آیه فَكانَتْ هَباءً مُنْبَثًّا [6]
و به‌صورت غبار پراكنده درمى‌آيد.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- أَنَّ رَجُلًا سَأَلَهُ فَقَالَ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ أَخْبِرْنِی عَنْ قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَی ... هَباءً مُنْبَثًّا قَالَ (علیه السلام) شُعَاعُ الشَّمْسِ یَخْرُجُ مِنْ کَوَّهًِْ الْبَیْت.
امام علی (علیه السلام)- مردی پرسید و گفت: «ای امیرمؤمنان (علیه السلام)! از سخن خدای تعالی: فَکانَتْ هَباءً مُنْبَثًّا مرا آگاه کن. فرمود: «غبار پراکنده در نور خورشید است که از پنجره‌ی خانه خارج می‌شود».
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- فَکانَتْ هَباءً مُنْبَثًّا قَالَ الْهَبَاءُ الَّذِی یَدْخُلُ فِی الْکُوَّهًِْ مِنْ شُعَاعِ الشَّمْس.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- فَکَانَتْ هَبَاء مُّنبَثًّا، هباء؛ آن چیزی است که در شکاف و ستونی از نور خورشید دیده می‌شود.