آیه اللهُ الَّذي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ قَراراً وَ السَّماءَ بِناءً وَ صَوَّرَكُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَكُمْ وَ رَزَقَكُمْ مِنَ الطَّيِّباتِ ذلِكُمُ اللهُ رَبُّكُمْ فَتَبارَكَ اللهُ رَبُّ الْعالَمينَ [64]
خداوند كسى است كه زمين را براى شما جايگاه امن و آرامش قرار داد و آسمان را همچون سقفى [بر فرازتان]؛ و شما را [در عالم جنين] صورتگرى كرد، و تصويرتان را نيكو آفريد؛ و از نعمت‌هاى پاكيزه به شما روزى داد؛ اين است خداوند پروردگار شما؛ زوال‌ناپذير و پربركت است خداوندى كه پروردگار جهانيان است.
السّجّاد (علیه السلام)- عَنْ أَبِی‌حَمْزَهًَْ قَالَ: کُنْتُ عِنْدَ عَلِیِّ‌بْنِ‌الْحُسَیْن (علیه السلام) ... فَقَالَ: یَا أَبَا حَمْزَهًَْ لَا تَنَامَنَّ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ فَإِنِّی أَکْرَهُهَا لَکَ إِنَّ اللَّهَ یُقَسِّمُ فِی ذَلِکَ الْوَقْتِ أَرْزَاقَ الْعِبَادِ وَ عَلَی أَیْدِینَا یُجْرِیهَا.
امام سجّاد (علیه السلام)- ابوحمزه می‌گوید: من نزد امام سجّاد (علیه السلام) بودم ... حضرت فرمود: «ای اباحمزه! قبل از طلوع خورشید نخواب که من آن را برای تو نمی‌پسندم؛ زیرا خداوند در این موقع روزی را بین بندگان تقسیم می کند و به دست ما جاری می نماید».