آیه وَ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ آمَنُوا بِما نُزِّلَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ كَفَّرَ عَنْهُمْ سَيِّئاتِهِمْ وَ أَصْلَحَ بالَهُمْ [2]
و كسانى كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته انجام دادند و به آنچه بر محمّد نازل شده و آن حقّى است از سوى پروردگارشان نيز ايمان آوردند، خداوند گناهانشان را مى‌بخشد و كارشان را اصلاح مى‌كند.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ نَزَلَتْ فِی أَبِی‌ذَرٍّ (رحمة الله علیه) وَ سَلْمَانَ (رحمة الله علیه) وَ مِقْدَادٍ وَ عَمَّارٍ لَمْ یَنْقُضُوا الْعَهْدَ وَ آمَنُوا بِما نُزِّلَ عَلی مُحَمَّدٍ أَیْ ثَبَتُوا عَلَی الْوَلَایَهًِْ الَّتِی أَنْزَلَهَا اللَّهُ وَ هُوَ الْحَقُّ یَعْنِی أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) مِنْ رَبِّهِمْ کَفَّرَ عَنْهُمْ سَیِّئاتِهِمْ وَ أَصْلَحَ بالَهُمْ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- و الذِینَ آمَنُوا و عَمِلوا الصَّالحَاتِ درباره‌ی سلمان، ابوذر، عمّار و مقداد نازل شده است که عهد و پیمانشان را نقض نکردند. و آمَنُوا بِمَا نُزِّل عَلی مُحَمَّدٍ یعنی بر ولایتی که خداوند آن را بر پیامبر (صلی الله علیه و آله) نازل کرد، ثابت قدم ماندند. و هُو الحَقُّ که منظور از آن امیرالمؤمنین (علیه السلام) است. مِن رَّبِّهِمْ کَفَّرَ عَنْهُمْ سَیِّئَاتِهِمْ و أَصْلحَ بَالهُمْ یعنی وضعیّت آن‌ها را اصلاح کرده است.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- جَاءَ نَفَرٌ مِنَ الْیَهُودِ إِلَی رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) فَسَأَلَهُ أَعْلَمُهُمْ فِیمَا سَأَلَهُ فَقَالَ لَهُ لِأَیِّ شَیْءٍ سُمِّیتَ مُحَمَّداً (صلی الله علیه و آله) وَ أَحْمَدَ وَ أَبَا الْقَاسِمِ وَ بَشِیراً وَ نَذِیراً وَ دَاعِیاً؟ فَقَالَ النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله): أَمَّا مُحَمَّدٌ (صلی الله علیه و آله) فَإِنِّی مَحْمُودٌ فِی الْأَرْضِ وَ أَمَّا أَحْمَدُ (صلی الله علیه و آله) فَإِنِّی مَحْمُودٌ فِی السَّمَاء.
امام علی (علیه السلام)- چند تن از یهود خدمت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) آمدند و گفتند: «ای محمّد (صلی الله علیه و آله) برای چه تو را محمّد و احمد و اباالقاسم و بشیر و نذیر و داعی نامیدند»؟ پیغمبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «محمّد برای آنکه در زمین ستوده باشم و احمد برای آنکه در آسمان ستوده باشم».
الصّادقین (علیها السلام)- عوذهًْ الحمی، یُؤْخَذُ مِنْ تُرْبَهًِْ الْحُسَیْنِ (علیه السلام) وَ تُدَافُ بِالْمَاءِ وَ تُکْتَبُ فِی جَامِ زُجَاجٍ بِقَلَمِ حَدِیدٍ وَ تُسْقَی مَنْ بِهِ أَلَمٌ حَادِثٌ ... یُکْتَبُ عَلَی الْقِرطَاسِ وَ یُعْلَقُ عَلَیْهِ ... وَ آمَنُوا بِما نُزِّلَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ کَفَّرَ عَنْهُمْ سَیِّئاتِهِمْ وَ أَصْلَحَ بالَهُمْ.
امام باقر (علیه السلام) و امام صادق (علیه السلام)- تربت حسین (علیه السلام) را بگیر و به آب بیامیز و به‌وسیله‌ی آن با قلم آهنی بر کاسه‌ی بلوری بنویس ... بر کاغذ نوشته و به گردن آویخته شود ... به آنچه بر محمّد نازل شده و همه حقّ است و از سوی پروردگارشان نیز ایمان آوردند، خداوند گناهانشان را می‌بخشد و کارشان را اصلاح می‌کند!..