آیه إِنْ يَسْئَلْكُمُوها فَيُحْفِكُمْ تَبْخَلُوا وَ يُخْرِجْ أَضْغانَكُمْ [37]
چرا كه هرگاه اموال شما را طلب كند و بر آن تأكيد نمايد، بخل مى‌ورزيد؛ و كينه و خشم شما را آشكار مى‌سازد.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- إِنْ یَسْئَلْکُمُوهَا فَیُحْفِکُمْ تَبْخَلُوا أَیْ یَجِدْکُمْ تَبْخَلُوا وَ یُخْرِجْ أَضْغانَکُمْ قَالَ: الْعَدَاوَهًَْ الَّتِی فِی صُدُورِکُمْ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- إِن یَسْأَلکُمُوهَا فَیُحْفِکُمْ تَبْخَلوا یعنی مشاهده می‌کند که شما بخل می‌ورزید. و یُخْرِجْ أَضْغَانَکُمْ یعنی کینه‌ها و دشمنی‌های موجود در قلب‌هایتان را خارج می‌کند.