آیه ما أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ [2]
كه به لطف و نعمت پروردگارت تو مجنون نيستى.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- بَیْنَا رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) قَائِمٌ یُصَلِّی مَعَ خَدِیجَهًَْ إِذْ طَلَعَ عَلَیْهِ عَلِیُّ‌بْنُ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) فَقَالَ لَهُ مَا هَذَا یَا مُحَمَّدُ (صلی الله علیه و آله) قَالَ هَذَا دِینُ اللَّهِ فَآمِنْ بِهِ وَ صَدِّقْهُ ثُمَّ کَانَا یُصَلِّیَانِ وَ یَرْکَعَانِ وَ یَسْجُدَانِ فَأَبْصَرَهُمَا أَهْلُ مَکَّهًَْ فَفَشَا الْخَبَرُ فِیهِمْ أَنَّ مُحَمَّداً (صلی الله علیه و آله) قَدْ جُنَّ فَنَزَلَ ن وَ الْقَلَمِ وَ ما یَسْطُرُونَ ما أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ بِمَجْنُونٍ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- درحالی‌که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) به همراه خدیجه (سلام الله علیها) مشغول اقامه نماز بودند، علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) بر ایشان وارد شد و عرض کرد: «ای محمّد (صلی الله علیه و آله)! این چیست»؟ فرمود: «این دین خداوند است. پس به ایشان ایمان آورد و تصدیق نمود». سپس آن دو با همدیگر نماز می‌خواندند و رکوع و سجود می‌رفتند. اهل مکّه آن‌ها را دیدند و این خبر بین آن‌ها منتشر شد که محمّد (صلی الله علیه و آله) دیوانه شده است. پس این آیه نازل شد: ن وَ الْقَلَمِ وَ مَا یَسْطُرُونَ* مَا أَنتَ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ بِمَجْنُونٍ».
الباقر (علیه السلام)- ما أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ بِمَجْنُونٍ یَعْنِی قَوْلَ مَنْ قَالَ مِنَ الْمُنَافِقِین.
امام باقر (علیه السلام)- ما أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ بِمَجْنُونٍ منظور [ردّ] سخن منافقانی است که [سخنانی علیه پیامبر (صلی الله علیه و آله)] گفتند.