آیه وَ يَقُولُونَ آمَنَّا بِاللهِ وَ بِالرَّسُولِ وَ أَطَعْنا ثُمَّ يَتَوَلَّى فَريقٌ مِنْهُمْ مِنْ بَعْدِ ذلِكَ وَ ما أُولئِكَ بِالْمُؤْمِنينَ [47]
آن‌ها مى‌گويند: «به خدا و پيامبر ايمان آورده‌‌ايم و اطاعت كرده‌ايم». ولى بعد از اين [ادّعا]، گروهى از آنان رويگردان مى‌شوند؛ آن‌ها [درحقيقت] مؤمن نيستند.
الصّادق ( نَزَلَتْ هَذِهِ الْآیَهًُْ فِی أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ (وَ عُثْمَانَ وَ ذَلِکَ أَنَّهُ کَانَ بَیْنَهُمَا مُنَازَعَهًٌْ فِی حَدِیقَهًٍْ فَقَالَ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ (تَرْضَی بِرَسُولِ اللَّهِ (فَقَالَ عَبْدُ‌الرَّحْمَنِ‌بْنُ‌عَوْفٍ لِعُثْمَانَ لَا تُحَاکِمْهُ إِلَی رَسُولِ اللَّهِ (فَإِنَّهُ یَحْکُمُ لَهُ عَلَیْکَ وَ لَکِنْ حَاکِمْهُ إِلَی ابْنِ شَیْبَهًَْ الْیَهُودِیِّ فَقَالَ عُثْمَانُ لِأَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ (لَا أَرْضَی إِلَّا بِابْنِ شَیْبَهًَْ الْیَهُودِیِّ فَقَالَ ابْنُ شَیْبَهًَْ لِعُثْمَانَ تَأْتَمِنُونَ مُحَمَّداً (عَلَی وَحْیِ السَّمَاءِ وَ تَتَّهِمُونَهُ فِی الْأَحْکَامِ فَأَنْزَلَ اللَّهُ عَلَی رَسُولِهِ (وَ إِذا دُعُوا إِلَی اللهِ وَ رَسُولِهِ لِیَحْکُمَ بَیْنَهُمْ إِلَی قَوْلِهِ بَلْ أُولئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ.
امام صادق ( این آیه درباره‌ی امیرمؤمنان (و عثمان نازل شده است و ماجرا از این قرار است که بین امیرمؤمنان (و عثمان بر سر باغی اختلاف افتاد. امیرمؤمنان (فرمود: «آیا راضی می‌شوی رسول خدا (را به داوری بگیریم»؟ عبدالرّحمن‌بن‌عوف به عثمان گفت: «داوری را نزد رسول خدا (نبرید؛ چرا که او به نفع علی (داوری می‌کند؛ ابن‌شیبه یهودی را به داوری بگیرید». عثمان به امیرمؤمنان (گفت: «من فقط به داوری ابن‌شیبه راضی می‌شوم». ابن شیبه گفت: «آیا شما رسول خدا (را امانتدار وحی می‌دانید درحالی‌که او را در داوری‌کردن متّهم می‌کنید»! پس خدا به پیامبر (چنین وحی کرد: وَ إِذَا دُعُوا إِلَی اللهِ وَرَسُولِهِ لِیَحْکُمَ بَیْنَهُمْ إِذَا فَرِیقٌ مِّنْهُم مُّعْرِضُونَ، وَإِن یَکُن لهُمُ الحَقُّ یَأْتُوا إِلَیْهِ مُذْعِنِینَ، أَفِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ أَمِ ارْتَابُوا أَمْ یَخَافُونَ أَن یَحِیفَ اللهُ عَلَیْهِمْ وَ رَسُولُهُ بَلْ أُوْلَئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ.
ابن‌عبّاس ( قَوْلُهُ تَعَالَی وَ یَقُولُونَ آمَنَّا بِاللهِ وَ بِالرَّسُولِ وَ أَطَعْنا عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ أَنَّهَا نَزَلَتْ فِی عَلِیٍ وَ رَجُلٍ مِنْ قُرَیْشٍ ابْتَاعَ مِنْهُ أَرْضاً.
ابن‌عبّاس ( وَ یَقُولُونَ آمَنَّا بِاللهِ وَ بِالرَّسُولِ وَ أَطَعْنا ثُمَّ یَتَوَلَّی فَرِیقٌ مِنْهُمْ مِنْ بَعْدِ ذلِکَ؛ این آیه درباره‌ی امیرالمؤمنین (و مغیرهًْ‌بن‌وایل در باب آن زمینی که امیرالمؤمنین (از او خریده بود، نازل شده است.