آیه كَذَّبُوا بِآياتِنا كُلِّها فَأَخَذْناهُمْ أَخْذَ عَزيزٍ مُقْتَدِرٍ [42]
امّا آن‌ها همه‌ی آيات ما را تكذيب كردند و ما آن‌ها را گرفتيم و مجازات كرديم، گرفتن قدرتمندى توانا!
الباقر (علیه السلام)- کَذَّبُوا بِآیاتِنا کُلِّها یَعْنِی الْأَوْصِیَاءَ کُلَّهُمْ.
امام باقر (علیه السلام)- کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا کُلهَا؛ یعنی همه‌ی جانشینان.
المهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)- عَنْ عَلَویِّ المِصری: هَلَّا دَعَوْتَ اللَّهَ رَبَّکَ وَ رَبَّ آبَائِکَ بِالْأَدْعِیَهًِْ الَّتِی دَعَا بِهَا أَجْدَادِی الْأَنْبِیَاءُ (علیهم السلام) حَیْثُ کَانُوا فِی الشِدَّهًِْ فَکَشَفَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ عَنْهُمْ ذَلِکَ قُلْتُ وَ بِمَا ذَا دَعَوْهُ لِأَدْعُوَهُ بِهِ قَالَ (علیه السلام) إِذَا کَانَ لَیْلَهًُْ الْجُمُعَهًِْ فَقُمْ وَ اغْتَسِلْ وَ صَلِّ صَلَاتَکَ فَإِذَا فَرَغْتَ مِنْ سَجْدَهًِْ الشُّکْرِ فَقُلْ وَ أَنْتَ بَارِکٌ عَلَی رُکْبَتَیْکَ وَ ادْعُ بِهَذَا الدُّعَاءِ مُبْتَهِلًا ... قَال إِنَّ أَخْذَکَ الْأَلِیمُ الشَّدِیدُ أَخْذَ عَزِیزٍ مُقْتَدِرٍ فَإِنَّکَ عَزِیزٌ مُقْتَدِر.
امام مهدی ( از علوی مصری نقل شده است: چرا خدای خود را و خدای پدران خود را به دعایی نمی‌خوانی که خدا را به آن دعا پیامبران پیشین که هرگاه ایشان را محنتی و شدّتی روی می‌نمود، می‌خواندند؛ پس خدای تعالی آن محنت را از ایشان به برکت این دعا برطرف می‌نمود. من گفتم: «آن کدام دعایی است که ایشان می‌خواندند»؟ آن حضرت فرمود: «هرگاه شب جمعه شود، غسل کن و بعد از فراغ از نماز شب سجده‌ی شکر به جای آور، چون سر از سجده برداشتی بر دو زانوی خود بنشین و این دعا را بخوان ... به‌درستی‌که گرفتن تو به دردآورنده و سخت است؛ آنکه ایشان را بگیری، ای پروردگار من! فَإِنَّکَ عَزِیزٌ مُقْتَدِر».