آیه ۶۱ - سوره عنکبوت

آیه وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ لَيَقُولُنَّ اللهُ فَأَنّى يُؤْفَكُونَ [61]

و هرگاه از آنان بپرسى: «چه كسى آسمان‌ها‌ و زمين را آفريده، و خورشيد و ماه را مسخّر كرده‌است؟» مى گويند: «خداوند يگانه»! پس با اين حال چگونه آنان را [از عبادت خدا] منحرف مى‌سازند؟!

۱
(عنکبوت/ ۶۱)

الجواد (علیه السلام)- عَنْ أَبِی‌هَاشِمٍ الْجَعْفَرِیِّ قَال قُلْتُ لِأَبِی‌جَعْفَرٍالثَّانِی (علیه السلام) قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ مَا مَعْنَی الْأَحَدِ قَالَ الْمُجْمَعُ عَلَیْهِ بِالْوَحْدَانِیَّهًِْ أَمَا سَمِعْتَهُ یَقُولُ وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ لَیَقُولُنَّ اللهُ بَعْدَ ذَلِکَ لَهُ شَرِیکٌ وَ صَاحِبَهًٌْ.

امام جواد (علیه السلام)- ابوهاشم جعفری گوید: به امام جواد (علیه السلام) گفتم: «در آیه: قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ؛ معنی احد چیست»؟ ایشان فرمود: «یعنی کسی که همه بر وحدانیّت او اعتراف می‌کنند. آیا این آیه‌ی قرآن را نشنیده‌ای که می‌فرماید: وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ لَیَقُولُنَّ اللهُ؛ با اینکه به وحدانیّت خدای متعال اعتراف می‌کنند، باز هم برای او شریک و همراه قائل می‌شوند».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۴۲۰
بحار الأنوار، ج۳، ص۲۰۸/ الاحتجاج، ج۲، ص۴۴۱
۲
(عنکبوت/ ۶۱)

الباقر (علیه السلام)- عَنْ زُرَارَهًَْ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ (علیه السلام) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّکَ مِنْ بَنِی آدَمَ إِلَی أَنْفُسِهِمْ قَالَ أَخْرَجَ اللَّهُ مِنْ ظَهْرِ آدَمَ (علیه السلام) ذُرِّیَّتَهُ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَهًِْ فَخَرَجُوا کَالذَّرِّ فَعَرَّفَهُمْ نَفْسَهُ وَ أَرَاهُمْ نَفْسَهُ وَ لَوْ لَا ذَلِکَ مَا عَرَفَ أَحَدٌ رَبَّهُ وَ ذَلِکَ قَوْلُه وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ لَیَقُولُنَّ اللهُ.

امام باقر (علیه السلام)- زراره گوید: «از آن امام باقر (علیه السلام) درباره‌ی معنی آیه‌ی شریفه: و پروردگار تو از پشت بنی آدم فرزندانشان را بیرون آورد. و آنان را بر خودشان گواه گرفت (اعراف/۱۷۲) سؤال کردم». فرمود: «از پشت آدم فرزندان او را تا روز قیامت بیرون آورد و مانند ذرّات خارج شدند، خداوند خود را به آن‌ها معرّفی‌کرد، و اگر چنین نبود هیچ‌کس خداوند را نمی‌شناخت. و این همان معنی آیه‌ی شریفه است که می‌فرماید: وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ لَیَقُولُنَّ اللهُ».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۴۲۰
العیاشی، ج۲، ص۴۰/ بحار الأنوار، ج۵، ص۲۵۸
بیشتر