آیه يَدْعُوا مِنْ دُونِ اللهِ ما لا يَضُرُّهُ وَ ما لا يَنْفَعُهُ ذلِكَ هُوَ الضَّلالُ الْبَعيدُ [12]
او جز خدا چيزى را مى خواند كه نه زيانى به او مى رساند و نه سودى؛ اين همان گمراهىِ بسيار عميق است.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- یَدْعُوا مِنْ دُونِ اللهِ ما لا یَضُرُّهُ وَ ما لا یَنْفَعُهُ انْقَلَبَ مُشْرِکاً یَدْعُو غَیْرَ اللَّهِ وَ یَعْبُدُ غَیْرَهُ فَمِنْهُمْ مَنْ یَعْرِفُ وَ یَدْخُلُ الْإِیمَانُ قَلْبَهُ فَهُوَ مُؤْمِنٌ وَ یُصَدِّقُ وَ یَزُولُ عَنْ مَنْزِلَتِهِ مِنَ الشَّکِّ إِلَی الْإِیمَانِ وَ مِنْهُمْ مَنْ یَلْبَثُ عَلَی شَکِّهِ وَ مِنْهُمْ مَنْ یَنْقَلِبُ إِلَی الشِّرْکِ.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( یَدْعُوا مِنْ دُونِ اللهِ ما لا یَضُرُّهُ وَ ما لا یَنْفَعُهُ؛ [یعنی] به شرک بازگشته و غیر خدا را می‌خواند و عبادت می‌کند؛ برخی از مشرکان هستند که [خدا را] شناخته و ایمان در دل‌هایشان راه می‌یابد، چنین کسی مؤمن است و از حالت شکّ و تردید به ایمان منتقل می‌شود؛ برخی از آنان هستند که بر شکّ خویش باقی می‌مانند؛ و برخی هم [بعد از ایمان‌آوردن] به شرک بازمی‌گردند.