آیه لَكُمْ فيها مَنافِعُ إِلى أَجَلٍ مُسَمًّى ثُمَّ مَحِلُّها إِلَى الْبَيْتِ الْعَتيقِ [33]
در آن [حيوانات قربانى]، منافعى براى شماست تا زمان معيّنى [و تا روز ذبح آن‌ها مى توانيد از آن‌ها استفاده كنيد] سپس محّل [ذبح] آن، [نزديك] خانه‌ی گرامى [كعبه] است.
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ لَکُمْ فِیها مَنافِعُ إِلی أَجَلٍ مُسَمًّی قَالَ إِنِ احْتَاجَ إِلَی ظَهْرِهَا رَکِبَهَا مِنْ غَیْرِ أَنْ یَعْنُفَ عَلَیْهَا وَ إِنْ کَانَ لَهَا لَبَنٌ حَلَبَهَا حِلَاباً لَا یَنْهَکُهَا.
امام صادق ( از امام صادق (روایت شده که درباره‌ی این سخن خداوند عزّوجلّ [که می‌فرماید:] لَکُمْ فِیها مَنافِعُ إِلی أَجَلٍ مُسَمًّی؛ فرمود: «اگر حج‌گزار مجبور به سوارشدن بر حیوان قربانی شد. می‌تواند چنین کند به‌شرط اینکه بر آن سخت نگیرد؛ و اگر شیری دارد می‌تواند آن را بدوشد به‌شرط اینکه تمامی شیرش را ندوشد».
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- قَوْلُهُ لَکُمْ فِیها مَنافِعُ إِلی أَجَلٍ مُسَمًّی؛ قَالَ الْبُدْنُ یَرْکَبُهَا الْمُحْرِمُ مِنْ مَوْضِعِهَا الَّذِی یُحْرِمُ فِیهِ غَیْرَ مُضِرٍّ بِهَا وَ لَا مُعَنِّفٍ عَلَیْهَا وَ إِنْ کَانَ لَهَا لَبَنٌ یَشْرَبُ مِنْ لَبَنِهَا إِلَی یَوْمِ النَّحْرِ قَوْلُهُ ثُمَّ مَحِلُّها إِلَی الْبَیْتِ الْعَتِیقِ.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( لَکُمْ فِیهَا مَنَافِعُ إِلَی أَجَلٍ مُسَمًّی؛ فرد مُحرِم می‌تواند از جایی‌که احرام‌می‌بندد سوار بر شتر قربانی شود به شرط اینکه آزاری به آن نرسانده و بر آن سخت نگیرد؛ و اگر شیری دارد می‌تواند تا روز قربانی (عید قربان) از شیرش بنوشد؛ این است منظور خداوند از اینکه فرموده: ثُمَّ مَحِلُّهَا إِلَی الْبَیْتِ الْعَتِیقِ.
الباقر (علیه السلام)- إِنَّ الشَّعَائِرَ الْهَدْیُ قَالَ: إِنَّ مَنَافِعَهَا رُکُوبُ ظَهْرِهَا وَ شُرْبِ لَبَنِهَا إِذَا احْتِیجَ إِلَیْهَا.
امام باقر ( منافع حیوان قربانی، همان سوارشدن بر آن و نوشیدن شیرش به هنگام نیاز است.