آیه ۴۵ - سوره قمر

امام باقر (علیه السلام) و امام صادق (علیه السلام)- در بدر ابلیس در صف مشرکان بود و دست حارث‌بن‌هشام را گرفته بود. سپس به عقب برگشت. حارث به او گفت: «ای دزد! کجا؟ آیا ما را دراین‌حالت رها می‌کنی و ما را یاری نمی‌کنی»؟! گفت: «من چیزی می‌بینم که شما نمی‌بینید». حارث گفت: «به خدا سوگند! جز فرومایگانِ یثرب را نمی‌بینی». ابلیس، حارث را از سینه‌اش هل داد و گریخت و مردم شکست خوردند و پیامبر (صلی الله علیه و آله) در سایبان عرض کرد: «خدایا! اگر امروز این گروه اندک را از بین ببری، بعد از این پرستیده نمی‌شوی». پس [این آیه] نازل شد؛ [به خاطر بیاورید] زمانی را [که از شدّت ناراحتی در میدان بدر]، از پروردگارتان کمک می‌خواستید. (انفال/۹) سپس پیامبر (صلی الله علیه و آله) خارج شد درحالی‌که می‌گفت: [امّا] به‌زودی جمعشان شکست می‌خورد و پا به فرار می‌گذارند! پس خداوند شما را به پنج هزار نفر از فرشتگان، که نشانه‌هایی با خود دارند، مدد خواهد داد! (آل عمران/۱۲۵)