آیه وَ لَوْ لا فَضْلُ اللهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ وَ أَنَّ اللهَ رَءوُفٌ رَحِيمٌ [20]
و اگر فضل و رحمت الهى شامل حال شما نبود و اينكه خدا رئوف و مهربان است [مجازات سختى دامانتان را مى‌گرفت]!
الصّادق ( مَنْ قَالَ فِی مُؤْمِنٍ مَا رَأَتْهُ عَیْنَاهُ وَ سَمِعَتْهُ أُذُنَاهُ فَهُوَ مِنَ الَّذِینَ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَنْ تَشِیعَ الْفاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ.
امام صادق ( کسی که درباره‌ی مؤمنی آنچه را چشمانش دیده و گوش هایش شنیده بگوید، پس او از جمله کسانی است که خداوند عزّوجلّ درباره‌ی آنان فرموده است: إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَن تَشِیعَ الْفَاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ.
أمیرالمؤمنین ( مَنْ قَالَ فِی مُؤْمِنٍ مَا رَأَتْ عَیْنَاهُ وَ سَمِعَتْ أُذُنَاهُ مَا یَشِینُهُ وَ یَهْدِمُ مُرُوَّتَهُ فَهُوَ مِنَ الَّذِینَ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَنْ تَشِیعَ الْفاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ.
امام علی ( هرکس درباره‌ی مؤمنی مطلبی را که با چشم دیده یا با گوش خود شنیده بگوید که به آن وسیله از او عیبجویی کند و به شخصیّت او زیان برساند، چنین کسی از جمله‌ی آنهایی است که خداوند درباره‌ی آنان فرموده است: إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَن تَشِیعَ الْفَاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ.
الکاظم ( مُحَمَّدِ‌بْنِ‌الْفُضَیْلِ عَنْ أَبِی‌الْحَسَنِ‌الْأَوَّلِ (قَالَ قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ الرَّجُلُ مِنْ إِخْوَانِی یَبْلُغُنِی عَنْهُ الشَّیْءُ الَّذِی أَکْرَهُهُ فَأَسْأَلُهُ عَنْ ذَلِکَ فَیُنْکِرُ ذَلِکَ وَ قَدْ أَخْبَرَنِی عَنْهُ قَوْمٌ ثِقَاتٌ فَقَالَ لِی یَا مُحَمَّدُ کَذِّبْ سَمْعَکَ وَ بَصَرَکَ عَنْ أَخِیکَ فَإِنْ شَهِدَ عِنْدَکَ خَمْسُونَ قَسَامَهًًْ وَ قَالَ لَکَ قَوْلًا فَصَدِّقْهُ وَ کَذِّبْهُمْ لَا تُذِیعَنَّ عَلَیْهِ شَیْئاً تَشِینُهُ بِهِ وَ تَهْدِمُ بِهِ مُرُوءَتَهُ فَتَکُونَ مِنَ الَّذِینَ قَالَ اللَّهُ فِی کِتَابِهِ إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَنْ تَشِیعَ الْفاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ.
امام کاظم ( محمّدبن‌فضیل گوید: به امام کاظم (عرض کردم: «فدایت شوم! درباره‌ی یکی از برادرانم خبرهایی به من می‌رسد که برایش بد است، و از او می‌پرسم و منکر می‌شود با اینکه افراد موثّقی به من خبر داده‌اند». فرمود: «ای محمّد! گوش و چشمت را نسبت به برادرت دروغ شمار و اگر پنجاه عادل هم نزد تو گواهی دهند و خودش چیز دیگری بگوید، او را راستگو بشمار و همه را دروغگو به حساب بیاور، و چیزی که او را زشت کند و آبرویش را ببرد، فاش نکن، که اگر فاش کنی از آنهایی می‌باشی که خدای عزّوجلّْ می‌فرماید: إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَن تَشِیعَ الْفَاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ.
الرّسول ( مَنْ أَذَاعَ فَاحِشَهًًْ کَانَ کَمُبْتَدِئِهَا.
پیامبر ( اگر کسی زشتی‌ای را آشکار سازد، همچون آغازگر آن است.
الصّادق ( مَنْ أَحْصَی عَلَی أَخِیهِ الْمُؤْمِنِ عَیْباً لِیَعِیبَهُ بِهِ یَوْماً مَا کَانَ مِنْ أَهْلِ هَذِهِ الْآیَهًِْ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ ...
امام صادق ( کسی که عیبی از برادر مؤمنش ببیند و روزی با آن عیب، او را لکّه‌دار سازد، مصداق این آیه است: إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَن تَشِیعَ الْفَاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ.
الرّسول ( فِی وَصِیَّهًِْ النَّبِیِّ (لِعَلِیٍّ (أَنَّهُ قَالَ لِأَصْحَابِهِ أَلَا أُخْبِرُکُمْ بِشِرَارِکُمْ قَالُوا بَلَی یَا رَسُولَ اللَّهِ (قَالَ الْمَشَّاءُونَ بِالنَّمِیمَهًِْ الْمُفَرِّقُونَ بَیْنَ الْأَحِبَّهًِْ الْبَاغُونَ لِلْبِرَاءِ الْعَیْب.
پیامبر ( پیغمبر (به یارانش فرمود: «آیا شما را به بدترین‌هایتان خبر ندهم»؟ گفتند: «چرا ای رسول خدا (»! فرمود: «سخن‌چین‌ها که دوستان را از هم جدا می‌کنند و برای پاکان عیبجویی می‌کنند».
الصّادق ( مَنْ قَالَ فِی أَخِیهِ الْمُؤْمِنِ شَیْئاً یَعْلَمُهُ مِنْهُ یُرِیدُ بِهِ انْتِقَاصَهًًْ فِی نَفْسِهِ وَ مُرُوَّتِهِ فَهُوَ مِنَ الَّذِینَ قَالَ اللَّهُ إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَنْ تَشِیعَ الْفاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ.
امام صادق ( هرکس درباره‌ی برادر مؤمنِ خود عیبی که از او سراغ دارد را بازگو کند تا از آبرو و جوانمردی او بکاهد از آنهایی است که خداوند [در موردشان] فرموده است: إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَنْ تَشِیعَ الْفاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ.
الصّادق ( عَن ابْنِ أَبِی‌یَعْفُورٍ عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (قَالَ: مَنْ بَهَتَ مُؤْمِناً أَوْ مُؤْمِنَهًًْ بِمَا لَیْسَ فِیهِ بَعَثَهُ اللَّهُ فِی طِینَهًِْ خَبَالٍ حَتَّی یَخْرُجَ مِمَّا قَالَ قُلْتُ وَ مَا طِینَهًُْ الْخَبَالِ قَالَ صَدِید یَخْرُجُ مِنْ فُرُوجِ المُومِسَاتِ.
امام صادق ( ابن‌ابی‌یعفور گوید: امام صادق (فرمود: «هرکس به زن یا مرد مؤمنی تهمت بزند بدون اینکه گناهی مرتکب شده باشد، خداوند او را در گِل خَبال بر می‌انگیزد تا اینکه نسبت به آنچه گفته، دست بکشد». عرض کردم: «منظور از گل خَبال چیست»؟ امام (فرمود: «چرکی است که از شرمگاه زنان فاحشه بیرون می‌آید».
الباقر ( یَجِبُ لِلْمُؤْمِنِ عَلَی الْمُؤْمِنِ أَنْ یَسْتُرَ عَلَیْهِ سَبْعِینَ کَبِیرَهًًْ.
امام باقر ( مؤمن باید هفتاد گناه کبیره‌ی برادر مؤمنش را بپوشاند.
الصّادق ( إِنَ مِنَ الْغِیبَهًِْ أَنْ تَقُولَ فِی أَخِیکَ مَا سَتَرَهُ اللَّهُ عَلَیْهِ وَ إِنَّ مِنَ الْبُهْتَانِ أَنْ تَقُولَ فِی أَخِیکَ مَا لَیْسَ فِیهِ.
امام صادق ( از موارد غیبت آن است که آنچه را درباره‌ی برادرت بگویی که خداوند پوشیده نگهداشته است و بهتان آن است که در حقّ برادرت چیزی بگویی که در او نیست.
الرّسول ( وَ اللَّهِ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ مَا أُعْطِیَ مُؤْمِنٌ قَطُّ خَیْرَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهًِْ إِلَّا بِحُسْنِ ظَنِّهِ بِاللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ الْکَفِّ عَنِ اغْتِیَابِ الْمُؤْمِنِ وَ اللَّهِ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ لَا یُعَذِّبُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مُؤْمِناً بِعَذَابٍ بَعْدَ التَّوْبَهًِْ وَ الِاسْتِغْفَارِ لَهُ إِلَّا بِسُوءِ ظَنِّهِ بِاللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ اغْتِیَابِهِ لِلْمُؤْمِنِینَ.
پیامبر ( سوگند به خدایی که جز او خدایی نیست، هرگز به مؤمنی خیر دنیا و آخرت داده نشده، مگر اینکه نسبت به خداوند عزّوجلّ خوش‌گمان بوده و از غیبت‌کردن مؤمنی دست کشیده باشد؛ و به خدایی که جز او خدایی نیست سوگند! که او مؤمنی را بعد از توبه و طلب مغفرت عذاب نمی‌کند، مگر آنکه نسبت به خداوند عزّوجلّ بدگمان بوده و درپی مؤمنی غیبت کرده است.