آیه وَ الْقَواعِدُ مِنَ النِّساءِ اللاَّتي لا يَرْجُونَ نِكاحاً فَلَيْسَ عَلَيْهِنَّ جُناحٌ أَنْ يَضَعْنَ ثِيابَهُنَّ غَيْرَ مُتَبَرِّجاتٍ بِزينَةٍ وَ أَنْ يَسْتَعْفِفْنَ خَيْرٌ لَهُنَّ وَ اللهُ سَميعٌ عَليمٌ [60]
و زنان از كار افتاده‌اى كه اميد به ازدواج ندارند، گناهى بر آنان نيست كه لباس‌هاى [رويين] خود را بر زمين بگذارند، در‌حالى‌كه [در برابر مردم] خودآرايى نكنند؛ و اگر خود را بپوشانند براى آنان بهتر است؛ و خداوند شنوا و داناست.
الصّادق ( عَن الحَلَبی عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (أَنَّهُ قَرَأَ أَنْ یَضَعْنَ ثِیابَهُنَّ قَالَ الْخِمَارَ وَ الْجِلْبَابَ قُلْتُ بَیْنَ یَدَیْ مَنْ کَانَ فَقَالَ بَیْنَ یَدَیْ مَنْ کَانَ غَیْرَ مُتَبَرِّجَهًٍْ بِزِینَهًٍْ فَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَهُوَ خَیْرٌ لَهَا.
امام صادق ( حلبی نقل می‌کند: امام صادق (آیه: أَن یَضَعْنَ ثِیَابَهُنَّ را تلاوت کرد و فرمود: «منظور از لباس، روسری و روپوش است». عرض کردم: «برداشتن حجاب در نزد هرکس که باشد»؟ فرمود: «در نزد هرکس که باشد [به شرط آنکه] آرایش نکرده باشد و اگر حجاب را بر ندارد برای او بهتر است».
الصّادق ( عَن حَریز بنِ عَبدِالله عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (أَنَّهُ قَرَأَ أَنْ یَضَعْنَ ثِیابَهُنَّ قَالَ الْجِلْبَابَ وَ الْخِمَارَ إِذَا کَانَتِ الْمَرْأَهًُْ مُسِنَّهًًْ.
امام صادق ( حریز نقل می‌کند: امام صادق (این آیه: أَن یَضَعْنَ ثِیَابَهُنَّ را تلاوت کرد و و فرمود: «منظور از لباس، روسری و روپوش است به شرطی که آن زن، سالخورده باشد».
الباقر ( عَن مُحَمَّدِبنِ مُسلِم عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (فِی قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ الْقَواعِدُ مِنَ النِّساءِ اللَّاتِی لا یَرْجُونَ نِکاحاً مَا الَّذِی یَصْلُحُ لَهُنَّ أَنْ یَضَعْنَ مِنْ ثِیَابِهِنَّ قَالَ الْجِلْبَابُ.
امام باقر ( محمّدبن‌مسلم نقل می‌کند: از امام باقر (در مورد آیه: وَ الْقَوَاعِدُ مِنَ النِّسَاء اللَّاتِی لَا یَرْجُونَ نِکَاحًا از سؤال شد که منظور چه لباسی است که زنان سالخورده می‌توانند بردارند؟ آن حضرت فرمود: «منظور لباس روپوش است».
الصّادق ( مُحَمَّدِ‌بْنِ‌أَبِی‌حَمْزَهًْ عَن أبِی‌عَبدِاللهِ (قَالَ: الْقَواعِدُ مِنَ النِّساءِ لَیْسَ عَلَیْهِنَّ جُنَاحٌ أَنْ یَضَعْنَ ثِیَابَهُنَّ قَالَ تَضَعُ الْجِلْبَابَ وَحْدَهُ.
امام صادق ( محمّدبن‌ابوحمزه نقل می‌کند: امام صادق (فرمود: «اینکه خداوند فرموده است: وَ الْقَواعِدُ مِنَ النِّساءِ اللّاتِی لا یَرْجُونَ نِکاحاً فَلَیْسَ عَلَیْهِنَّ جُناحٌ أَنْ یَضَعْنَ ثِیابَهُنَّ؛ منظور از لباس، فقط روپوش است».
الصّادق ( عَنْ أَبِی‌الصَّبَّاحِ الْکِنَانِیِّ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَاعَبْدِ‌اللَّهِ (عَنِ الْقَواعِدُ مِنَ النِّساءِ مَا الَّذِی یَصْلُحُ لَهُنَّ أَنْ یَضَعْنَ مِنْ ثِیَابِهِنَّ فَقَالَ الْجِلْبَابُ إِلَّا أَنْ تَکُونَ أَمَهًًْ فَلَیْسَ عَلَیْهَا جُنَاحٌ أَنْ تَضَعَ خِمَارَهَا.
امام صادق ( ابوصبّاح کنانی گوید: از امام صادق (پرسیدم: «زنان سالخورده چه نوع لباسی را می‌توانند از تن بیرون کنند و کنار بگذارند»؟ فرمود: «روپوش و اگر کنیز باشد، از اینکه روسری خود را بردارد بر او گناهی نیست».
علی‌بن‌إبراهیم ( نَزَلَتْ فِی الْعَجَائِزِ اللَّاتِی قَدْ یَئِسْنَ مِنَ الْمَحِیضِ وَ التَّزْوِیجِ أَنْ یَضَعْنَ النِّقَاب.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( این آیه درباره‌ی پیرزنانی است که حیض نمی‌شوند و به ازدواج‌کردن امیدی ندارند، اینان می‌توانند لباس از تن برگیرند.
الرّضا ( حُرِّمَ النَّظَرُ إِلَی شُعُورِ النِّسَاءِ الْمَحْجُوبِ بِالْأَزْوَاجِ وَ إِلَی غَیْرِهِنَّ مِنَ النِّسَاءِ لِمَا فِیهِ مِنْ تَهْیِیجِ الرِّجَالِ وَ مَا یَدْعُو التَّهْیِیجُ إِلَیْهِ مِنَ الْفَسَادِ وَ الدُّخُولِ فِیمَا لَا یَحِلُّ وَ لَا یَجْمُلُ وَ کَذَلِکَ مَا أَشْبَهَ الشُّعُورَ إِلَّا الَّذِی قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ الْقَواعِدُ مِنَ النِّساءِ اللَّاتِی لا یَرْجُونَ نِکاحاً فَلَیْسَ عَلَیْهِنَّ جُناحٌ أَنْ یَضَعْنَ ثِیابَهُنَّ غَیْرَ مُتَبَرِّجاتٍ أَیْ غَیْرَ الْجِلْبَابِ فَلَا بَأْسَ بِالنَّظَرِ إِلَی شُعُورِ مِثْلِهِن.
امام رضا ( و حرام شده است نظر کردن به موهای زنانی که از جهت شوهران خود در پرده هستند و غیر از زنان از سایر زنان، به جهت اینکه به واسطه‌ی نظر کردن مردان به هیجان می‌آیند و آتش شهوت آن‌ها مشتعل می‌شود، و این باعث فساد و داخل‌شدن در عمل حرام و افعال غیر جمیله می‌شود، و همچنین است چیزهایی مانند موهای زنان، یعنی سایر عورات آن‌ها، مگر آنچه حق تعالی فرموده است: وَ الْقَواعِدُ مِنَ النِّساءِ اللَّاتِی لا یَرْجُونَ نِکاحاً فَلَیْسَ عَلَیْهِنَّ جُناحٌ أَنْ یَضَعْنَ ثِیابَهُنَّ غَیْرَ مُتَبَرِّجاتٍ بِزِینَةٍ؛ مگر لباس «روپوش» که دراین‌صورت به موی چنین زنان نگریستن، اشکالی ندارد.
علی‌بن‌إبراهیم ( وَ الْقَواعِدُ مِنَ النِّساءِ اللَّاتِی لا یَرْجُونَ نِکاحاً فَلَیْسَ عَلَیْهِنَّ جُناحٌ أَنْ یَضَعْنَ ثِیابَهُنَّ غَیْرَ مُتَبَرِّجاتٍ بِزِینَةٍ قَالَ نَزَلَتْ فِی الْعَجَائِزِ اللَّاتِی قَدْ یَئِسْنَ مِنَ الْمَحِیضِ وَ التَّزْوِیجِ أَنْ یَضَعْنَ الثِیَابَ ثُمَّ قَالَ وَ أَنْ یَسْتَعْفِفْنَ خَیْرٌ لَهُنَّ أَیْ لَا یَظْهَرْنَ لِلرِّجَالِ.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( وَ الْقَواعِدُ مِنَ النِّساءِ اللَّاتِی لا یَرْجُونَ نِکاحاً فَلَیْسَ عَلَیْهِنَّ جُناحٌ أَنْ یَضَعْنَ ثِیابَهُنَّ غَیْرَ مُتَبَرِّجاتٍ بِزِینَةٍ؛ در مورد زنان کهنسالی نازل شده که از عادتِ ماهانه شدن و ازدواج‌کردن ناامید شده‌اند و [براساس این آیه] می‌توانند لباس‌های رویین خود را فرو نهند [البتّه به شرط اینکه خودآرایی نکنند]. آنگاه فرود: وَ أَنْ یَسْتَعْفِفْنَ خَیْرٌ لَهُنَّ یعنی اگر در مقابل مردان [نامحرم] نمایان نشوند [برایشان بهتر است]».
الصّادق ( جَاءَتِ امْرَأَهًٌْ إِلَی النَّبِیِّ (فَسَأَلَتْهُ عَنْ حَقِّ الزَّوْجِ عَلَی الْمَرْأَهًِْ فَخَبَّرَهَا ثُمَّ قَالَتْ فَمَا حَقُّهَا عَلَیْهِ قَالَ یَکْسُوهَا مِنَ الْعُرْیِ وَ یُطْعِمُهَا مِنَ الْجُوعِ وَ إِنْ أَذْنَبَتْ غَفَرَ لَهَا فَقَالَتْ فَلَیْسَ لَهَا عَلَیْهِ شَیْءٌ غَیْرُ هَذَا قَالَ لَا قَالَتْ لَا وَ اللَّهِ لَا تَزَوَّجْتُ أَبَداً ثُمَّ وَلَّتْ فَقَالَ النَّبِیُّ (ارْجِعِی فَرَجَعَتْ فَقَالَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ وَ أَنْ یَسْتَعْفِفْنَ خَیْرٌ لَهُنَّ.
امام صادق ( از امام صادق (روایت است که فرمود: «زنی نزد پیامبر (آمد و از او درباره‌ی حقّ مرد بر زن سؤال کرد». پیامبر (به او جواب داد. آن زن گفت: «حقّ زن بر مرد چیست»؟ پیامبر (فرمود: «برهنگی او را بپوشاند، او را از گرسنگی سیر کند و اگر گناه کرد از او در گذرد». زن گفت: «زن حقّ دیگری غیر از این بر مرد ندارد»؟ فرمود: «نه». آن زن گفت: «به خدا سوگند که ازدواج نمی‌کنم». سپس خواست که برود. پیامبر (فرمود: «بازگرد»، و آن زن بازگشت و به او فرمود: خداوند عزّ وجل می‌فرماید: أَن یَسْتَعْفِفْنَ خَیْرٌ لَّهنَّ.
علی‌بن‌إبراهیم ( وَ أَنْ یَسْتَعْفِفْنَ خَیْرٌ لَهُنَ أَیْ لَا یَظْهَرْنَ لِلرِّجَال.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( وَ أَن یَسْتَعْفِفْنَ خَیْرٌ لهُنَّ یعنی در برابر مردان آشکار نشوند.