آیه فَشارِبُونَ شُرْبَ الْهيمِ [55]
و همچون شتران تشنه، از آن مى‌آشاميد.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- فَشارِبُونَ شُرْبَ الْهِیمِ قَالَ: مِنَ الزَّقُّومِ وَ الْهِیمُ الْإِبِلِ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- فَشارِبُونَ شُرْبَ الْهِیمِ یعنی از آب کشنده زقّوم می‌نوشند و الْهِیمِ به‌معنای گروه شتران است.
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ هِشَامِ‌بْنِ‌سُلَیْمَانَ‌بْنِ‌خَالِدٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) عَنِ الرَّجُلِ یَشْرَبُ بِالنَّفَسِ الْوَاحِدِ قَالَ یُکْرَهُ ذَلِکَ وَ قَالَ ذَاکَ شُرْبُ الْهِیمِ قُلْتُ وَ مَا الْهِیمُ قَالَ هِیَ الْإِبِلُ.
امام صادق (علیه السلام)- هشام‌بن سلیمان‌بن‌خالد گوید: از امام صادق (علیه السلام) پرسیدم: «آیا فردی که آب را با یک نفس می‌نوشد، اشکال دارد»؟ فرمود: «مکروه است و آن شرب الْهِیمِ است». پرسیدم: «الْهِیمِ چیست»؟ فرمود: «گلّه‌ی شتران».
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ مُعَاوِیَهًَْ‌بْنِ‌وَهْبٍ عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنِ الشُّرْبِ بِنَفَسٍ وَاحِدٍ فَکَرِهَهُ وَ قَالَ ذَلِکَ شُرْبُ الْهِیمِ قُلْتُ وَ مَا الْهِیمُ قَالَ الْإِبِلُ.
امام صادق (علیه السلام)- معاویهًْ‌بن‌وهب گوید: از امام صادق (علیه السلام) پرسیدم: «شخصی [آب] را به یک نفس می‌نوشد. فرمود: «مکروه است». و فرمود: «این نوشیدن الْهِیمِ است». گفتم: «الْهِیمِ چیست»؟ فرمود: «شتر».
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ عَبْدِ اللَّهِ‌بْنِ‌عَلِیٍّ الْحَلَبِیِّ عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) قَالَ: ثَلَاثَهًُْ أَنْفَاسٍ فِی الشُّرْبِ أَفْضَلُ مِنْ نَفَسٍ وَاحِدٍ فِی الشُّرْبِ وَ قَالَ کَانَ یَکْرَهُ أَنْ یُشَبَّهَ بِالْهِیمِ قُلْتُ‌وَ مَا الْهِیمُ قَالَ الرَّمْل.
امام صادق (علیه السلام)- حلبی از امام صادق (علیه السلام) روایت می‌کند که فرمود: هنگام نوشیدن اگر در سه نفس بنوشید بهتر از این است که در یک نفس بنوشید و فرمود: «زشت است که در نوشیدن به الْهِیمِ تشبیه شود». پرسیدم: «الْهِیمِ چیست»؟ فرمود: «گلّه‌ی شتران».
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) یَقُولُ ثَلَاثَهًُْ أَنْفَاسٍ أَفْضَلُ فِی الشُّرْبِ مِنْ نَفَسٍ وَاحِدٍ وَ کَانَ یَکْرَهُ أَنْ یُتَشَبَّهَ بِالْهِیمِ وَ قَالَ الْهِیمُ النِّیبُ.
امام صادق (علیه السلام)- ابوبصیر گوید: از امام صادق (علیه السلام) شنیدم که می‌فرمود: «در سه نفس نوشیدن، بهتر از یک نفس نوشیدن است و کراهت داشت که به الْهِیمِ تشبیه شود» و فرمود: «الْهِیمِ، شتر پیر است».
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِیمِ أَیْ کَشُرْبِ الْهِیمِ وَ هِیَ الْإِبِلُ الَّتِی أَصَابَهَا الْهُیَامُ وَ هُوَ شِدَّهًُْ الْعَطَشِ فَلَا تَزَالُ تَشْرَبُ الْمَاءَ حَتَّی تَمُوتَ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- فَشارِبُونَ شُرْبَ الْهِیمِ یعنی یعنی مانند آشامیدنِ شتری که خیلی زیاد تشنه شده است؛ در نتیجه پیوسته آب می‌خورد تا بمیرد.
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ عَبْدِ اللَّهِ‌بْنِ‌عَلِیٍّ الْحَلَبِیِّ عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) قَالَ: ... کَانَ یَکْرَهُ أَنْ یُشَبَّهَ بِالْهِیمِ قُلْتُ‌وَ مَا الْهِیمُ قَالَ الرَّمْلُ.
امام صادق (علیه السلام)- حلبی گوید: امام صادق (علیه السلام) فرمود: «هنگام نوشیدن اگر در سه نفس بنوشید بهتر از این است که در یک نفس بنوشید». و فرمود: «زشت است که نوشیدن به الْهِیمِ تشبیه شود». پرسیدم: «الْهِیمِ چیست»؟ فرمود: «رمل و ریگ».
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ رَوْحِ‌بْنِ‌عَبْدِ الرَّحِیمِ قَالَ: کَانَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) یَکْرَهُ أَنْ یُتَشَبَّهَ بِالْهِیمِ قُلْتُ وَ مَا الْهِیمُ قَالَ الْکَثِیبُ.
امام صادق (علیه السلام)- روح‌بن‌عبد الرّحیم گوید: امام صادق (علیه السلام) نمی‌پسندید که مانند الْهِیمِ باشد. عرض کردم: «الْهِیمِ چیست»؟ فرمود: «تپّه‌ی شن و ماسه». [یعنی امام (علیه السلام) از خوردن آب باسرعت و به یک نفس کراهت داشتند].
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ مُحَمَّدِ‌بْنِ‌عَلِیٍّ الْکُوفِیِّ بِإِسْنَادِهِ رَفَعَهُ إِلَی أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) أَنَّهُ قِیلَ لَهُ الرَّجُلُ یَشْرَبُ بِنَفَسٍ وَاحِدٍ قَالَ لَا بَأْسَ قُلْتُ فَإِنَّ مَنْ قِبَلَنَا یَقُولُ ذَلِکَ شُرْبُ الْهِیمِ فَقَالَ إِنَّمَا شُرْبُ الْهِیمِ مَا لَمْ یُذْکَرِ اسْمُ اللَّهِ عَلَیْهِ.
امام صادق (علیه السلام)- محمّدبن‌علی کوفی در حدیث مرفوعی آورده است: امام صادق (علیه السلام) فرمود: «آیا آدمی باید با یک نفس بنوشد»؟ فرمود: «اشکالی ندارد». گفتم: «کسانی که نزد ما هستند، می‌گویند: «آن شرب الْهِیمِ است». حضرت (علیه السلام) فرمود: «شرب الْهِیمِ آن است که هنگام نوشیدن، اسم خداوند برده نشود».
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ عُثْمَانَ‌بْنِ‌عِیسَی عَنْ شَیْخٍ مِنْ أَهْلِ الْمَدِینَهًِْ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) عَنْ رَجُلٍ یَشْرَبُ فَلَا یَقْطَعُ حَتَّی یَرْوَی فَقَالَ فَهَلِ اللَّذَّهًُْ إِلَّا ذَاکَ قُلْتُ فَإِنَّهُمْ یَقُولُونَ إِنَّهُ شُرْبُ الْهِیمِ فَقَالَ کَذَبُوا إِنَّمَا شُرْبُ الْهِیمِ مَا لَمْ یُذْکَرِ اسْمُ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ عَلَیْهِ.
امام صادق (علیه السلام)- عثمان‌بن‌عیسی از یکی از شیوخ مدینه روایت می‌کند: از امام صادق (علیه السلام) پرسیدم: «تکلیف آن کسی که آب را با یک نفس و بدون اینکه مکث کند می‌نوشد تا اینکه سیراب شود چیست»؟ فرمود: «آیا لذّتی جز آن وجود دارد»؟ گفتم: «آن‌ها می‌گویند که آن همان شرب الْهِیمِ است». فرمود: «دروغ گفتند: شرب الْهِیمِ، نوشیدنی است که با نام خداوند عزّوجلّ نباشد».