آیه فَآمَنَ لَهُ لُوطٌ وَ قالَ إِنِّي مُهاجِرٌ إِلى رَبِّي إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ [26]
و لوط به او (ابراهيم ) ايمان آورد، و [ابراهيم] گفت: «من به سوى پروردگارم هجرت مى‌كنم به يقين او توانا و حكيم است.»
علیّ‌ّبن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- فَآمَنَ لَهُ لُوطٌ أَیْ لِإِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) وَ قالَ إِنِّی مُهاجِرٌ إِلی رَبِّی قَالَ الْمُهَاجِرُ مَنْ هَجَرَ السَّیِّئَاتِ وَ تَابَ إِلَی اللَّه.
علیّ‌ّبن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- فَآمَنَ لَهُ لُوطٌ؛ یعنی به ابراهیم (علیه السلام) ایمان آورد. حضرت درباره: وَ قالَ إِنِّی مُهاجِرٌ إِلی رَبِّی فرمود: «مقصود از مهاجر، کسی است که از بدی‌ها و گناهان هجرت کند و به سوی خدا بازگردد».
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ إِبْرَاهِیمَ‌بْنِ‌أَبِی‌زِیَادٍ الْکَرْخِیِّ قَالَ سَمِعتُ اَبَاعَبدِاللهِ (علیه السلام) وَ ذَکَرَ حَدِیثِ مُهَاجَرَهًِْ ابرَاهِیمَ (علیه السلام) وَ ذَکَرَ فِی آخِرِهِ: ... سَارَ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) حَتَّی نَزَلَ بِأَعْلَی الشَّامَاتِ وَ خَلَّفَ لُوطاً (علیه السلام) بِأَدْنَی الشَّامَات.
امام صادق (علیه السلام)- إبراهیم‌بن ابی‌زیاد کرخی گوید: شنیدم امام صادق (علیه السلام) حدیث مهاجرت ابراهیم (علیه السلام) را روایت نموده و در پایان آن فرمود: و ابراهیم (علیه السلام) به هجرت خویش ادامه داد تا به شمال شامات رسید و لوط (علیه السلام) را در جنوب شامات به جای خویش نهاد.
الصّادق (علیه السلام)- الْأَنْبِیَاءُ وَ الْمُرْسَلُونَ عَلَی أَرْبَعِ طَبَقَاتٍ فَنَبِیٌ مُنَبَّأٌ فِی نَفْسِهِ لَا یَعْدُو غَیْرَهَا وَ نَبِیٌّ یَرَی فِی النَّوْمِ وَ یَسْمَعُ الصَّوْتَ وَ لَا یُعَایِنُ فِی الْیَقَظَهًِْ وَ لَمْ یُبْعَثْ إِلَی أَحَدٍ وَ عَلَیْهِ إِمَامٌ مِثْلُ مَا کَانَ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) عَلَی لُوط (علیه السلام)...
امام صادق (علیه السلام)- پیامبران و رسولان چهار طبقه می‌باشند: پیغمبری که تنها برای خودش پیغمبر است و به دیگری تجاوز نمی‌کند (و خدا به وسیله‌ای وظائف شخصی او را به او می‌فهماند)، پیغمبری که در خواب می‌بیند و ندای هاتف را می‌شنود ولی خود او را در بیداری نمی‌بیند و بر هیچ کس مبعوث نیست و خود او امام و پیشوایی دارد. چنان‌که ابراهیم بر لوط (علیه السلام) امام بود...
الصّادق (علیه السلام)- کَانَتْ أُمُّ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) وَ أُمُّ لُوطٍ (علیه السلام) سَارَهًَْ وَ وَرَقَهًَْ وَ هُمَا ابْنَتَانِ لِلَاحِجٍ وَ کَانَ اللَّاحِجُ نَبِیّاً مُنْذِراً وَ لَمْ یَکُنْ رَسُولا.
امام‌صادق (علیه السلام)- مادر ابراهیم (علیه السلام) به نام ساره با مادر لوط (علیه السلام) به نام ورقه دو خواهر بودند، و این هر دو، دختران لاحج بودند. لاحج، پیامبری بود که بیم می‌داد ولی مقام رسالت نداشت.
الباقر (علیه السلام)- فَآمَنَ لَهُ لُوطُ وَ خَرَجَ مُهَاجِراً إِلَی الشَّامِ هُوَ وَ سَارَهًُْ وَ لُوطٌ (علیه السلام).
امام باقر (علیه السلام)- فَآمَنَ لَهُ لُوطٌ؛ و او به همراه ساره و لوط (علیه السلام) به شام مهاجرت نمود.