آیه ۹۳ - سوره واقعه

آیه فَنُزُلٌ مِنْ حَميمٍ [93]

با آب سوزان دوزخ پذيرايى مى‌شود( .

۱
(واقعه/ ۹۳)

الصّادق (علیه السلام)- نَزَلَتْ هَاتَانِ الْآیَتَانِ فِی أَهْلِ وَلَایَتِنَا وَ أَهْلِ عَدَاوَتِنَا فَأَمَّا إِنْ کانَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ فَرَوْحٌ وَ رَیْحانٌ یَعْنِی فِی قَبْرِهِ وَ جَنَّةُ نَعِیمٍ یَعْنِی فِی الْآخِرَهًِْ وَ أَمَّا إِنْ کانَ مِنَ الْمُکَذِّبِینَ الضَّالِّینَ فَنُزُلٌ مِنْ حَمِیمٍ یَعْنِی فِی قَبْرِهِ وَ تَصْلِیَةُ جَحِیمٍ یَعْنِی فِی الْآخِرَهًِْ.

امام صادق (علیه السلام)- این دو آیه درباره‌ی دوستان و دشمنان ما نازل شده است: فَأَمَّا إِن کَانَ مِنَ المقرّبینَ، فَرَوحٌ و رَیْحَانٌ یعنی در قبرش. و جَنَّةُ نَعِیمٍ یعنی در آخرت. و أَمَّا إِن کَانَ مِنَ المُکَذِّبِینَ الضَّالینَ فَنُزُل مِّنْ حَمِیمٍ یعنی در قبرش. و تَصْلیَةُ جَحِیم یعنی در آخرت.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۵، ص۵۲۸
بحارالأنوار، ج۶۵، ص۹/ الأمالی للصدوق، ص۴۷۴/ بشارهًْ المصطفی، ص۲۰۰/ تأویل الآیات الظاهرهًْ، ص۶۲۹
۲
(واقعه/ ۹۳)

أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- حَتَّی إِذَا انْصَرَفَ الْمُشَیِّعُ وَ رَجَعَ الْمُتَفَجِّعُ أُقْعِدَ فِی حُفْرَتِهِ نَجِیّاً لِبَهْتَهًِْ‌السُّؤَالِ وَ عَثْرَهًِْ‌الِامْتِحَانِ وَ أَعْظَمُ مَا هُنَالِکَ بَلِیَّهًًْ نُزُولُ الْحَمِیمِ وَ تَصْلِیَهًُْ الْجَحِیمِ وَ فَوْرَاتُ السَّعِیرِ وَ سَوْرَاتُ الزَّفِیرِ لَا فَتْرَهًٌْ مُرِیحَهًٌْ وَ لَا دَعَهًٌْ مُزِیحَهًٌْ وَ لَا قُوَّهًٌْ حَاجِزَهًٌْ وَ لَا مَوْتَهًٌْ نَاجِزَهًٌْ‌وَ لَا سِنَهًٌْ مُسَلِّیَهًٌْ بَیْنَ أَطْوَارِ الْمَوْتَاتِ‌وَ عَذَابِ السَّاعَاتِ.

امام علی (علیه السلام)- امّا هنگامی که تشییع‌کنندگان بروند و مصیبت‌زدگان بازگردند، در گودال قبر دراز کشیده، برای بازجویی نهانی و بیم پرستش و لغزش آزمایش زمزمه غم آلود دارد. و بزرگ‌ترین بلای آنجا، فرود آمدن در آتش سوزان دوزخ و بر افروختگی شعله‌ها و نعره‌های آتش است، که نه یک لحظه آرام گیرد تا استراحت کند و نه آرامشی وجود دارد که از درد او بکاهد؛ نه قدرتی که مانع کیفر او شود و نه مرگی که او را از این همه ناراحتی برهاند؛ و نه خوابی که اندوهش را بر طرف سازد، در میان انواع مرگ‌ها و ساعت‌ها مجازات گوناگون، گرفتار است.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۵، ص۵۲۸
نهج البلاغه، ص۱۱۳/ نورالثقلین
بیشتر