آیه ۱۶ - سوره ابراهیم

آیه مِنْ وَرائِهِ جَهَنَّمُ وَ يُسْقى مِنْ ماءٍ صَديدٍ [16]

به‌دنبال او جهنّم خواهد بود و از آب بد بوى متعفّنى نوشانده مى‌شود.

۱
(ابراهیم/ ۱۶)

علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- یُسْقی مِنْ ماءٍ صَدِیدٍ قَالَ مَا یَخْرُجُ مِنْ فُرُوجِ الزَّوَانِی.

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- یُسْقَی مِن مَّاء صَدِیدٍ؛ مقصود آبی است که از فرج (شرمگاه) زناکاران بیرون می‌آید.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۷، ص۳۶۰
بحارالأنوار، ج۸، ص۲۸۸/ القمی، ج۱، ص۳۶۸/ البرهان/ نورالثقلین
۲
(ابراهیم/ ۱۶)

الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَنْ شَرِبَ الْخَمْرَ لَمْ تُقْبَلْ لَهُ صَلَاهًٌْ أَرْبَعِینَ یَوْماً فَإِنْ مَاتَ وَ فِی بَطْنِهِ شَیْءٌ مِنْ ذَلِکَ کَانَ حَقّاً عَلَی اللَّهِ أَنْ یَسْقِیَهُ مِنْ طِینَهًِْ خَبَالٍ وَ هُوَ صَدِیدُ أَهْلِ النَّارِ وَ مَا یَخْرُجُ مِنْ فُرُوجِ الزُّنَاهًِْ فَیَجْتَمِعُ ذَلِکَ فِی قُدُورِ جَهَنَّمَ فَیَشْرَبُهُ أَهْلُ النَّارِ فَ یُصْهَرُ بِهِ ما فِی بُطُونِهِمْ وَ الْجُلُود.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرکس شراب بنوشد تا چهل روز نماز او به درگاه الهی پذیرفته نخواهد شد و اگر در این‎ میان مرگش فرا رسد و قطره‌ای از شراب در شکم او باشد، بر خداوند عزّوجلّ است که او را از چرکابه و زرداب قعر جهنّم بنوشاند درحالی‌که آن عصاره‌ی اهل جهنّم و خارج شده از فرج زناکاران است که در ته جهنّم در دیگ‌هایی جمع‌آوری می‎شود و از آن به اهل آتش می‌نوشانند. آن‌چنان‌که هم درونشان با آن آب می‌شود و هم پوست‌هایشان. (حج/۲۰).

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۷، ص۳۶۰
بحارالأنوار، ج۸، ص۲۴۴/ نورالثقلین
۳
(ابراهیم/ ۱۶)

الرّسول (صلی الله علیه و آله)- روی أبوأمامهًْ عَنِ النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) فِی قَوْلِهِ وَ یُسْقی مِنْ ماءٍ صَدِیدٍ قَالَ یُقَرَّبُ إِلَیْهِ فَیَکْرَهُهُ فَإِذَا أُدْنِیَ مِنْهُ شَوَی وَجْهَهُ وَ وَقَعَ فَرْوَهًُْ رَأْسِهِ فَإِذَا شَرِبَ قَطَّعَ أَمْعَاءَهُ حَتَّی یَخْرُجَ مِنْ دُبُرِهِ یَقُولُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ وَ سُقُوا ماءً حَمِیماً فَقَطَّعَ أَمْعاءَهُمْ وَ یَقُولُ وَ إِنْ یَسْتَغِیثُوا یُغاثُوا بِماءٍکَالْمُهْلِ یَشْوِی الْوُجُوهَ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- ابوامامه در مورد آیه: وَ یُسْقی مِنْ ماءٍ صَدِیدٍ از پیامبر (صلی الله علیه و آله) روایت کرده است که فرمود: «آب بد بوی متعفّن به او نزدیک می‎شود و از آن بدش می‌آید و وقتی به آن نزدیک شد، صورتش را بریان می‌کند و پوست و موی سرش می‌ریزد و وقتی بیاشامد درونش را از هم متلاشی می‌کند تا از پشتش بیرون بیاید. خدای عزّوجلّ می‎فرماید: از آب جوشان نوشانده می‌شوند که اندرونشان را از هم متلاشی می‌کند. (محمّد/۱۵) همچنین می‎فرماید: و اگر تقاضای آب کنند، آبی برای آنان می‌آورند که همچون فلز گداخته صورت‌ها را بریان می‌کند. (کهف/۲۹).

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۷، ص۳۶۰
بحارالأنوار، ج۸، ص۲۴۴/ نورالثقلین؛ «فیتکرهه» بدل «فیکرهه»
بیشتر