آیه الَّذينَ يَسْتَحِبُّونَ الْحَياةَ الدُّنْيا عَلَى الْآخِرَةِ وَ يَصُدُّونَ عَنْ سَبيلِ اللهِ وَ يَبْغُونَها عِوَجاً أُولئِكَ في ضَلالٍ بَعيد [3]
همان كسانىكه زندگى دنيا را بر آخرت ترجيح مىدهند و [مردم را] از راه خدا باز مىدارند و مىخواهند آن را منحرف سازند، آن‌ها در گمراهى دورى هستند.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- قَالَ سُبْحَانَهُ فِی سُورَهًِْ الْبَقَرَهًِْ اللهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَی النُّورِ یَعْنِی مِنْ ظُلْمَهًِْ الْکُفْرِ إِلَی نُورِ الْإِیمَانِ فَسُمِّیَ الْإِیمَانُ هَاهُنَا نُوراً وَ مِثْلُهُ فِی سُورَهًِْ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَی النُّورِ.
امام علی (علیه السلام)- خدای سبحان در سوره‌ی بقره فرمود: خداوند، ولی و سرپرست کسانی است که ایمان آورده‌اند آن‌ها را از ظلمت‌ها، به‌سوی نور بیرون می‌برد. (بقره/۲۵۷) یعنی از ظلمت کفر به‌سوی نور ایمان بیرون می‌برد. و همان‌طورکه در سوره‌ی بقره، ایمان را نور نامید در سوره‌ی ابراهیم نیز مثل سوره‌ی بقره [از ایمان به نور تعبیر کرد]، لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّورِ.
الصّادق (علیه السلام)- النُّورُ آلُ مُحَمَّدٍ وَ الظُّلُمَاتُ عَدُوُّهُم.
امام صادق (علیه السلام)- نور، آل محمّد (و ظلمات، دشمنان آن‌ها هستند.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- الرکِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَیْکَ یَا مُحَمَّدُ (صلی الله علیه و آله) لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَی النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ یَعْنِی مِنَ الْکُفْرِ إِلَی الْإِیمَانِ إِلی صِراطِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ وَ الصِّرَاطُ الطَّرِیقُ الْوَاضِحُ وَ إِمَامَهًُْ الْأَئِمَّهًِْ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- الر، ای محمّد (صلی الله علیه و آله)! [این] کتابی است که بر تو نازل کردیم تا مردم را از تاریکی‌ها [ی شرک و ظلم و جهل] به‌سوی روشنایی [ایمان و عدل و آگاهی] به خواست پروردگارشان بیرون آوری. اِلَی صِرَاطِ الْعَزِیزِ الحَمِیدِ؛ و صراط بهمعنای راه روشن و امامت ائمّهی معصومین (است.