آیه وَ اذْكُرُوا إِذْ أَنْتُمْ قَليلٌ مُسْتَضْعَفُونَ فِي الْأَرْضِ تَخافُونَ أَنْ يَتَخَطَّفَكُمُ النَّاسُ فَآواكُمْ وَ أَيَّدَكُمْ بِنَصْرِهِ وَ رَزَقَكُمْ مِنَ الطَّيِّباتِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ [26]
و به خاطر بياوريد هنگامى را كه شما در روى زمين، گروهى كوچك و زبون بوديد؛ آنچنان كه مى‌ترسيديد مردم شما را بربايند، ولى او شما را پناه داد و با يارى خود تقويت كرد و از روزي‌هاى پاكيزه بهره‌مند ساخت، تا شكر [نعمت‌هايش را] بجا آوريد.
أمیرالمومنین (علیه السلام)- قَدْ خَصَ اللَّهُ قُرَیْشاً بِثَلَاثِ آیَاتٍ وَ عَمَّ الْعَرَبَ بِآیَهًٍْ، فَأَمَّا الْآیَاتُ اللَّوَاتِی فِی قُرَیْشٍ فَهُوَ قَوْلُهُ تَعَالَی: وَ اذْکُرُوا إِذْ أَنْتُمْ قَلِیلٌ مُسْتَضْعَفُونَ فِی الْأَرْضِ تَخافُونَ أَنْ یَتَخَطَّفَکُمُ النَّاسُ فَآواکُمْ وَ أَیَّدَکُمْ بِنَصْرِهِ وَ رَزَقَکُمْ مِنَ الطَّیِّباتِ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ.
امام علی ( خداوند سه آیه مختصّ به قریش و یک آیه درمورد تمامی عرب‌ها نازل فرموده است، امّا آیه‌ای که مختصّ به قریش می‌باشد عبارت است از: وَ اذْکُرُوا إِذْ أَنْتُمْ قَلیلٌ مُسْتَضْعَفُونَ فِی الْأَرْضِ تَخافُونَ أَنْ یَتَخَطَّفَکُمُ النَّاسُ فَآواکُمْ وَ أَیَّدَکُمْ بِنَصْرِهِ وَ رَزَقَکُمْ مِنَ الطَّیِّباتِ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- وَ قَولُهُ وَ اذْکُرُوا إِذْ أَنْتُمْ قَلِیلٌ مُسْتَضْعَفُونَ فِی الْأَرْضِ تَخافُونَ أَنْ یَتَخَطَّفَکُمُ النَّاسُ فَآواکُمْ وَ أَیَّدَکُمْ بِنَصْرِهِ وَ رَزَقَکُمْ مِنَ الطَّیِّباتِ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ نَزَلَتْ فِی قُرَیْشٍ خَاصَّهًًْ.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( وَ اذْکُرُوا إِذْ أَنْتُمْ قَلِیلٌ مُسْتَضْعَفُونَ فِی الْأَرْضِ تَخافُونَ أَنْ یَتَخَطَّفَکُمُ النَّاسُ فَآواکُمْ وَ أَیَّدَکُمْ بِنَصْرِهِ وَ رَزَقَکُمْ مِنَ الطَّیِّباتِ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ این آیه مخصوص قریش نازل شده است.
الزّهراء (سلام الله علیها)- وَکُنْتُم تَخافُونَ أَنْ یَتَخَطَّفَکُمُ النَّاسُ مِنْ حَوْلِکُمْ، فَأَنْقَذَکُمُ اللَّهُ بِرَسُولِهِ (صلی الله علیه و آله) {وَ آلِهِ} وَ سَلَّمَ بَعْدَ اللَّتَیَّا وَ الَّتِی، وَ بَعْدَ مَا مُنِیَ بِبُهَمِ الرِّجَالِ، وَ ذُؤْبَانِ الْعَرَبِ، کُلَّمَا حَشَوْا نَاراً لِلْحَرْبِ وَ نَجَمَ قَرْنٌ لِلضُّلَّالِ، وَ فَغَرَتْ فَاغِرَهًٌْ مِنَ الْمُشْرِکِینَ، قَذَفَ بِأَخِیهِ فِی لَهَوَاتِهَا، وَ لَا یَنْکَفِی حَتَّی یَطَأَ سِمَاخَهَا بِأَخْمَصِهِ، وَ یُخْمِدَ لَهَبَهَا بِحَدِّهِ، مَکْدُوداً فِی ذَاتِ اللَّهِ، قَرِیباً مِنْ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله)، سَیِّداً فِی أَوْلِیَاءِ اللَّهِ.
حضرت زهرا ( شما از هجوم همسایه و همجوار در هراس بودید. در چنین شرایطی خداوند شما را به‌وسیله‌ی پیامبرش (رهایی بخشید پس از آن همه‌ی رنج‌ها و سختی‌ها که او تحمّل نمود و دچار مردان حیوان‌صفت و درّنده‌خویان عرب گردید؛ چون هر زمان آتشی برای جنگ افروختند و شاخی برای گمراهی نمایان گشت و یا مشرکی دهان به یاوه‌گویی گشود او برادرش علی (را در کام آن می‌افکند و علی (هم تا آن زمان که با کف پایش بر مغز مخالفان نمی‌کوبید و آتش فتنه را با شمشیرش خاموش نمی‌ساخت، از پای نمی‌نشست؛ او در راه خداوند کوشا، به رسول خدا (نزدیک و بزرگ اولیای خدا بود.