آیه لَهُمْ عَذَابٌ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَ لَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَشَقُّ وَ مَا لَهُمْ مِنَ اللهِ مِنْ وَاقٍ [34]
در زندگى دنیا، براى آن‌ها عذابى [دردناک] است؛ و عذاب آخرت سخت‌تر است؛ و در برابر [عذاب] خدا، هیچ نگهدارنده‌اى براى آن‌ها نیست.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- وَ ما لَهُمْ مِنَ اللهِ مِنْ واقٍ أَیْ مِنْ دَافِع.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ ما لَهُمْ مِنَ اللهِ مِنْ واقٍ؛ یعنی دفع‌کننده و بازدارنده‌ای نیست.
الصّادق (علیه السلام)- إِنَ نَارَکُمْ هَذِهِ جُزْءٌ مِنْ سَبْعِینَ جُزْءاً مِنْ نَارِ جَهَنَّمَ وَ قَدْ أُطْفِئَتْ سَبْعِینَ مَرَّهًًْ بِالْمَاءِ ثُمَّ الْتَهَبَتْ وَ لَوْ لَا ذَلِکَ مَا اسْتَطَاعَ آدَمِیٌّ أَنْ یُطْفِئَهَا وَ إِنَّهَا لیؤت {لَیُؤْتَی} بِهَا یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ حَتَّی تُوضَعَ عَلَی النَّارِ فَتَصْرُخُ صَرْخَهًًْ لَا یَبْقَی مَلَکٌ مُقَرَّبٌ وَ لَا نَبِیٌّ مُرْسَلٌ إِلَّا جَثَی عَلَی رُکْبَتَیْهِ فَزَعاً مِنْ صَرْخَتِهَا.
امام صادق (علیه السلام)- آتش دنیوی جزء کوچکی معادل یک هفتادم آتش جهنّم است. آن آتش، هفتادبار با آب خاموش گشته است، امّا باز روشن می‌شود و شعله می‌کشد. اگر چنین نبود، آدمی می‌توانست آن را خاموش کند. آتش دنیا را در روز قیامت می‌آورند تا بر آتش جهنّم قراردهند. امّا آتش حقیر دنیا، چنان ناله‌ای سر می‌دهد که از وحشت ناله‌ی این آتش، فرشتگان مقرّب و پیامبران مرسل، همگی زانو بر خاک می‌نهند.