آیه الزَّاني لا يَنْكِحُ إِلاَّ زانِيَةً أَوْ مُشْرِكَةً وَ الزَّانِيَةُ لا يَنْكِحُها إِلاَّ زانٍ أَوْ مُشْرِكٌ وَ حُرِّمَ ذلِكَ عَلَى الْمُؤْمِنينَ [3]
مرد زناكار جز با زن زناكار يا مشرك ازدواج نمى‌كند؛ و زن زناكار را، جز مرد زناكار يا مشرك، به ازدواج خود در نمى‌آورد؛ و اين كار بر مؤمنان حرام شده است.
الصّادق ( عَنْ زُرَارَهًَْ قَالَ سَأَلْتُ أَبَاعَبْدِ‌اللَّهِ (عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ الزَّانِی لا یَنْکِحُ إِلَّا زانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً قَالَ هُنَّ نِسَاءٌ مَشْهُورَاتٌ بِالزِّنَا وَ رِجَالٌ مَشْهُورُونَ بِالزِّنَا شُهِرُوا وَ عُرِفُوا بِهِ وَ النَّاسُ الْیَوْمَ بِذَلِکَ الْمَنْزِلِ فَمَنْ أُقِیمَ عَلَیْهِ حَدُّ الزِّنَا أَوْ مُتَّهَمٌ بِالزِّنَا لَمْ یَنْبَغِ لِأَحَدٍ أَنْ یُنَاکِحَهُ حَتَّی یَعْرِفَ مِنْهُ التَّوْبَهًَْ.
امام صادق ( زراره گوید: از امام صادق (درباره‌ی آیه: الزَّانِی لَا یَنکِحُ إلَّا زَانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً پرسیدم. فرمود: «منظور زنان و مردانی هستند که مشهور و شناخته شده به زنا هستند و همه، آنان را به چنین شأنی می‌شناسند و مردم امروزه در چنین منزلتی هستند. یعنی هرکس حدّ زنا بر او جاری شده باشد یا متّهم به زنا باشد، سزاوار نیست کسی با او ازدواج کند، مگر اینکه بداند او توبه کرده است».
أمیرالمؤمنین ( أَمَّا مَا لَفْظُهُ خُصُوصٌ وَ مَعْنَاهُ عُمُومٌ فَقَوْلُهُ عَزَّوَجَلَّ ... الزَّانِی لا یَنْکِحُ إِلَّا زانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً وَ الزَّانِیَةُ لا یَنْکِحُها إِلَّا زانٍ أَوْ مُشْرِکٌ وَ حُرِّمَ ذلِکَ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ نَزَلَتْ هَذِهِ الْآیَهًُْ فِی نِسَاءٍ کُنَّ بِمَکَّهًَْ مَعْرُوفَاتٍ بِالزِّنَا مِنْهُنَّ سَارَهًُْ وَ حَنْتَمَهًُْ وَ رَبَابُ حَرَّمَ اللَّهُ تَعَالَی نِکَاحَهُنَّ فَالْآیَهًُْ جَارِیَهًٌْ فِی کُلِّ مَنْ کَانَ مِنَ النِّسَاءِ مِثْلَهُن.
امام علی ( امّا آیه‌ای که لفظش خاصّ (یعنی مخصوص یک مورد) و معنایش عامّ (یعنی شامل موارد دیگر هم می‌شود) باشد مثل آیه: الزَّانِی لا یَنْکِحُ إِلَّا زانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً وَ الزَّانِیَةُ لا یَنْکِحُها إِلَّا زانٍ أَوْ مُشْرِکٌ وَ حُرِّمَ ذلِکَ عَلَی المُؤْمِنِینَ است؛ این آیه درمورد زنانی از مکّه که [قبل از ظهور اسلام] مشهور به زنا بودند؛ همچون ساره، حنتمه و رَباب نازل شد و خداوند [با این آیه] ازدواج با آن‌ها را حرام نمود؛ بااین‌حال، [حکمِ] این آیه درمورد زنانی دیگر که مانند آن‌ها باشد نیز جریان خواهد داشت.
الباقر ( عَن مُحَمَّدِ‌بْنِ‌مُسْلِم عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (فِی قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ الزَّانِی لا یَنْکِحُ إِلَّا زانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً قَالَ هُمْ رِجَالٌ وَ نِسَاءٌ کَانُوا عَلَی عَهْدِ رَسُولِ اللَّه (مَشْهُورِینَ بِالزِّنَا فَنَهَی اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَنْ أُولَئِکَ الرِّجَالِ وَ النِّسَاءِ وَ النَّاسُ الْیَوْمَ عَلَی تِلْکَ الْمَنْزِلَهًِْ مَنْ شَهَرَ شَیْئاً مِنْ ذَلِکَ أَوْ أُقِیمَ عَلَیْهِ الْحَدُّ فَلَا تُزَوِّجُوهُ حَتَّی تُعْرَفَ تَوْبَتُهُ.
امام باقر ( محمّدبن‌مسلم نقل می‌کند: امام باقر (درباره‌ی آیه: الزَّانِی لا یَنْکِحُ إِلَّا زانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً فرمود: «آنان مردان و زنانی هستند که در زمان پیامبر خدا (به زنا مشهور بوده‌اند و خداوند متعال از ازدواج با آنان نهی کرده است و مردم امروزه در چنین منزلتی هستند؛ پس با کسی که به زنا مشهور است و بر او حد جاری شده است ازدواج نکنید، مگر اینکه بدانید توبه کرده است».
الصّادق ( عَن حَکَمِ‌بْنِ‌حُکَیْم عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (فِی قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ الزَّانِیَةُ لا یَنْکِحُها إِلَّا زانٍ أَوْ مُشْرِکٌ قَالَ إِنَّمَا ذَلِکَ فِی الْجَهْرِ ثُمَّ قَالَ لَوْ أَنَّ إِنْسَاناً زَنَی ثُمَّ تَابَ تَزَوَّجَ حَیْثُ شَاءَ.
امام صادق ( حکم‌بن‌حکیم نقل می‌کند: امام صادق (درباره‌ی آیه: الزَّانِی لَا یَنکِحُ إلَّا زَانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً فرموده است: «منظور زنای آشکار است». آنگاه فرمود: «اگر کسی زنا کند و بعد از آن توبه کند، می‌تواند هرگونه که بخواهد ازدواج کند».
علی‌بن‌إبراهیم ( حَرَّمَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ نِکَاحَ الزَّوَانِی فَقَالَ الزَّانِی لا یَنْکِحُ إِلَّا زانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً وَ الزَّانِیَةُ لا یَنْکِحُها إِلَّا زانٍ أَوْ مُشْرِکٌ وَ حُرِّمَ ذلِکَ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ وَ هُوَ رَدٌّ عَلَی مَنْ یَسْتَحِلُّ التَّمَتُّعَ بِالزَّوَانِی وَ التَّزْوِیجَ بِهِنَّ وَ هُنَّ الْمَشْهُورَاتُ الْمَعْرُوفَاتُ فِی الدُّنْیَا لَا یَقْدِرُ الرَّجُلُ عَلَی تَحْصِینِهِنَّ وَ نَزَلَتْ هَذِهِ الْآیَهًُْ فِی نِسَاءِ مَکَّهًَْ کُنَّ مُسْتَعْلِنَاتٍ بِالزِّنَا سَارَهًَْ وَ حَنْتَمَهًَْ وَ الرَّبَابَ وَ کُنَّ یُغَنِّینَ بِهِجَاءِ رَسُولِ اللَّهِ (فَحَرَّمَ اللَّهُ نِکَاحَهُنَّ وَ جَرَتْ بَعْدَهُنَّ فِی النِّسَاءِ مِنْ أَمْثَالِهِنَّ.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( خداوند عزّوجل ازدواج با زناکاران را حرام نموده و فرموده است: الزَّانِی لا یَنْکِحُ إِلَّا زانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً وَ الزَّانِیَةُ لا یَنْکِحُها إِلَّا زانٍ أَوْ مُشْرِکٌ وَ حُرِّمَ ذلِکَ عَلَی المُؤْمِنِینَ و این آیه، ردّ سخن کسی است که ازدواج موقّت و دائم با زنان زناکار را حلال می‌داند درحالی‌که این زنان در این دنیا مشهور و معروف به دادنِ زنا هستند و مرد [با ازدواج با آن‌ها] نمی‌تواند آن‌ها را پاکدامن کند». و این آیه درمورد زنانی از مکّه که آشکارا زنا می‌دادند یعنی ساره، حنتمه و رَباب نازل شد و این سه کارشان این بود که در هَجْوِ رسول خدا (آواز می‌خواندند و خداوند [با این آیه] ازدواج با آن‌ها را حرام نمود و بعد از ایشان [حکم این آیه] در تمام زنانی که مانند آن‌ها [مشهور به دادن زنا] باشند جریان خواهد داشت».
الصّادق ( فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ الزَّانِی لا یَنْکِحُ إِلَّا زانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً وَ الزَّانِیَةُ لا یَنْکِحُها إِلَّا زانٍ أَوْ مُشْرِکٌ وَ حُرِّمَ ذلِکَ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ نَزَلَ فِی نِسَاءٍ مُشْرِکَاتٍ مَشْهُورَاتٍ بِالزِّنَی کُنَّ فِی الْجَاهِلِیَّهًِْ بِمَکَّهًَْ مُؤَاجَرَاتٍ مُسْتَعْلِنَاتٍ بِالزِّنَی مِنْهُنَّ حَنْتَمَهًُْ وَ الرَّبَابُ وَ سَارَهًُْ الَّتِی أَحَلَّ رَسُولُ اللَّهِ (دَمَهَا یَوْمَ فَتْحِ مَکَّهًَْ مِنْ أَجْلِ أَنَّهَا کَانَتْ تُحَرِّضُ الْمُشْرِکِینَ عَلَی قِتَالِ رَسُولِ اللَّهِ (.
امام صادق ( الزَّانِی لا یَنْکِحُ إِلَّا زانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً وَ الزَّانِیَةُ لا یَنْکِحُها إِلَّا زانٍ أَوْ مُشْرِکٌ وَ حُرِّمَ ذلِکَ عَلَی الْمؤْمِنِینَ؛ این آیه در مورد زنان مشرکی که مشهور به [دادنِ] زنا بودند نازل شد، زنانی که در دوران جاهلیّت در مکّه خود را آشکارا اجاره برای زنا می‌دادند؛ همچون حنتمه، رَباب و ساره، همان که رسول خدا (در روز فتح مکّه خونش را حلال شمرد؛ چرا که ساره، مشرکان را بر جنگ با رسول خدا (تحریک می‌نمود».
الباقر ( إِنَّ الْآیَهًَْ نَزَلَتْ فِی أَصْحَابِ الرَّایَاتِ فَأَمَّا غَیْرُهُنَّ فَإِنَّهُ یَجُوزُ أَنْ یَتَزَوَّجَهَا وَ إِنْ کَانَ الْأَفْضَلُ غَیْرَهَا وَ یَمْنَعَهَا مِنَ الْفُجُورِ.
امام باقر ( این آیه در مورد زنانی نازل شده که [در دوران جاهلیّت] صاحبان پرچم بودند (زنانی که شغلشان، دادن زنا بود و برای اینکه شناخته شوند بر دربِ خانه‌های خود پرچمی می‌افراشتند)؛ امّا می‌توان با دیگر زنان (که مرتکب زنا شده‌اند ولی مشهور به زنا دادن نیستند) ازدواج نمود تا شوهرش او را از زنا دادن، باز بدارد؛ هرچند بهتر است ازدواج با کسی غیر از آن‌ها صورت پذیرد.
الباقر ( أَنْزَلَ اللَّهُ بِالْمَدِینَهًِْ الزَّانِی لا یَنْکِحُ إِلَّا زانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً وَ الزَّانِیَةُ لا یَنْکِحُها إِلَّا زانٍ أَوْ مُشْرِکٌ وَ حُرِّمَ ذلِکَ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ فَلَمْ یُسَمِّ اللَّهُ الزَّانِیَ مُؤْمِناً وَ لَا الزَّانِیَهًَْ مُؤْمِنَهًًْ وَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (لَیْسَ یَمْتَرِی فِیهِ أَهْلُ الْعِلْمِ أَنَّهُ قَالَ لَا یَزْنِی الزَّانِی حِینَ یَزْنِی وَ هُوَ مُؤْمِنٌ وَ لَا یَسْرِقُ السَّارِقُ حِینَ یَسْرِقُ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَإِنَّهُ إِذَا فَعَلَ ذَلِکَ خُلِعَ عَنْهُ الْإِیمَانُ کَخَلْعِ الْقَمِیصِ وَ نَزَلَ بِالْمَدِینَهًِْ وَ الَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ ثُمَّ لَمْ یَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَداءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمانِینَ جَلْدَةً وَ لا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهادَةً أَبَداً وَ أُولئِکَ هُمُ الْفاسِقُونَ إِلَّا الَّذِینَ تابُوا مِنْ بَعْدِ ذلِکَ وَ أَصْلَحُوا فَإِنَّ اللهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ فَبَرَّأَهُ اللَّهُ مَا کَانَ مُقِیماً عَلَی الْفِرْیَهًِْ مِنْ أَنْ یُسَمَّی بِالْإِیمَانِ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَ فَمَنْ کانَ مُؤْمِناً کَمَنْ کانَ فاسِقاً لا یَسْتَوُونَ وَ جَعَلَهُ اللهُ مُنَافِقاً قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِنَّ الْمُنافِقِینَ هُمُ الْفاسِقُونَ وَ جَعَلَهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ أَوْلِیَاءِ إِبْلِیسَ قَالَ إِلَّا إِبْلِیسَ کانَ مِنَ الْجِنِّ فَفَسَقَ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِ وَ جَعَلَهُ مَلْعُوناً فَقَالَ إِنَّ الَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ الْغافِلاتِ الْمُؤْمِناتِ لُعِنُوا فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِیمٌ یَوْمَ تَشْهَدُ عَلَیْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَیْدِیهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ بِما کانُوا یَعْمَلُون.
امام باقر ( خداوند در مدینه آیات مربوط به زنا را نازل فرمود: الزَّانِی لا یَنْکِحُ إِلَّا زانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً وَ الزَّانِیَةُ لا یَنْکِحُها إِلَّا زانٍ أَوْ مُشْرِکٌ وَ حُرِّمَ ذلِکَ عَلَی الْمؤْمِنِینَ. خداوند زانی و زانیه را مؤمن نام‌گذاری کرده است». ولی رسول خدا (فرمود: «اهل علم در اینجا به شک گرفتار نکردند مقصود آن است که مؤمن درحال زنا مؤمن نیست و سارق درحین سرقت ایمان ندارد، زیرا درحین ارتکاب عمل ایمان از وی خارج می‌گردد همان‌گونه که پیراهن را از بدن بیرون می‌آورد». خداوند متعال در مدینه نازل فرمود: وَ الَّذِینَ یَرْمُونَ المُحْصَناتِ ثُمَّ لَمْ یَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَداءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمانِینَ جَلْدَةً وَ لا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهادَةً أَبَداً وَ أُولئِکَ هُمُ الْفاسِقُونَ إِلَّا الَّذِینَ تابُوا مِنْ بَعْدِ ذلِکَ وَ أَصْلَحُوا فَإِنَّ اللهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ؛ خداوند در اینجا کسانی را که افتراء می‌بندند، از ایمان خارج دانسته است». درجای دیگر فرمود: آیا کسی که باایمان باشد همچون کسی است که فاسق است؟! نه، هرگز این دو برابر نیستند. (سجده/۱۸) خداوند متعال فاسق را جزء منافقان دانسته و گفته: همانا منافقان از فاسقان به حساب می‌آیند، و خداوند فاسقان را از دوستان شیطان معرفی کرده و گفته: مگر ابلیس که از جن بود و از امر خدا سرپیچی کرد و از فاسقان به شمار رفت. (کهف/۵۰) پروردگار کسانی را که زن‌های پارسا و مؤمنه را متّهم می‌کنند و به آن‌ها افتراء می‌بندند ملعون دانسته است و فرموده: إِنَّ الَّذِینَ یَرْمُونَ الْمحْصَناتِ الْغافِلاتِ الْمؤْمِناتِ لُعِنُوا فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِیمٌ یَوْمَ تَشْهَدُ عَلَیْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَیْدِیهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ بِما کانُوا یَعْمَلُون.
الرّضا ( عَن مُحَمَّدِ‌بْنِ‌إِسْمَاعِیلَ قَالَ: سَأَلَ رَجُلٌ أَبَاالْحَسَنِ‌الرِّضَا (وَ أَنَا أَسْمَعُ عَنْ رَجُلٍ یَتَزَوَّجُ امْرَأَهًًْ مُتْعَهًًْ وَ یَشْتَرِطُ عَلَیْهَا أَنْ لَا یَطْلُبَ وَلَدَهَا فَتَأْتِی بَعْدَ ذَلِکَ بِوَلَدٍ فَشَدَّدَ فِی إِنْکَارِ الْوَلَدِ وَ قَالَ أَیَجْحَدُهُ إِعْظَاماً لِذَلِکَ فَقَالَ الرَّجُلُ فَإِنِ اتَّهَمَهَا فَقَالَ لَا یَنْبَغِی لَکَ أَنْ تَتَزَوَّجَ إِلَّا مُؤْمِنَهًًْ أَوْ مُسْلِمَهًًْ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ الزَّانِی لا یَنْکِحُ إِلَّا زانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً وَ الزَّانِیَةُ لا یَنْکِحُها إِلَّا زانٍ أَوْ مُشْرِکٌ وَ حُرِّمَ ذلِکَ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ.
امام رضا ( محمّدبن‌اسماعیل گوید: مردی از امام رضا (پرسید: «مردی زنی را متعه کرده و با وی شرط کرده که از وی فرزند نخواهد، سپس زن فرزندی آورد و مرد فرزندی او را انکار کرد». بر امام (سخت گران آمد و فرمود: «انکار می‌کند و چگونه انکار می‌کند از بس بر او این انکارگران بود مرد گفت: «اگر زن را متّهم کند». امام فرمود: «شایسته نیست با زنی ازدواج کنی جز آنکه زنی مورد اطمینان و اعتماد باشد، زیرا خداوند عزّوجلّ می‌فرماید: الزَّانِی لا یَنْکِحُ إِلَّا زانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً وَ الزَّانِیَةُ لا یَنْکِحُها إِلَّا زانٍ أَوْ مُشْرِکٌ وَ حُرِّمَ ذلِکَ عَلَی المُؤْمِنِین».
الصّادق ( عَن الحَلَبی عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (أَنَّهُ سُئِلَ عَنِ الرَّجُلِ یَشْتَرِی الْجَارِیَهًَْ قَدْ فَجَرَتْ أَ یَطَؤُهَا قَالَ نَعَمْ إِنَّمَا کَانَ یَکْرَهُ النَّبِیُّ (نِسْوَهًًْ مِنْ أَهْلِ مَکَّهًَْ کُنَّ فِی الْجَاهِلِیَّهًِْ یُعْلِنَّ بِالزِّنَا فَأَنْزَلَ اللَّهُ الزَّانِی لا یَنْکِحُ إِلَّا زانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً وَ هِیَ الْمُؤَاجَرَاتُ الْمُعْلِنَاتُ بِالزِّنَا مِنْهُنَّ حَنْتَمَهًُْ وَ الرَّبَابُ وَ سَارَهًُْ الَّتِی کَانَ رَسُولُ اللَّهِ (أَحَلَّ دَمَهَا یَوْمَ فَتْحِ مَکَّهًَْ مِنْ أَجْلِ أَنَّهَا کَانَتْ تَحُضُّ الْمُشْرِکِینَ عَلَی قِتَالِ النَّبِیِّ (وَ کَانَ تَقُولُ لِأَحَدِهِمْ کَانَ أَبُوکَ یَفْعَلُ کَذَا وَ کَذَا وَ یَفْعَلُ کَذَا وَ کَذَا وَ أَنْتَ تَجْبُنُ عَنْ قِتَالِ مُحَمَّدٍ (وَ تَدِینُ لَهُ فَنَهَی اللَّهُ أَنْ یُنْکَحَ امْرَأَهًٌْ مُسْتَعْلِنَهًٌْ بِالزِّنَا أَوْ یُنْکَحَ رَجُلٌ مُسْتَعْلِنٌ بِالزِّنَا قَدْ عُرِفَ ذَلِکَ مِنْهُ حَتَّی یُعْرَفَ مِنْهُ التَّوْبَهًُْ.
امام صادق ( حلبی گوید: از امام صادق (درباره‌ی مردی سؤال شد که: «کنیزی را می‌خرد که زنا داده است، آیا می‌تواند با او آمیزش کند»؟ حضرت فرمود: «آری! پیامبر (تنها ازدواج با زنانی از اهل مکّه که در زمان جاهلیّت آشکارا زنا می‌دادند را ناپسند می‌شمرد و خداوند نازل فرمود: الزَّانِی لا یَنْکِحُ إِلَّا زانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً و مراد، زنانی هستند که خود را آشکارا اجاره برای زنا می‌دادند؛ همچون حنتمه، رَباب و ساره، همو که رسول خدا (در روز فتح مکّه خونش را حلال شمرد چرا که او مشرکان را بر جنگ با پیامبر (تحریک کرده است». و به آن‌ها می‌گفت: «پدرت چنین و چنان می‌کرد و این کار و آن کار را انجام می‌داد ولی تو از جنگ با محّمد (می‌ترسی و تسلیم او شده‌ای. پس خداوند [با این آیه] از ازدواج کردن با زن یا مردی که آشکارا زنا کرده و مشهور به زنا باشد بازداشته است تا آن زمان که توبه کردنش آشکار شود».
الصّادق ( عَنْ مُعَاوِیَهًَْ‌بْنِ‌وَهْبٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَاعَبْدِ‌اللَّهِ (عَنْ رَجُلٍ تَزَوَّجَ امْرَأَهًًْ فَعَلِمَ بَعْدَ مَا تَزَوَّجَهَا أَنَّهَا کَانَتْ زَنَتْ قَالَ إِنْ شَاءَ زَوْجُهَا أَنْ یَأْخُذَ الصَّدَاقَ مِنَ الَّذِی زَوَّجَهَا وَ لَهَا الصَّدَاقُ بِمَا اسْتَحَلَّ مِنْ فَرْجِهَا وَ إِنْ شَاءَ تَرَکَهَا.
امام صادق ( معاویهًْ‌بن‌وهب گوید: از امام صادق (در مورد مردی پرسیدم: «که با زنی ازدواج کرده و بعد از ازدواج با او می‌فهمد که آن زن قبلاً زنا کرده است، تکلیف او چیست»؟ امام (فرمود: «اگر شوهرش بخواهد می‌تواند [به این زندگی ادامه داده و] مهریه [ای که به زن پرداخته است] را از سرپرستِ زن بگیرد [چون او بوده که چنین زنی را به ازدواج این مرد درآورده و عیب زن را به او نگفته است پس باید متحمّل خسارت شده و مهریه را بپردازد] و مهریه [ای که زن از شوهرش گرفته] مال زن است [و قابل بازستاندن نیست] چرا که مرد با او آمیزش کرده است؛ و اگر شوهر بخواهد می‌تواند زن را طلاق دهد.
الصّادق ( فِی قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ الزَّانِیَةُ لا یَنْکِحُها إِلَّا زانٍ أَوْ مُشْرِکٌ قَالَ إِنَّمَا ذَلِکَ فِی الْجَهْرِ ثُمَ قَالَ لَوْ أَنَّ إِنْسَاناً زَنَی ثُمَّ تَابَ تَزَوَّجَ حَیْثُ شَاءَ.
امام صادق ( الزَّانِی لا یَنْکِحُ إِلَّا زانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً؛ این حکم، در مورد زنای آشکار است. و اگر کسی مرتکب زنا شده و پس از آن، توبه نماید هرگاه که بخواهد می‌تواند ازدواج کند.
الرّضا ( وَ أَمَّا قَوْلُهُ الزَّانِی لا یَنْکِحُ إِلَّا زانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً ... قَالَ أَرَادَ فِی الْحَضَرِ فَإِنْ غَابَ تَزَوَّجَ حَیْثُ شَاءَ.
امام رضا ( آیه‌ی الزَّانِی لا یَنْکِحُ إِلَّا زانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً ... منظورِ آیه [ازدواج زناکار] در وطن [و محلّ زندگی‌اش] می‌باشد، امّا اگر زناکار [از وطن خود] به جایی دیگر رفت هرگاه که بخواهد می‌تواند ازدواج کند.