آیه وَ ما هُوَ إِلاَّ ذِكْرٌ لِلْعالَمينَ [52]
در‌حالى‌كه اين [قرآن] جز تذكّر [و مايه‌ی بيدارى] براى جهانيان نيست.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- لَمَّا أَخْبَرَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) بِفَضْلِ أَمِیرِ‌الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) قَالُوا هُوَ مَجْنُونٌ فَقَالَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ وَ ما هُوَ یَعْنِی أَمِیرَ‌الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) إِلَّا ذِکْرٌ لِلْعالَمِینَ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- هنگامی‌که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) از مقام و منزلت امیرالمؤمنین (علیه السلام) برای آن‌ها صحبت کرد، گفتند: هُوَ مَجْنُونٌ. پس خداوند تعالی فرمود: وَ مَا هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِّلْعَالَمِینَ که منظور امیرالمؤمنین (علیه السلام) است.
الصّادق (علیه السلام)- وَ الذِّکْرُ عَلِیُّ‌بْنُ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام).
امام صادق (علیه السلام)- الذِّکْرُ همان علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) است.