آیه بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَ السَّاعَةُ أَدْهى وَ أَمَرُّ [46]
[علاوه بر اين] رستاخيز موعد آن‌هاست و مجازات قيامت هولناك‌تر و تلخ تر است!
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- فِی الْخَبَرِ الطَّوِیلِ فِی الْمِعْرَاجِ عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) إِلَی أَنْ قَال: مَضَیْتُ فَإِذَا أَنَا بِأَقْوَامٍ یُرِیدُ أَحَدُهُمْ أَنْ یَقُومَ فَلَا یَقْدِرُ مِنْ عِظَمِ بَطْنِهِ فَقُلْتُ مَنْ هَؤُلَاءِ یَا جَبْرَئِیلُ قَالَ فَهُمُ الَّذِینَ یَأْکُلُونَ الرِّبا لا یَقُومُونَ إِلَّا کَما یَقُومُ الَّذِی یَتَخَبَّطُهُ الشَّیْطانُ مِنَ الْمَسِّ وَ إِنَّهُمْ لَبِسَبِیلِ آلِ فِرْعَوْنَ یُعْرَضُونَ عَلَی النَّارِ غُدُوًّا وَ عَشِیًّا یَقُولُونَ رَبَّنَا مَتَی تَقُومُ السَّاعَهًُْ وَ لَا یَعْلَمُونَ أَنَّ السَّاعَهًَْ أَدْهی وَ أَمَرُّ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- حدیثی طولانی درباره‌ی معراج از امام صادق (علیه السلام) [آمده است]: ... عبور کردم و ناگهان گروهی را دیدم که یکی از آن‌ها می‌خواهد برخیزد ولی از بزرگی شکمش نمی‌تواند. گفتم: «ای جبرائیل! این‌ها چه کسانی هستند»؟ گفت: «این‌ها کسانی هستند که ربا می‌خورند، [در قیامت] برنمی‌خیزند مگر مانند کسی که بر اثر تماس شیطان، دیوانه شده [و نمی‌تواند تعادل خود را حفظ کند، گاهی زمین می‌خورد، گاهی به‌پا می‌خیزد] و آن‌ها به‌روش خاندان فرعون هر صبح و شام بر آتش عرضه می‌شوند. می‌گویند: «پروردگارا! قیامت کی برپا می‌شود»؟ و نمی‌دانند که قیامت هولناک‌تر و تلخ تر است».
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَ السَّاعَةُ أَدْهی وَ أَمَرُّ أَی اَشَدَّ وَ اَغلَظَ.
علیّ‌ّبن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- بَل السَّاعَةُ مَوعِدُهُمْ؛ یعنی روز قیامت. و السَّاعَةُ أَدْهَی و أَمَرُّ یعنی شدیدتر و غلیظ‌تر و تلخ‌تر.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَن أَبی الأَسوَدقَالَ: فَحَدَّثَنِی أَبُوذَرٍّ (رحمة الله علیه) قَالَ دَخَلْتُ ذَاتَ یَوْمٍ فِی صَدْرِ نَهَارِهِ عَلَی رسول الله (صلی الله علیه و آله) فِی مَسْجِدِهِ فَلَمْ أَرَ فِی الْمَسْجِدِ أَحَداً مِنَ النَّاسِ إِلَّا رسول الله (صلی الله علیه و آله) وَ عَلِیٌّ (علیه السلام) إِلَی جَانِبِهِ جَالِسٌ فَاغْتَنَمْتُ خَلْوَهًَْ الْمَسْجِدِ فَقُلْتُ یَا رسول الله (صلی الله علیه و آله) بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی أَوْصِنِی بِوَصِیَّهًٍْ یَنْفَعُنِی اللَّهُ بِهَا فَقَالَ نَعَمْ وَ أَکْرِمْ بِکَ یَا أَبَاذَرٍّ (رحمة الله علیه) إِنَّکَ مِنَّا أَهْلَ الْبَیْتِ (علیهم السلام) وَ إِنِّی مُوصِیکَ بِوَصِیَّهًٍْ فَاحْفَظْهَا فَإِنَّهَا جَامِعَهًٌْ لِطُرُقِ الْخَیْرِ وَ سُبُلِهِ فَإِنَّکَ إِنْ حَفِظْتَهَا کَانَ لَکَ بِهَا کِفْلَانِ ... یَا أَبَاذَرٍّ (رحمة الله علیه) کُنْ عَلَی عُمُرِکَ أَشَحَّ مِنْکَ عَلَی دِرْهَمِکَ وَ دِینَارِکَ یَا أَبَاذَرٍّ (رحمة الله علیه) هَلْ یَنْتَظِرُ أَحَدٌ إِلَّا غِنًی مُطْغِیاً أَوْ فَقْراً مُنْسِیاً أَوْ مَرَضاً مُفْسِداً أَوْ هَرَماً مُفْنِداً أَوْ مَوْتاً مُجْهِزاً أَوِ الدَّجَّالَ فَإِنَّهُ شَرُّ غَائِبٍ یُنْتَظَرُ أَوِ السَّاعَهًَْ{فَ}السَّاعَةُ أَدْهی وَ أَمَرُّ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- اباذر (رحمة الله علیه) گفت: اوّل وقت در مسجد بر رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) وارد شدم که هیچ‌کس جز رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) در مسجد دیده نمی‌شد، از خلوت مسجد استفاده کردم و عرض کردم: «ای رسول خدا (صلی الله علیه و آله)! پدر و مادرم فدایت! ممکن است مرا وصیّتی سودمند فرمایید». فرمود: «ای اباذر تو در نزد ما محترم و از اهل بیتی، و من اینک تو را وصیّتی می‌کنم؛ نگهبان آن باش که این وصیّت جامع همه راه‌های خیر و سعادت است و اگر آن را بکار بندی کفیل تو خواهد بود ... ای اباذر! بر عمر خود بخیل‌تر باش تا به زر و سیم خود. ای اباذر هیچ یک از شما در دنیا نمی‌تواند انتظار داشته باشد مگر ثروتی طغیان آور، یا فقری فراموشی‌بخش (که یاد انسان را از خاطر مردم ببرد) یا مرض ویران‌کننده‌ی تن یا پیری و زمین‌گیری یا مرگی آماده یا دجّال که شرّی پنهانی است و مورد انتظار است یا آن ساعت و آن ساعت زیرک‌تر و گذرنده‌تر است.