آیه ۵ - سوره نور

امام صادق ( سماعه گوید: به امام صادق (عرض کردم: «چگونه می‌توان فهمید که توبه کرده است»؟ فرمود: «در انظار مردم به دروغ خود اعتراف کند تا اینکه تازیانه بر او جاری شود و از خدای خود استغفار کند و اگر چنین کند، توبه‌اش آشکار گشته است».

امام صادق ( کسی که دیگری را به زنا متّهم نموده اگر توبه کند و [دیگر شرایطِ] عادل [بودن را دارا] باشد، گواهی‌دادنش پذیرفته می‌شود و خداوند عزّوجلّ فرموده است: خداوند، توبه‌کنندگان را دوست دارد و پاکان را (نیز) دوست دارد. (بقره/۲۲۲) و سببی برای نپذیرفتن گواهی‌دادنِ کسی که خداوند او را دوست داشته و عادل است، وجود ندارد؛ و خداوند نیز در آنجا که از نپذیرفتن گواهی‌دادن کسی که به دیگری تهمت زنا زده سخن رانده است کسی که [از این گناه] توبه کند را استثنا نموده و فرموده: وَ لا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهادَةً أَبَداً سپس استثنایی را بیان کرده و فرموده: إِلَّا الَّذِینَ تابُوا.

امام صادق ( قاسم‌بن‌سلیمان گوید: از امام صادق (در مورد مردی پرسیدم که: «دیگری را متّهم به زنا کرده و [هشتاد] تازیانه می‌خورد، سپس توبه می‌کند و جز خیر و نیکی از او دیده نمی‌شود، آیا گواهی دادنش پذیرفته می‌شود»؟ حضرت فرمود: «آری! [سپس از من پرسید]: فقهایی که نزد شما هستند چه می‌گویند»؟ عرض کردم: «آن‌ها می‌گویند: توبه‌اش میان خودش و خدا پذیرفته می‌شود امّا گواهی دادنش هیچ‌گاه قبول نخواهد شد»! امام (فرمود: «آنان سخن بدی بر زبان رانده‌اند، پدرم می‌فرمود: هنگامی‌که توبه کند و جز خیر و نیکی از او دیده نشود گواهی‌دادنش پذیرفته خواهد شد».