آیه الْحَمْدُ للهِ الَّذي وَهَبَ لي عَلَى الْكِبَرِ إِسْماعيلَ وَ إِسْحاقَ إِنَّ رَبِّي لَسَميعُ الدُّعاءِ [39]
ستایش مخصوص خدایى است که در پیرى، اسماعیل و اسحاق را به من بخشید، به یقین پروردگار من شنونده [و اجابت‌کننده‌ی] دعاست.
الصّادق (علیه السلام)- ثُمَّ إِنَّ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) لَمَّا أَبْطَأَ عَلَیْهِ الْوَلَدُ قَالَ لِسَارَهًَْ لَوْ شِئْتِ لَبِعْتِنِی هَاجَرَ لَعَلَّ اللَّهَ أَنْ یَرْزُقَنَا مِنْهَا وَلَداً فَیَکُونَ لَنَا خَلَفاً فَابْتَاعَ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) هَاجَرَ مِنْ سَارَهًَْ فَوَقَعَ عَلَیْهَا فَوَلَدَتْ إِسْمَاعِی (علیه السلام).
امام صادق (علیه السلام)- ابراهیم (علیه السلام) صاحب فرزند نشد، به ساره گفت: «اگر بخواهی من هاجر را از تو خریداری می‌کنم، شاید که خداوند از او فرزندی نصیب ما کند و جانشین ما باشد». ساره رضایت داد و ابراهیم (علیه السلام) هاجر را از او خریداری کرد و با او ازدواج کرد و اسماعیل (علیه السلام) از او متولّد شد».
الباقر (علیه السلام)- وَ عَنِ الْبَاقِرِ (علیه السلام) أَنَّهُ قَال: إِنَّمَا أُمِرَ‌النَّاسُ أَنْ یَطُوفُوا بِهَذِهِ الْأَحْجَارِ ثُمَّ یَنْفِرُوا إِلَیْنَا فَیُعْلِمُونَا وَلَایَتَهُمْ وَ یَعْرِضُوا عَلَیْنَا نَصْرَهُمْ ثُمَّ قَرَأَ هَذِهِ الْآیَهًَْ الْحَمْدُ للهِ الَّذِی وَهَبَ لِی عَلَی الْکِبَرِ.
امام باقر (علیه السلام)- امام باقر (علیه السلام) فرمود: به مردم دستور داده شده که دور این سنگ‌ها طواف کنند، سپس به سمت ما بیایند و ولایتشان را به ما اعلام کنند و یاریشان را بر ما عرضه کنند. سپس این آیه را خواند: الحَمْدُ لِلهِ الَّذِی وَهَبَ لِی عَلَی الْکِبَرِ.