آیه لِلَّذِینَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمُ الْحُسْنَى وَ الَّذِینَ لَمْ یَسْتَجِیبُوا لَهُ لَوْ أَنَّ لَهُمْ مَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعاً وَ مِثْلَهُ مَعَهُ لَافْتَدَوْا بِهِ أُوْلَئِکَ لَهُمْ سُوءُ الْحِسَابِ وَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمِهَادُ [18]
براى آن‌ها که دعوت پروردگارشان را اجابت کردند، پاداش نیکو است؛ و کسانى که دعوت او را اجابت نکردند، [آنچنان در وحشت عذاب الهى فرو مى‌روند، که] اگر تمام آنچه در روى زمین است، و همانندش، از آن آن‌ها باشد، همه را براى رهایى از عذاب فدیه مى‌دهند. [ولى از آن‌ها پذیرفته نخواهد شد]. براى آن‌ها حساب بدى است؛ و جایگاهشان جهنّم، وچه بد جایگاهى است.
الباقر (علیه السلام)- عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) فِی قَوْلِه لِلَّذِینَ اسْتَجابُوا لِرَبِّهِمُ الْحُسْنی إِلَی قَوْلِهِ وَ بِئْسَ الْمِهادُ فَالْمُؤْمِنُ إِذَا سَمِعَ الْحَدِیثَ ثَبَتَ فِی قَلْبِهِ رَجَاءَ رَبِّهِ وَ آمَنَ بِهِ وَ هُوَ مِثْلُ الْمَاءِ الَّذِی یَبْقَی فِی الْأَرْضِ فَیَنْبُتُ النَّبَاتُ وَ الَّذِی لَا یُنْتَفَعُ بِهِ یَکُونُ مِثْلَ الزَّبَدِ الَّذِی تَضْرِبُهُ الرِّیَاحُ فَیَبْطُلُ قَوْلُهُ: وَ بِئْسَ الْمِهادُ قَالَ: یَتَمَهَّدُونَ فِی النَّارِ.
امام باقر (علیه السلام)- امام باقر (علیه السلام) در مورد آیه: لِلَّذِینَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمُ الحُسْنَی ... وَ بِئْسَ الْمِهَادُ فرمود: بنابراین انسان مؤمن، زمانی‌که این حدیث را می‌شنود، در دلش ثابت و استوار گشته و آن را به جان می‌خرد و به آن ایمان می‌آورد. پس چونان آبی است که در زمین، استوار می‌گردد و به جان زمین فرومی‌رود و گیاهان را می‌رویاند و آنکه از این حدیث سودی نمی‌برد، چونان کفی می‌ماند که بادها آن را می‌رانند و نیست و نابود می‌شود. وَ بِئْسَ الْمِهَادُ؛ یعنی در آتش، بستر گسترانیده‌اند.
الباقر (علیه السلام)- تفسیر العیاشی عَنْ أَبِی‌إِسْحَاقَ قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ: فِی سُوءُ الْحِسابِ لَا یُقْبَلُ حَسَنَاتُهُمْ وَ یُؤَاخَذُونَ بِسَیِّئَاتِهِمْ.
امام باقر (علیه السلام)- در کتاب تفسیر عیاشی آمده است: ابواسحاق گوید: از امام باقر (علیه السلام) شنیدم که در مورد سُوءُ الْحِساب؛ فرمود: «نیکی‌هایشان پذیرفته نمی‌شود و به خاطر بدی‌هایشان مؤاخذه می‌شوند».
الصّادق (علیه السلام)- أُولئِکَ لَهُمْ سُوءُ الْحِسابِ فِی الْحَدِیثِ: مَنْ نُوقِشَ فِی الْحِسَابِ عُذِّبَ.
امام صادق (علیه السلام)- اولئک لهم سُوءُ الْحِسابِ؛ هرکس [در قیامت] در حسابرسی او دقّت شود عذاب می‌شود.
الصّادق (علیه السلام)- هُوَ أَنْ لَا یُقْبَلَ لَهُمْ حَسَنَهًٌْ وَ لَا تُغْفَرَ لَهُمْ سَیِّئَهًٌْ.
امام صادق (علیه السلام)- [سُوءُ الْحِساب]؛ آن است که هیچ نیکی از آن‌ها پذیرفته نمی‌شود و هیچ بدی از آن‌ها آمرزیده نمی‌شود.
الصّادق (علیه السلام)- هُوَ أَنْ لَا یُقْبَلَ مِنْهُمْ.
امام صادق (علیه السلام)- مقصود آن است که خداوند کارهای نیک را از آنان قبول نمی‌کند.