آیه إِنَّ اللهَ يُدْخِلُ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ جَنَّاتٍ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ وَ الَّذينَ كَفَرُوا يَتَمَتَّعُونَ وَ يَأْكُلُونَ كَما تَأْكُلُ الْأَنْعامُ وَ النَّارُ مَثْوىً لَهُمْ [12]
خداوند كسانى را كه ايمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند وارد باغ‌هاى بهشتى مى‌كند كه نهرها از پاى درختانش جارى است؛ در‌حالى‌كه كافران از متاع زودگذر دنيا بهره مى‌گيرند و همچون چهارپايان مى‌خورند، و سرانجام آتش دوزخ جايگاه آن‌هاست.
الصّادق (علیه السلام)- وَ الَّذِینَ کَفَرُوا بِوَلَایَهًِْ عَلِیٍّ (علیه السلام) یَتَمَتَّعُونَ بِدُنْیَاهُمْ وَ یَأْکُلُونَ کَما تَأْکُلُ الْأَنْعامُ وَ النَّارُ مَثْویً لَهُمْ.
امام صادق (علیه السلام)- وَ الَّذِینَ کَفَرُوا یعنی کسانی که به ولایت علی (علیه السلام) کافر شدند. یَتَمَتَّعُونَ از دنیای خود بهره می‌برند. وَ یَأْکُلُونَ کَما تَأْکُلُ الْأَنْعامُ وَ النَّارُ مَثْویً لَهُمْ مثل چهارپایان می‌خورند و جهنّم جایگاه آن‌ها است.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- قَالَ عَلِیُّ‌بْنُ‌إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) فِی قَوْلِه ... ثُمَّ ذَکَرَ الْمُؤْمِنِینَ فَقَالَ إِنَّ اللهَ یُدْخِلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ یَعْنِی بِوَلَایَهًِْ عَلِیٍّ (علیه السلام) جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ وَ الَّذِینَ کَفَرُوا أَعْدَاؤُهُ یَتَمَتَّعُونَ وَ یَأْکُلُونَ کَما تَأْکُلُ الْأَنْعامُ یَعْنِی أَکْلًا کَثِیراً وَ النَّارُ مَثْویً لَهُمْ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- إِنَّ اللهَ یُدْخِل الذِینَ آمَنُوا و عَمِلوا الصَّالحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ؛ منظور از مؤمنان، کسانی هستند که به ولایت امیرالمؤمنین (علیه السلام) ایمان آورده باشند. و الذِینَ کَفَرُوا یَتَمَتَّعُونَ و یَأْکُلونَ کَمَا تَأْکُل الأَنْعَامُ در اینجا منظور از کفّار، همان دشمنان امیرالمؤمنین (علیه السلام) هستند که مانند چهارپایان برخورد می‌کنند و مانند چهارپایان فقط به شکم خود توجّه دارند: و النَّارُ مَثْوی لهُمْ.