آیه إِنَّ الَّذينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ الْغافِلاتِ الْمُؤْمِناتِ لُعِنُوا فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظيمٌ [23]
كسانى كه زنان پاكدامن و بى‌خبر [از هرگونه آلودگى] و مؤمن را متّهم مى‌سازند، در دنيا و آخرت از رحمت الهى دور شدند و عذاب سختى براى آنهاست.
الرّسول ( اجْتَنَبُوا السَّبْعَ الْمُوبِقَاتِ الشِّرْکَ بِاللَّهِ إِلَی أَنْ قَالَ وَ قَذْفَ الْمُحْصَنَاتِ الْغَافِلَاتِ الْمُؤْمِنَاتِ.
پیامبر ( از هفت چیز هلاک‌کننده بپرهیزید؛ شرک آوردن به خداوند ... تهمت‌زدن به زنان نیکوکار مؤمن بی‌خبر.
الصّادق ( عَبْدُ الْعَظِیمِ‌بْنُ‌عَبْدِ‌اللَّهِ الْحَسَنِیُّ عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ‌بْنِ‌عَلِیٍّ الرِّضَا (عَنْ أَبِیهِ قَالَ سَمِعْتُ أَبِی‌مُوسَی‌بْنَ‌جَعْفَرٍ (یَقُول: دَخَلَ عَمْرُوبْنُ‌عُبَیْدٍ عَلَی أَبِیعَبْدِاللَّهِ (فَقَالَ أُحِبُّ أَنْ أَعْرِفَ الْکَبَائِرَ مِنْ کِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَقَالَ نَعَمْ یَا عَمْرُو أَکْبَرُ الْکَبَائِرِ الْإِشْرَاکُ بِاللَّهِ ... وَ قَذْفُ الْمُحْصَنَهًِْ لِأَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ لُعِنُوا فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِیمٌ.
امام صادق ( امام کاظم (میفرماید: عمروبن‌عبید نزد پدرم امام صادق (آمد؛ وقتی بر آن حضرت سلام کرد و نشست، این آیه را خواند: همان کسانی که از گناهان بزرگ و اعمال زشت اجتناب می‌ورزند. (شوری/۳۷) بعد ساکت شد. حضرت فرمود: «چرا ساکت شدی»؟ عرض کرد: «دوست دارم گناهان بزرگ را از کتاب خدای عزّوجلّ بشناسم». حضرت فرمود: «بلی ای عمرو! بزرگترین گناهان شرک به خدای عزّوجلّ است و متّهم‌کردن زنِ پارسا به زنا، زیرا خدای عزّوجلّ میفرماید: لُعِنُوا فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِیمٌ».
الباقر ( وَ الَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ ثُمَّ لَمْ یَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَداء ... وَ جَعَلَهُ مَلْعُوناً فَقَالَ إِنَّ الَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ الْغافِلاتِ الْمُؤْمِناتِ لُعِنُوا فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِیمٌ.
امام باقر ( وَ الَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ ثُمَّ لَمْ یَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَداء. و نیز آن افراد را ملعون قرار داد و فرمود: إِنَّ الَّذینَ یَرْمُونَ الْمحْصَناتِ الْغافِلاتِ الْمؤْمِناتِ لُعِنُوا فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظیمٌ.
الباقر ( فَبَرَّأَهُ اللَّهُ مَا کَانَ مُقِیماً عَلَی الْفِرْیَهًِْ مِنْ أَنْ یُسَمَّی بِالْإِیمَانِ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَ فَمَنْ کانَ مُؤْمِناً کَمَنْ کانَ فاسِقاً لا یَسْتَوُونَ وَ جَعَلَهُ اللهُ مُنَافِقاً قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِنَّ الْمُنافِقِینَ هُمُ الْفاسِقُونَ وَ جَعَلَهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ أَوْلِیَاءِ إِبْلِیسَ قَالَ إِلَّا إِبْلِیسَ کانَ مِنَ الْجِنِّ فَفَسَقَ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِ وَ جَعَلَهُ مَلْعُوناً فَقَالَ إِنَّ الَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ الْغافِلاتِ الْمُؤْمِناتِ لُعِنُوا فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِیمٌ یَوْمَ تَشْهَدُ عَلَیْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَیْدِیهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ بِما کانُوا یَعْمَلُون وَ لَیْسَتْ تَشْهَدُ الْجَوَارِحُ عَلَی مُؤْمِنٍ إِنَّمَا تَشْهَدُ عَلَی مَنْ حَقَّتْ عَلَیْهِ کَلِمَهًُْ الْعَذَابِ.
امام باقر ( خداوند در اینجا کسانی را که افتراء می‌بندند، از ایمان خارج دانسته است و فرموده است: آیا کسی که باایمان باشد همچون کسی است که فاسق است؟! نه، هرگز این دو برابر نیستند. (سجده/۱۸) و همچنین منافقان را فاسق دانسته و فرموده: به یقین، منافقان همان فاسقانند!. (توبه/۶۷) و فاسقان را از دوستان شیطان معرفی کرده و فرموده: جز ابلیس که از جن بود و از فرمان پروردگارش بیرون شد. (کهف/۵۰) و کسانی را که زن‌های پارسا و مؤمنه را متّهم می‌کنند و به آن‌ها افتراء می‌بندند، ملعون دانسته و فرموده: إِنَّ الَّذِینَ یَرْمُونَ الْمحْصَناتِ الْغافِلاتِ الْمؤْمِناتِ لُعِنُوا فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِیمٌ یَوْمَ تَشْهَدُ عَلَیْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَیْدِیهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ بِما کانُوا یَعْمَلُون؛ جوارح بر ضدّ مؤمن گواهی نمی‌دهند بلکه برای آن گروهی که مستحق عذاب هستند گواهی می‌دهند.
الصّادق ( عَنِ الْمُفَضَّلِ أَنَّهُ کَتَبَ إِلَی أَبِیعَبْدِاللَّهِ (فَجَاءَهُ هَذَا الْجَوَابُ مِنْ أَبِیعَبْدِاللَّهِ (... وَ أَمَّا مَا ذَکَرْتَ فِی آخِرِ کِتَابِکَ أَنَّهُمْ یَزْعُمُونَ أَنَّ اللَّهَ رَبَّ الْعَالَمِینَ هُوَ النَّبِیُّ (... أُخْبِرُکَ أَنَ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی هُوَ خَلَقَ الْخَلْقَ لا شَرِیکَ لَهُ لَهُ الْخَلْقُ وَ الْأَمْرُ وَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهًُْ وَ هُوَ رَبُّ کُلِّ شَیْءٍ وَ خَالِقُهُ خَلَقَ الْخَلْقَ وَ أَحَبَّ أَنْ یَعْرِفُوهُ بِأَنْبِیَائِهِ وَ احْتَجَّ عَلَیْهِمْ بِهِمْ فَالنَّبِیُّ (هُوَ الدَّلِیلُ عَلَی اللَّهِ عَبْدٌ مَخْلُوقٌ مَرْبُوبٌ اصْطَفَاهُ لِنَفْسِهِ بِرِسَالَتِهِ وَ أَکْرَمَهُ بِهَا فَجَعَلَهُ خَلِیفَتَهُ فِی خَلْقِهِ وَ لِسَانَهُ فِیهِمْ وَ أَمِینَهُ عَلَیْهِمْ وَ خَازِنَهُ فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ قَوْلُهُ قَوْلُ اللَّهِ لَا یَقُولُ عَلَی اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ مَنْ أَطَاعَهُ أَطَاعَ اللَّهَ وَ مَنْ عَصَاهُ عَصَی اللَّهَ وَ هُوَ مَوْلَی مَنْ کَانَ اللَّهُ رَبَّهُ وَ وَلِیَّهُ مَنْ أَبَی أَنْ یُقِرَّ لَهُ بِالطَّاعَهًِْ فَقَدْ أَبَی أَنْ یُقِرَّ لِرَبِّهِ بِالطَّاعَهًِْ وَ بِالْعُبُودِیَّهًِْ وَ مَنْ أَقَرَّ بِطَاعَتِهِ أَطَاعَ اللَّهَ وَ هَدَاهُ فَالنَّبِیُّ (مَوْلَی الْخَلْقِ جَمِیعاً عَرَفُوا ذَلِکَ وَ أَنْکَرُوهُ وَ هُوَ الْوَالِدُ الْمَبْرُورُ فَمَنْ أَحَبَّهُ وَ أَطَاعَهُ وَ هُوَ الْوَالِدُ الْبَارُّ وَ مُجَانِبُ الْکَبَائِرِ قَدْ کَتَبْتُ لَکَ مَا سَأَلْتَنِی عَنْهُ وَ قَدْ عَلِمْتَ أَنَّ قَوْماً سَمِعُوا صِفَتَنَا هَذِهِ فَلَمْ یَقُولُوا بِهَا بَلْ حَرَّفُوهَا وَ وَضَعُوهَا عَلَی غَیْرِ حُدُودِهَا عَلَی نَحْوِ مَا قَدْ بَلَغَکَ وَ احْذَرْ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ مَنْ یَتَعَصَّبُونَ بِنَا أَعْمَالَهُمُ الْخَبِیثَهًَْ وَ قَدْ رَمَانَا النَّاسُ بِهَا وَ اللَّهُ یَحْکُمُ بَیْنَنَا وَ بَیْنَهُمْ فَإِنَّهُ یَقُولُ الَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ الْغافِلاتِ الْمُؤْمِناتِ لُعِنُوا فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِیمٌ* یَوْمَ تَشْهَدُ عَلَیْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَیْدِیهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ بِما کانُوا یَعْمَلُونَ* یَوْمَئِذٍ یُوَفِّیهِمُ اللهُ أَعْمَالَهُمُ السَّیِّئَهًَْ وَ یَعْلَمُونَ أَنَّ اللهَ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِین.
امام صادق ( مفضّل نقل می‌کند که نامه‌ای به امام صادق (نوشت. ایشان در جواب چنین فرمود: ... خواسته بودی این مطلب را برایت توضیح بدهم که منظور چیست. دقت کن! خداوند جهانیان را آفرید و شریکی هم ندارد. آفرینش و امر و دنیا و آخرت در اختیار اوست. او آفریننده‌ی هر چیز است. خواست مردم او را به‌وسیله‌ی انبیاء بشناسند و به‌وسیله‌ی ایشان نیز حجّت را بر آن‌ها تمام کرد. پیامبر اکرم (که راهنمای به‌سوی خداست، بنده‌ای مخلوق و دارای پروردگار است. خداوند او را به رسالت خویش برگزیده و اکرام کرده و خلیفه خویش در میان مردم قرار داده و زبان گویای خدا در بین مردم و امین خدا بر آن‌ها و نگهبان او در آسمان‌ها و زمین است. گفتار او گفتار خداست. درباره‌ی خدا جز حقیقت نمی گوید. هرکه مطیع او باشد از خدا اطاعت کرده، و نافرمان او نافرمان خداست. او مولای هر کسی است که خدا پروردگار اوست. هرکه به اطاعت پیامبر اقرار ندارد، از اطاعت خدا و بندگی او امتناع ورزیده، و هرکه اقرار به اطاعت پیامبر کند، از خدا اطاعت نموده و هدایت یافته است. پیامبر اکرم (مولای جهانیان است، چه او را بشناسند و چه انکار کنند و پدر مهربان است. هرکه مطیع و دوستدار او باشد فرزندی نیکوکار و پرهیزگار از گناهان است. آنچه سؤال کرده بودی توضیح دادم. من می دانم گروهی این امتیازات ما را شنیده‌اند ولی درک نکرده‌اند و آن‌ها را تغییر داده و بر غیر حدود اصلی قرار داده‌اند، مانند آنچه تو شنیده‌ای. خدا و پیامبرش از گروهی که اعمال زشت خود را به وسیله ما حلال می‌شمارند، بیزارند. مردم کارهای آن‌ها را سبب خرده‌گیری بر ما قرار داده‌اند. خداوند بین ما و آن‌ها حکومت خواهد کرد. او در قرآن کریم می فرماید: الَّذِینَ یَرْمُونَ المُحْصَناتِ الْغافِلاتِ الْمؤْمِناتِ لُعِنُوا فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِیمٌ، یَوْمَ تَشْهَدُ عَلَیْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَیْدِیهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ بِما کانُوا یَعْمَلُونَ، یَوْمَئِذٍ یُوَفِّیهِمُ اللهُ، دِینَهُمُ الحَقَّ وَ یَعْلَمُونَ أَنَّ اللهَ هُوَ الحَقُّ المُبِینُ.
علی‌بن‌إبراهیم ( قَولُهُ إِنَّ الَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ الْغافِلاتِ الْمُؤْمِناتِ یَقُولُ غَافِلَاتٍ عَن الفَوَاحِشَ.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( إِنَّ الَّذِینَ یَرْمُونَ المُحْصَنَاتِ الْغَافِلَاتِ المُؤْمِنَاتِ؛ منظور از غافلات، زنانی هستند که از کارهای زشت بی‌خبر و به دور هستند.
الزّهراء ( فِی خُطْبَهًِْ فَاطِمَهًَْ (فَرَضَ اللَّهُ اجْتِنَابَ قَذْفِ الْمُحْصَنَاتِ حَجْباً عَنِ اللَّعْنَهًِْ.
حضرت زهرا ( خداوند بلندمرتبه دوری‌جستن از نسبت ناروا دادن به زنان عفیفه را به خاطر برحذر ماندن از رانده‌شدن از درگاه رحمت الهی واجب کرده است.