آیه إِنَّ الْمُجْرِمينَ في ضَلالٍ وَ سُعُرٍ [47]
مجرمان در گمراهى و شعله‌هاى آتشند.
الصّادق (علیه السلام)- وَجَدْتُ لِأَهْلِ الْقَدَرِ أَسْمَاءً فِی کِتَابِ اللَّهِ إِنَّ الْمُجْرِمِینَ فِی ضَلالٍ وَ سُعُرٍیَوْمَ یُسْحَبُونَ فِی النَّارِ عَلی وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَ إِنَّا کُلَّ شَیْءٍ خَلَقْناهُ بِقَدَرٍ فَهُمُ الْمُجْرِمُونَ.
امام صادق (علیه السلام)- اسم‌هایی برای اهل قَدَر (قدریّه) در کتاب خدا یافتم [و یکی از آن‌ها عبارت است از]؛ «إِنَّ الْمجْرِمِینَ فِی ضَلالٍ وَ سُعُرٍیَوْمَ یُسْحَبُونَ فِی النّارِ عَلی وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَإِنّا کُلَّ شَیْءٍ خَلَقْناهُ بِقَدَرٍ پس آن‌ها مجرمان هستند.
الصّادق (علیه السلام)- مَا أَنْزَلَ اللَّهُ هَذِهِ الْآیَاتِ إِلَّا فِی الْقَدَرِیَّهًِْ إِنَّ الْمُجْرِمِینَ فِی ضَلالٍ وَ سُعُرٍ یَوْمَ یُسْحَبُونَ فِی النَّارِ عَلی وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَ إِنَّا کُلَّ شَیْءٍ خَلَقْناهُ بِقَدَر.
امام صادق (علیه السلام)- خداوند این آیات را تنها درباره‌ی قدریّه فرو فرستاد: إِنَّ الْمجْرِمِینَ فِی ضَلالٍ وَ سُعُرٍیَوْمَ یُسْحَبُونَ فِی النّارِ عَلی وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَإِنّا کُلَّ شَیْءٍ خَلَقْناهُ بِقَدَرٍ
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- إِنَّ الْمُجْرِمِینَ فِی ضَلالٍ وَ سُعُرٍ قَالَ أَیْ فِی عَذَابٍ وَ سُعُرٌ وَادٍ فِی جَهَنَّمَ عَظِیمٌ.
علیّ‌ّبن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- آیه‌ی إِنَّ المُجْرِمِینَ فِی ضَلال وسُعُرٍ یعنی در عذاب هستند و سُعُر؛ بیابان بزرگی در جهنّم است.