آیه يَوْمَ تَشْهَدُ عَلَيْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَيْديهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ بِما كانُوا يَعْمَلُونَ [24]
در روزى كه زبان‌ها و دست‌ها و پاهايشان بر‌ضدّ آن‌ها بر اعمالى كه مرتكب مى‌شدند گواهى مى‌دهد.
الباقر ( یَوْمَ تَشْهَدُ عَلَیْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَیْدِیهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ بِما کانُوا یَعْمَلُونَ وَ لَیْسَتْ تَشْهَدُ الْجَوَارِحُ عَلَی مُؤْمِنٍ إِنَّمَا تَشْهَدُ عَلَی مَنْ حَقَّتْ عَلَیْهِ کَلِمَهًُْ الْعَذَابِ.
امام باقر ( یَوْمَ تَشْهَدُ عَلَیْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَیْدِیهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ بِما کانُوا یَعْمَلُونَ؛ جوارح بر ضدّ مؤمن گواهی نمی‌دهند بلکه برای آن گروهی که مستحق عذاب هستند گواهی می‌دهند.
أمیرالمؤمنین ( وَیْحَکَ یَا إِنْسَانُ جِدّاً جِدّاً وَ قُرِّبُوا لِلْحِسَابِ فَرْداً فَرْداً وَ جاءَ رَبُّکَ وَ الْمَلَکُ صَفًّا صَفًّا یَسْأَلُهُمْ عَمَّا عَمِلُوا حَرْفاً حَرْفاً وَ جِیءَ بِهِمْ عُرَاهًَْ الْأَبْدَانِ خُشَّعاً أَبْصارُهُمْ أَمَامَهُمُ الْحِسَابُ وَ مِنْ وَرائِهِمْ جَهَنَّمُ یَسْمَعُونَ زَفِیرَهَا وَ یَرَوْنَ سَعِیرَهَا فَلَمْ یَجِدُوا نَاصِراً وَ لَا وَلِیّاً یُجِیرُهُمْ مِنَ الذُّلِّ فَهُمْ یَعْدُونَ سِرَاعاً إِلَی مَوَاقِفِ الْحَشْرِ یُسَاقُونَ سَوْقاً فَالسَّمَاوَاتُ مَطْوِیَّاتٌ بِیَمِینِهِ کَطَیِّ السِّجِلِّ لِلْکُتُبِ وَ الْعِبَادُ عَلَی الصِّرَاطِ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ یَظُنُّونَ أَنَّهُمْ لَا یُسْلِمُونَ وَ لا یُؤْذَنُ لَهُمْ فَیَتَکَلَّمُونَ وَ لَا یُقْبَلُ مِنْهُمْ فَیَعْتَذِرُونَ قَدْ خُتِمَ عَلَی أَفْوَاهِهِمْ وَ اسْتُنْطِقَتْ أَیْدِیهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ بِما کانُوا یَعْمَلُونَ.
امام علی ( و ای انسان! وای بر تو به طور کاملاً جدی و انسان‌ها تک تک برای حساب نزدیک آورده می‌شوند و امر پروردگار تو و فرشتگان صف به صف می‌آیند و حرف حرف از آنچه کردند از آنان می‌پرسند و آنان را عریان بدن می‌آورند درحالی‌که دیدگانشان را با خضوع پایین افکنده‌اند و حساب مقابل آنان است و پشت سرشان جهنّم است که ناله آن را می‌شنوند و شعله آن را می‌بینند و ناصر و دوستی نمی‌یابند که آنان را از خواری پناه دهد؛ پس آنان به سرعت به مواقف محشر می‌دوند و سوق داده می‌شوند، پس آسمان‌ها در دست او پیچیده شده است مانند پیچاندن صفحه نامه‌ها و بندگان بر صراط ایستاده‌اند و دلهایشان هراسان است و می‌پندارند که سالم نمی‌مانند و به آنان اذن داده نمی‌شود که سخن بگویند و از آنان پذیرفته نمی‌شود که عذر بیاورند؛ بر دهانهایشان مهر زده شده و دستان و پاهایشان به آنچه کردند به نطق وادار می‌شوند.
الصّادق ( وَ اجْعَلْ ذَهَابَکَ وَ مَجِیئَکَ فِی طَاعَهًِْ اللَّهِ وَ الْمَشْیِ فِی رِضَاهُ فَإِنَّ حَرَکَاتِکَ کُلَّهَا مَکْتُوبَهًٌْ فِی صَحِیفَتِکَ قَالَ اللَّهُ تَعَالَی یَوْمَ تَشْهَدُ عَلَیْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَیْدِیهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ بِما کانُوا یَعْمَلُونَ.
امام صادق ( رفت و برگشت و مسیر زندگیت در طاعت خدا باشد؛ زیرا هر حرکتت در نامه‌ی عملت نوشته می‌شود، خدا تعالی فرموده است: یَوْمَ تَشْهَدُ عَلَیْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَیْدِیهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ بِما کانُوا یَعْمَلُونَ.