَّهُمْ لا یَعْلَمُونَ وَ فَعَلُوا فِعْلَ مَنْ جَحَدَ ذَلِکَ وَ الرَّدَّ لَهُ فِعْلَ مَنْ لَا یَعْلَمُ مَعَ عِلْمِهِمْ بِأَنَّهُ حَق.
امام صادق (علیه السلام) کَأَنَّهُمْ لا یَعْلَمُونَ و مانند کسی‌که آن (کتاب الهی) را انکار می‌کند، عمل می‌کنند [با اینکه کاملاً مطّلع هستند. که آن (کتاب) بر حق است]، رفتار آنان برعکس رفتار کسی است که واقعاً نمی‌داند، این درحالی است که آنها می‌دانند که آن کتاب برحق است با این حال چنین عمل می‌کنند. مانند کسی‌که نمی‌داند رفتار می‌کنند.