آیه لا يَسْمَعُونَ فيها لَغْواً وَ لا تَأْثيماً [25]
در آنجا نه لغو و بيهوده‌اى مى‌شنوند نه سخنان گناه آلود.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- لا یَسْمَعُونَ فِیها لَغْواً أَیْ مَا لَا فَائِدَهًَْ فِیهِ مِنَ الْکَلَامِ وَ لَا تَأْثِیماً أَیْ لَا یَقُولُ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ: أَثِمْتَ. لِأَنَّهُمْ لَا یَتَکَلَّمُونَ بِمَا فِیهِ إِثْمٌ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- لایَسْمَعُونَ فِیها لَغْواً یعنی سخنی که فایده‌ای در آن نیست [نمی‌شنوند]. وَ لاتَأْثِیماً یعنی بعضی به بعضی دیگر نمی‌گویند: گناه کردی، چون آن‌ها سخنی که در آن گناه است نمی‌گویند.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- لا یَسْمَعُونَ فِیها لَغْواً وَ لا تَأْثِیماً قَالَ الْفُحْشَ وَ الْکَذِبَ وَ الْخَنَی (الْخَنَا).
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- لا یَسْمَعُونَ فِیهَا لغْوا و لا تَأْثِیمًا یعنی نه فحش می‌شنوند و نه دروغ و نه ساز و آواز.