آیه ۷ - سوره قمر

آیه خُشَّعاً أَبْصارُهُمْ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْداثِ كَأَنَّهُمْ جَرادٌ مُنْتَشِرٌ [7]

آنان درحالى‌كه چشم‌هايشان از شدّت وحشت به زير افتاده، همچون ملخ‌هايى كه به هرسو پراكنده مى‌شوند از قبرها بيرون مى‌آيند.

۱
(قمر/ ۷)

أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- وَیْحَکَ یَا إِنْسَانُ جِدّاً جِدّاً وَ قُرِّبُوا لِلْحِسَابِ فَرْداً فَرْداً وَ جاءَ رَبُّکَ وَ الْمَلَکُ صَفًّا صَفًّا یَسْأَلُهُمْ عَمَّا عَمِلُوا حَرْفاً حَرْفاً وَ جِیءَ بِهِمْ عُرَاهًَْ الْأَبْدَانِ خُشَّعاً أَبْصارُهُمْ أَمَامَهُمُ الْحِسَاب.

امام علی (علیه السلام)- و ای انسان! وای بر تو به طور کاملا جدّی و انسان‌ها تک تک برای حساب نزدیک آورده می‌شوند و امر پروردگار تو و فرشتگان صف به صف می آیند و حرف حرف از آنچه کردند از آنان می‌پرسند و آنان را عریان بدن می‌آورند درحالی‌که چشم‌هایشان از شدّت وحشت به زیر افتاده و حساب مقابل آنان است.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۵، ص۳۳۶
بحارالأنوار، ج۷، ص۹۸
بیشتر