آیه هذانِ خَصْمانِ اخْتَصَمُوا في رَبِّهِمْ فَالَّذينَ كَفَرُوا قُطِّعَتْ لَهُمْ ثِيابٌ مِنْ نارٍ يُصَبُّ مِنْ فَوْقِ رُؤُسِهِمُ الْحَميمُ [19]
اين دو گروه، دشمن يكديگرند كه درباره‌ی پروردگارشان به مخاصمه و جدال پرداختند.كسانى كه كافر شدند، لباس هايى از آتش براى آن‌ها بريده شده و مايع سوزان بر سرشان ريخته مى‌شود.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- فَالَّذِینَ کَفَرُوا؛ یَعْنِی بَنِی أُمَیَّهًَْ قُطِّعَتْ لَهُمْ ثِیابٌ مِنْ نارٍ؛ إِلَی قَوْلِهِ حَدِیدٍ قَالَ یَغْشَاهُمُ النَّارُ کَالثَّوْبِ لِلْإِنْسَانِ فَتَسْتَرْخِی شَفَتُهُ السُّفْلَی حَتَّی تَبْلُغَ سُرَّتَهُ وَ تَقَلَّصُ شَفَتُهُ الْعُلْیَاءُ حَتَّی تَبْلُغَ رَأْسَه.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( فَالَّذِینَ کَفَرُوا؛ یعنی بنی امیّه. قُطِّعَتْ لَهُمْ ثِیابٌ مِنْ نارٍ... حَدِیدٍ؛ یعنی آتش همچون لباسی که انسان را فرا می‌گیرد آنان را فرا می‌گیرد، به‌طوری‌که لب پایینی آن‌ها آویزان می‌شود و به ناف آنان می‌رسد و لب بالایی آن‌ها هم کشیده می‌شود تا اینکه به سرشان می‌رسد.
ابن‌عبّاسٍ (رحمة الله علیه)- قِیلَ: مَعْنَی اخْتَصَمُوا اقْتَتَلُوا یَوْمَ بَدْرٍ فَالَّذِینَ قُطِّعَتْ لَهُمْ ثِیابٌ مِنْ نارٍ قَالَ ابْنُ عَبَّاس (رحمة الله علیه) حِینَ صَارُوا إِلَی جَهَنَّمَ أَلْبَسُوا مُقَطَّعَاتِ النِّیرَانِ وَ هِیَ الثِّیَابُ الْقِصَارُ.
ابن‌عبّاس ( فَالَّذینَ کَفَرُوا قُطِّعَتْ لَهُمْ ثِیابٌ مِنْ نارٍ [یعنی] هنگامی‌که کافران به دوزخ منتقل می‌شوند لباسهایی کوتاه که تکّه‌هایی از آتش است به آن‌ها پوشانده می‌شود.
الباقر (علیه السلام)- فَالَّذِینَ کَفَرُوا بِوَلَایَهًِْ عَلِیٍّ (علیه السلام) قُطِّعَتْ لَهُمْ ثِیابٌ مِنْ نارٍ.
امام باقر ( فَالَّذِینَ کَفَرُوا [کسانی‌که] به ولایت علی ([کافر شدند]، قُطِّعَتْ لَهُمْ ثِیابٌ مِنْ نارٍ.
أمِیرالمُؤمِنین (علیه السلام)- عَنْ قَیْسِ‌بْنِ‌عُبَادَهًَْ عَنْ عَلِیِّ‌بْنِ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) أَنَّهُ قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ أَنَا أَوَّلُ مَنْ یَجْثُو لِلْخُصُومَهًِْ بَیْنَ یَدَیِ الرَّحْمَنِ قَالَ قَیْسٌ وَ فِیهِمْ نَزَلَتْ هَذِهِ الْآیَهًُْ هذانِ خَصْمانِ اخْتَصَمُوا فِی رَبِّهِمْ قَالَ هُمُ الَّذِینَ تَبَارَزُوا یَوْمَ بَدْرٍ عَلِیٌّ (علیه السلام) وَ حَمْزَهًُْ وَ عُبَیْدَهًُْ وَ شَیْبَهًُْ وَ عُتْبَهًُْ وَ الْوَلِیدُ.
امام علی ( قیس‌بن‌عباده گوید: از علیّ بن ابیطالب (شنیدم که می‌فرمود: «من اوّلین کسی هستم که در پیشگاه خداوند برای [دادخواهی از] دشمنی‌ها روی زانوهایم می‌نشینم». [همچنین] قیس گوید: آیه‌ی هَذَانِ خَصْمَانِ اخْتَصَمُوا فِی رَبِّهِمْ؛ درباره‌ی آن‌هایی نازل شد که در روز [جنگ] بدر با یکدیگر به مبارزه پرداختند یعنی علی (حمزه (و عبیده [از مسلمانان] و شیبه، عتبه و ولید [از کافران].
أمِیرالمُؤمِنین (علیه السلام)- قَیْسُ‌بْنُ‌سَعِیدِ‌بْنِ‌عُبَادَهًَْ عَنْ عَلِیِّ‌بْنِ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) قَالَ فِینَا نَزَلَتْ هَذِهِ الْآیَهًُْ وَ فِی مُبَارِزِینَا یَوْمَ بَدْرٍ إِلَی قَوْلِهِ عَذابَ الْحَرِیقِ.
امام علی ( قیس‌بن‌سعیدبن‌عباده از امیرالمؤمنین (نقل کرده است که فرمود: «این آیه تا آخر عَذابَ الحَریقِ درباره‌ی ما و آن‌هایی که در روز [جنگ] بدر با ما به مبارزه پرداختند، نازل شد.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنِ النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) أَنَّهُ سُئِلَ عَنْ قَوْلِهِ تَعَالَی هذانِ خَصْمانِ اخْتَصَمُوا فِی رَبِّهِمْ، فَقَالَ عَلِیٌّ (علیه السلام) وَ حَمْزَهًُْ وَ عُبَیْدَهًُْ وَ عُتْبَهًُْ وَ شَیْبَهًُْ وَ الْوَلِیدُ.
پیامبر ( از رسولخدا (درباره‌ی آیه‌ی هذانِ خَصْمانِ اخْتَصَمُوا فِی رَبِّهِمْ؛ سؤال شد. حضرت فرمود: «منظور علی (حمزه (و عبیده [از مسلمانان] و عتبه، شیبه و ولید [از کافران] هستند.
أمِیرالمُؤمِنین (علیه السلام)- هذانِ خَصْمانِ اخْتَصَمُوا فِی رَبِّهِمْ نَزَلَت فِینَا، وَ فِی الَّذِینَ بَارَزُوا یَومَ بَدرٍ عُتْبَهًُْ وَ شَیْبَهًُْ وَ الْوَلِیدُ.
امام علی ( هذانِ خَصْمانِ اخْتَصَمُوا فِی رَبِّهِمْ؛ درباره‌ی ما و آن‌هایی که در روز [جنگ] بدر با ما به مبارزه پرداختند، یعنی عتبه، شیبه و ولید نازل شد.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- قَالَ ابْن‌عَبَّاسٍ (رحمة الله علیه) فَالَّذِینَ کَفَرُوا؛ یَعْنِی عُتْبَهًَْ وَ شَیْبَهًَْ وَ الْوَلِیدَ قُطِّعَتْ لَهُمْ ثِیابٌ مِنْ نارٍ الْآیَاتِ وَ أُنْزِلَ فِی أَمِیرِ‌الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) وَ حَمْزَهًَْ وَ عُبَیْدَهًَْ إِنَّ اللهَ یُدْخِلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ جَنَّاتٍ إِلَی قَوْلِهِ صِراطِ الْحَمِیدِ.
ابن‌عبّاس ( فالَّذِینَ کَفَرُوا؛ یعنی عتبه، شیبه و ولید قُطِّعَتْ لَهُمْ ثِیابٌ مِنْ نارٍ...(حج/۲۲۱۹) و درباره‌ی امیرالمؤمنین (حمزه (و عبیده، آیات إِنَّ اللهَ یُدْخِلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ جَنَّاتٍ... صِراط الحَمید. (حج/۲۴۲۳) نازل شده است.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- هذانِ خَصْمانِ اخْتَصَمُوا فِی رَبِّهِمْ؛ الْآیَتَیْنِ نَزَلَتْ فِی عَلِیٍّ (علیه السلام) وَ حَمْزَهًَْ وَ عُبَیْدَهًَْ‌بْنِ‌الْحَارِثِ وَ فِی‌عُتْبَهًَْ‌بْنَ‌رَبِیعَهًَْ وَ الْوَلِیدِ‌بْنِ‌عُتْبَهًَْ وَ شَیْبَهًِْ‌بْنِ‌رَبِیعَهًَْ بَارَزَهُمْ یَوْمَ بَدْرٍ عَلِیٌّ (علیه السلام) وَ حَمْزَهًُْ وَ عُبَیْدَهًُْ‌بْنُ‌الْحَارِثِ فَقَالَ رَسُول‌اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) هَؤُلَاءِ الثَّلَاثَهًُْ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ کَوَاسِطَهًِْ الْقِلَادَهًِْ فِی الْمُؤْمِنِینَ وَ هَؤُلَاءِ الثَّلَاثَهًُْ کَوَاسِطَهًِْ الْقِلَادَهًِْ فِی الْکُفَّارِ.
پیامبر ( رسول خدا (فرمود: «این سه‌نفر (علی (حمزه (و عبیده () در روز قیامت در میان مؤمنان، و آن سه‌نفر (عتبه، شیبه و ولید) در میان کافران همچون حلقه‌ی میانی گردن‌بند هستند».
الحسین (علیه السلام)- النَّضْرِ‌بْنِ‌مَالِکٍ، قَالَ قُلْتُ لِلْحُسَیْنِ‌بْنِ‌عَلِیٍّ (علیه السلام)، یَا أَبَاعَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) حَدِّثْنِی عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ هذانِ خَصْمانِ اخْتَصَمُوا فِی رَبِّهِمْ، قَالَ نَحْنُ وَ بَنُوأُمَیَّهًَْ اخْتَصَمْنَا فِی اللَّهِ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ، قُلْنَا صَدَقَ اللَّهُ، وَ قَالُوا کَذَبَ اللَّهُ، فَنَحْنُ وَ إِیَّاهُمُ الْخَصْمَانِ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ.
امام حسین ( نضربن مالک نقل می‌کند: به امام حسین (عرض کردم: «ای ابا عبدالله (! درباره‌ی این سخن خداوند عزّوجلّ [که فرموده:] هَذَانِ خَصْمَانِ اخْتَصَمُوا فِی رَبِّهِمْ؛ برایم سخن بگو». امام (فرمود: «ما (اهل بیت) و بنی امیّه درباره‌ی خداوند عزّوجلّ با یکدیگر به جدال پرداختیم؛ ما گفتیم خداوند راست گفته است و بنی امیّه گفتند خداوند دروغ گفته است؛ پس ما و آن‌ها در روز قیامت دشمنان یکدیگر هستیم».