الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ: قَالَ أَبُو بَکْرٍ یَا رَسُولَ اللَّهِ أَسْرَعَ إِلَیْکَ الشَّیْبُ قَالَ شَیَّبَتْنِی هُودُ وَ الْوَاقِعَهًُْ وَ الْمُرْسَلَاتُ وَ عَمَّ یَتَساءَلُونَ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- ابوبکر گفت: «ای رسول خدا (صلی الله علیه و آله)! زود پیر شدی»!؟ فرمود: «سوره‌ی هود، واقعه و المُرْسَلات و عَمَّ یَتَساءَلُون مرا پیر کردند».
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَنْ قَرَأَ سُورَهًَْ الْوَاقِعَهًِْ کُلَ لَیْلَهًٍْ لَمْ تُصِبْهُ فَاقَهًٌْ أَبَداً.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرکس هر شب سوره‌ی واقعه را بخواند هرگز دچار تنگی در روزی نمی‌شود.
الصّادق (علیه السلام)- مَنْ قَرَأَ فِی کُلِّ لَیْلَهًِْ جُمُعَهًٍْ سُورَهًَْ الْوَاقِعَهًِْ أَحَبَّهُ اللَّهُ وَ أَحَبَّهُ النَّاسُ أَجْمَعِینَ وَ لَمْ یَرَ فِی الدُّنْیَا بُؤْساً أَبَداً وَ لَا فَقْراً وَ لَا فَاقَهًًْ وَ لَا آفَهًًْ مِنْ آفَاتِ الدُّنْیَا وَ کَانَ مِنْ رُفَقَاءِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) وَ هَذِهِ السُّورَهًُْ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) خَاصَّهًًْ لَمْ یَشْرَکْهُ فِیهَا أَحَدٌ.
امام صادق (علیه السلام)- هرکس در شب‌های جمعه سوره‌ی واقعه را بخواند، خداوند او را دوست می‌دارد و محبوب همه‌ی مردم می‌گرداند و در دنیا با هیچ سختی و فقر و نیازی روبه‌رو نخواهد شد و به هیچ مصیبتی از مصیبت‌های دنیا دچار نمی‌گردد و از دوستان علی (علیه السلام) به شمار می‌آید. این سوره مخصوص امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) می‌باشد و هیچ‌کس در این سوره با او مشارکت ندارد.
الباقر (علیه السلام)- مَنْ قَرَأَ الْوَاقِعَهًَْ کُلَ لَیْلَهًٍْ قَبْلَ أَنْ یَنَامَ لَقِیَ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ وَ وَجْهُهُ کَالْقَمَرِ لَیْلَهًَْ الْبَدْرِ.
امام باقر (علیه السلام)- هرکس سوره‌ی واقعه را قبل از خواب بخواند، خداوند عزّوجلّ را ملاقات خواهد کرد و چهره‌اش مانند ماه شب چهارده درخشان خواهد شد.
السّجّاد (علیه السلام)- لَمَّا حَضَرَتْهُ الْوَفَاهًُْ أُغْمِیَ عَلَیْهِ ثُمَّ فَتَحَ عَیْنَیْهِ وَ قَرَأَ إِذا وَقَعَتِ الْواقِعَةُ وَ إِنَّا فَتَحْنا لَکَ وَ قَالَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی صَدَقَنا وَعْدَهُ وَ أَوْرَثَنَا الْأَرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ الْجَنَّهًِْ حَیْثُ نَشاءُ فَنِعْمَ أَجْرُ الْعامِلِینَ ثُمَّ قُبِضَ مِنْ سَاعَتِهِ وَ لَمْ یَقُلْ شَیْئاً.
امام سجّاد (علیه السلام)- هنگامی‌که وفات علیّبنالحسین (علیه السلام) فرا رسید، بیهوش شد و سپس دیده باز کرد و سوره: إِذا وَقَعَتِ الْواقِعَةُ و إِنَّا فَتَحْنا را قرائت کرد و فرمود: آن‌ها می‌گویند: «حمد و ستایش مخصوص خداوندی است که به وعده‌ی خویش درباره‌ی ما وفا کرد و زمین (بهشت) را میراث ما قرار داد که هرجا را بخواهیم منزلگاه خود قرار دهیم چه نیکوست پاداش عمل کنندگان»! (زمر/۷۴) و همان ساعت قبض روح شد و چیز دیگری نفرمود.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- أَنَّ عُثْمَانَ بْنَ عَفَّانَ دَخَلَ عَلَی عَبْدِ اللَّهِ‌بْنِ‌مَسْعُودٍ یَعُودُهُ فِی مَرَضِهِ الَّذِی مَاتَ فِیهِ فَقَالَ لَهُ مَا تَشْتَکِی قَالَ ذُنُوبِی قَالَ مَا تَشْتَهِی قَالَ رَحْمَهًَْ رَبِّی قَالَ أَ فَلَا نَدْعُو الطَّبِیبَ قَالَ الطَّبِیبُ أَمْرَضَنِی قَالَ أَ فَلَا نَأْمُرُ بِعَطَائِکَ قَالَ مَنَعْتَنِیهِ وَ أَنَا مُحْتَاجٌ إِلَیْهِ وَ تُعْطِینِیهِ وَ أَنَا مُسْتَغْنٍ عَنْهُ قَالَ یَکُونُ لِبَنَاتِکَ قَالَ لَا حَاجَهًَْ لَهُنَّ فِیهِ فَقَدْ أَمَرْتُهُنَّ أَنْ یَقْرَأْنَ سُورَهًَْ الْوَاقِعَهًِْ فَإِنِّی سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) یَقُولُ مَنْ قَرَأَ سُورَهًَْ‌الْوَاقِعَهًِْ کُلَّ لَیْلَهًٍْ لَمْ تُصِبْهُ فَاقَهًٌْ أَبَداً.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- در بیماریی که عبدالله‌بن‌مسعود در آن بیماری از دنیا رفت، عثمان‌بن‌عفّان برای عیادت از عبدالله‌بن‌مسعود نزد او آمد و به او گفت: «آیا دستور ندهیم تا [از بیت المال] به تو عطا کنند»؟ گفت: «زمانی‌که به آن محتاج بودم آن را بر من منع کردی و الآن که نیازی به آن ندارم آن را به من عطا می‌کنی»! گفت: «برای دخترانت می‌باشد». گفت: «آن‌ها نیازی به آن ندارند؛ به آن‌ها امر کرده‌ام که سوره‌ی واقعه بخوانند؛ چون من از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) شنیدم که می‌فرمود: «هرکس سوره‌ی واقعه را هر شب بخواند، هرگز نیازمند و تنگ دست نشود».
الصّادق (علیه السلام)- إِنَّ فِیهَا مِنَ الْمَنَافِعِ مَا لَا یُحْصَی فَمِنْ ذَلِکَ إِذَا قُرِئَتْ عَلَی الْمَیِّتِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ وَ إِذَا قُرِئَتْ عَلَی مَنْ قَرُبَ أَجَلُهُ عِنْدَ مَوْتِهِ، سَهَّلَ اللَّهُ عَلَیْهِ خُرُوجَ رُوحِهِ بِإِذْنِ اللَّهِ تَعَالَی.
امام صادق (علیه السلام)- در این سوره سودهای بی‌اندازه وجود دارد. یکی از آن‌ها این است که اگر بر مرده‌ای خوانده شود، مورد بخشش خداوند قرار می‌گیرد و دیگر اینکه اگر بر کسی که در شُرُف مرگ است خوانده شود، خداوند خروج روح از بدنش را آسان می‌گرداند و با اذن و اجازه‌ی خداوند متعال به‌راحتی می‌میرد.
الصّادق (علیه السلام)- مَنِ اشْتَاقَ إِلَی الْجَنَّهًِْ وَ إِلَی صِفَتِهَا فَلْیَقْرَأِ الْوَاقِعَهًَْ.
امام صادق (علیه السلام)- هرکس مشتاق بهشت و توصیف آن می‌باشد، باید سوره‌ی واقعه را بخواند.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَنْ قَرَأَ سُورَهًَْ الْوَاقِعَهًِْ کُتِبَ لَیْسَ مِنَ الْغَافِلِینَ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرکس این سوره را بخواند، جزء بی‌خبران و غافلان نخواهد بود.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَنْ کَتَبَهَا وَ عَلَّقَهَا فِی مَنْزِلِهِ کَثُرَ الْخَیْرُ عَلَیْهِ وَ مَنْ أَدْمَنَ قِرَائَتَهَا زَالَ عَنْهُ الْفَقْرُ وَ فِیهَا قَبُولٌ وَ زِیَادَهًٌْ وَ حِفْظٌ وَ تَوْفِیقٌ وَ سَعَهًٌُْ فِی الْمَالِ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- اگر این سوره نوشته شده و در منزل قرار داده شود، در آن منزل خیر و برکت زیاد خواهد شد و هرکس به خواندن آن عادت کند، فقر و نداری از او دور می‌شود. پذیرش و نگهداری و موفّقیت و گشایش مالی، از برکت‌های مداومت بر قرائت این سوره به شمار می‌آید.
الرّضا (علیه السلام)- خُذْ لِکُلِّ ثُؤْلُولٍ سَبْعَ شَعِیرَاتٍ وَ اقْرَأْ عَلَی کُلِّ شَعِیرَهًٍْ مِنْ أَوَّلِ سُورَهًِْ الْوَاقِعَهًِْ إِلَی قَوْلِهِ هَباءً مُنْبَثًّا بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ إِذا وَقَعَتِ الْواقِعَةُ لَیْسَ لِوَقْعَتِها کاذِبَةٌ خافِضَةٌ رافِعَةٌ إِذا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا وَ بُسَّتِ الْجِبالُ بَسًّا فَکانَتْ هَباءً مُنْبَثًّا ثُمَ وَ یَسْئَلُونَکَ عَنِ الْجِبالِ فَقُلْ یَنْسِفُها رَبِّی نَسْفاً فَیَذَرُها قاعاً صَفْصَفاً لا تَری فِیها عِوَجاً وَ لا أَمْتاً سَبْعاً ثُمَّ خُذْ شَعِیرَهًًْ شَعِیرَهًًْ وَ امْسَحْ بِهَا عَلَی الثُّؤْلُولَ ثُمَّ صُرَّهَا فِی خِرْقَهًٍْ وَ ارْبَطْ عَلَی الْخِرْقَهًِْ حَجَراً وَ أَلْقِهَا فِی کَنِیفٍ قِیلَ وَ یَنْبَغِی أَنْ تُعَالَجَ فِی مُحَاقِ الشَّهْرِ.
امام رضا (علیه السلام)- از برای هر ثؤلول هفت دانه جو بردار و در هر جوی هفت مرتبه بخوان از اوّل إِذا وَقَعَتِ الْواقِعَةُ* لَیْسَ لِوَقْعَتِها کاذِبَةٌ*خافِضَةٌ رافِعَةٌ* إِذا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجّاً* وَ بُسَّتِ الْجِبالُ بَسّاً. فَکانَتْ هَباءً مُنْبَثّاً و وَ یَسْئَلُونَکَ عَنِ الْجِبالِ فَقُلْ یَنْسِفُها رَبِّی نَسْفاً فَیَذَرُها قاعاً صَفْصَفاً لا تَری فِیها عِوَجاً وَ لا أَمْتاً (طه/۱۰۷۱۰۵) پس از آن هر دانه‌ی جو را برمی‌داری و هر ثؤلولی میمالی و آن دانه‌های جو را بر خرقه‌ی نو می‌پیچی و سنگی بدان خرقه می‌بندی و در جایی پنهان می‌کنی، راوی گوید: من چنین کردم و در روز هفتم به آن ثؤلول‌ها نظر کردم چیزی از آن باقی نبود و سزاوار است که این عمل را در اواخر ماه به‌جا آرند.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- یَقْرَأُ مَنْ بِهِ الثَّالُولُ فَلْیَقْرَأْ عَلَیْهَا هَذِهِ الْآیَاتِ سَبْعاً فِی نُقْصَانِ الشَّهْرِ وَ مَثَلُ کَلِمَةٍ خَبِیثَةٍ کَشَجَرَةٍ خَبِیثَةٍ اجْتُثَّتْ مِنْ فَوْقِ الْأَرْضِ ما لَها مِنْ قَرارٍ. وَ بُسَّتِ الْجِبالُ بَسًّا فَکانَتْ هَباءً مُنْبَثًّا.
امام علی (علیه السلام)- کسی که زگیل دارد، باید این آیات را هفت مرتبه در نیمه‌ی دوّم ماه بر آن بخواند: وَ مَثَلُ کَلِمَةٍ خَبیثَةٍ کَشَجَرَةٍ خَبیثَةٍ اجْتُثَّتْ مِنْ فَوْقِ الْأَرْضِ ما لَها مِنْ قَرارٍ (ابراهیم/۲۶). و بُسَّتِ الْجِبالُ بَسّاً فَکانَتْ هَباءً مُنْبَثّاً.