آیه وَ كَأَيِّنْ مِنْ دَابَّةٍ لاتَحْمِلُ رِزْقَهَا اللهُ يَرْزُقُها وَ إِيّاكُمْ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ [60]
چه بسا جنبنده‌اى كه قدرت حمل روزى خود را ندارد، خداوند او و شما را روزى مى‌دهد؛ و اوشنوا و داناست.
علیّ‌ّبن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- کَانَتِ الْعَرَبُ یَقْتُلُونَ أَوْلَادهِمْ مَخَافَهًَْ الْجُوع فَقَالَ اللَّهُ تَعَالَی اللهُ یَرْزُقُها وَ إِیَّاکُمْ.
علیّ‌ّبن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- اعراب از ترس گرسنگی، فرزندان خود را می‌کشتند. از این رو خداوند فرموده است: شما و آنان را روزی می‌رسانیم. (انعام/۱۵۱).
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنِ ابْنِ عُمَرَ قَالَ: خَرَجْنَا مَعَ رَسُولِ اللهِ (صلی الله علیه و آله) حَتَّی دَخَلْنَا بَعْضَ حِیطَانِ الْأَنْصَارِ، فَجَعَلَ سَقَطَ مِنَ التَّمْرِ وَ یَأَکُلُ، فَقَالَ: یَا ابْنَ عُمَرَ، مَا لَکَ لَا تَأْکُلُ؟ فَقُلْتُ: لَا أَشْتَهِیهِ یَا رَسُولَ اللهِ (صلی الله علیه و آله) قَالَ: لَکِنِّی أَشْتَهِیهِ وَ هَذِهِ صُبْحُ رَابِعَهًٍْ مُنْذُ لَمْ أَذُقْ طَعَاماً وَ لَوْ شِئْتُ لَدَعَوْتُ رَبِّی فَأَعْطَانِی مِثْلَ مُلْکِ کَسْرَی وَ قَیْصَرَ، فَکَیْفَ بِکَ یَا ابْنَ عُمَرَ، إِذْ أَبْقَیْتَ مَعَ قَوْمٍ یَخْبَئُونَ رِزْقَ سَنَتِهِمْ لِضَعْفِ الْیَقِینِ؟ فَوَ اللَّهِ مَا بَرِحْنَا حَتَّی نَزَلَتْ: وَ کَأَیِّنْ مِنْ دَابَّةٍ لا تَحْمِلُ رِزْقَهَا اللهُ یَرْزُقُها وَ إِیَّاکُمْ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- ابن‌عمر گوید: همراه رسول خدا (صلی الله علیه و آله) بیرون شدیم تا به کنار دیوار بعضی از انصار رسیدیم، حضرت از روی زمین خرما بر می‌داشت و میل می‌فرمود و به من فرمود: «ابن عمر! چرا تو نمی‌خوری»؟ گفتم: «یا رسول اللَّه! اشتها ندارم». فرمود: «ولی من میل و اشتها دارم، این چهارمین صبحی است که چیزی نخورده‌ام و اگر می‌خواستم از پروردگارم خواهش می‌کردم مانند ملک خسرو و قیصر را به من ارزانی دارد، و چگونه است ای پسر عمر! زمانی که با مردمی زندگی کنی که روزی یک سال خود را ذخیره می‌کنند برای اینکه یقین آن‌ها سست است». به خدا از آنجا هنوز نگذشته بودیم تا این آیه فرود آمد: وَکَأیِّن مِنْ دَابَّةٍ لا تَحْمِلُ رِزْقَهَا اللهُ یَرْزُقُها وَ ایّاکم وَ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ».