آیه تَرْجِعُونَها إِنْ كُنْتُمْ صادِقينَ [87]
پس آن [روح] را بازگردانيد اگر راست مى‌گوييد!
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- فَأَصْبَحَ الْمَرْءُ بَعْدَ صِحَّتِهِ مَرِیضاً وَ بَعْدَ سَلَامَتِهِ نَقِیصاً یُعَالِجُ کَرْباً وَ یُقَاسِی تَعَباً فِی حَشْرَجَهًِْ السِّبَاقِ وَ تَتَابُعِ الْفُوَاقِ وَ تَرَدُّدِ الْأَنِینِ وَ الذُّهُولِ عَنِ الْبَنَاتِ وَ الْبَنِینَ وَ الْمَرْءُ قَدِ اشْتَمَلَ عَلَیْهِ شُغُلُ شَاغِلٍ وَ هُوَ هَائِلٌ قَدِ اعْتُقِلَ مِنْهُ اللِّسَانُ وَ تَرَدَّدَ مِنْهُ الْبَنَانُ فَأَصَابَ مَکْرُوهاً وَ فَارَقَ الدُّنْیَا مَسْلُوباً لَا یَمْلِکُونَ لَهُ نَفْعاً وَ لَا لِمَا حَلَّ بِهِ دَفْعا یَقُولُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ فِی کِتَابِهِ فَلَوْ لا إِنْ کُنْتُمْ غَیْرَ مَدِینِینَ تَرْجِعُونَها إِنْ کُنْتُمْ صادِقِینَ.
امام علی (علیه السلام)- مردم شبشان را از تندرستی به بیماری صبح می‌کنند، بعد از سلامتی به کمبودی. درد را درمان می‌کند؛ رنج را اندازه‌گیری می‌کند؛ هنگام مرگ پشت سر هم صدای شهقه‌اش می‌آید و ناله‌اش برمی‌گردد. و دختران و پسران را فراموش می‌کند، پس برای آن شخص در آن وقت کاری که سرگرم‌کننده و بیمناک است فرا می رسد. زبانش بسته می‌شود و انگشتانش برمی‌گردد. سپس او را ناراحتی فرا می‌گیرد و از دنیای تاراج‌شده جدا می‌شود؛ نه سود و نه زیانی را مالک است و نه توان دفع بلایی را دارد که بر او وارد می‌شود. خدای عزّوجلّ در کتابش می‌فرماید: فَلَوْ لا إِنْ کُنْتُمْ غَیْرَ مَدِینِینَ تَرْجِعُونَها إِنْ کُنْتُمْ صادِقِین.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- تَرْجِعُونَها یَعْنِی بِهِ الرُّوحَ إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ تَرُدُّونَهَا فِی الْبَدَنِ إِنْ کُنْتُمْ صادِقِینَ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- تَرْجِعُونَهَا یعنی وقتی جان به حنجره‌ها برسد، روح را به بدن باز گردانید اگر راست می‌گویید.