آیه وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا إِلى ثَمُودَ أَخاهُمْ صالِحاً أَنِ اعْبُدُوا اللهَ فَإِذا هُمْ فَرِیقانِ یَخْتَصِمُونَ [45]
ما به‌سوى ثمود، برادرشان صالح را فرستادیم که خداى یگانه را بپرستید؛ امّا آنان به دو گروه تقسیم شدند و به مخاصمه پرداختند.
الباقر (علیه السلام)- عن أبی‌الجارود عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) فِی قَوْلِهِ وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا إِلی ثَمُودَ أَخاهُمْ صالِحاً أَنِ اعْبُدُوا اللهَ فَإِذا هُمْ فَرِیقانِ یَخْتَصِمُونَ یَقُولُ مُصَدِّقٌ وَ مُکَذِّبٌ قَالَ الْکَافِرُونَ مِنْهُمْ أَتَشْهَدُونَ أَنَّ صالِحاً مُرْسَلٌ مِنْ رَبِّهِ قَالَ الْمُؤْمِنُونَ إِنَّا بِما أُرْسِلَ بِهِ مُؤْمِنُونَ فَقَالَ الْکَافِرُونَ إِنَّا بِالَّذِی آمَنْتُمْ بِهِ کافِرُونَ وَ قَالُوا یَا صَالِحُ ائْتِنَا بِآیَهًٍْ إِنْ کُنْتَ مِنَ ألصّادقینَ فَجَاءَهُمْ بِنَاقَهًٍْ فَعَقَرُوهَا وَ کَانَ الَّذِی عَقَرَهَا أَزْرَقَ أَحْمَرَ وَلَدَ الزِّنَا.
امام باقر (علیه السلام)- در روایت ابوالجارود آمده است: امام باقر (علیه السلام) در مورد آیه: وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَی ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا أَنِ اعْبُدُوا اللهَ فَإِذَا هُمْ فَرِیقَانِ یَخْتَصِمُونَ، می‌فرماید: «این دو گروه یکی راستگو بودند و دیگری دروغگو. کفّار ایشان گفتند: «آیا شما گواهی می‌دهید که صالح فرستاده‌ی خداست»؟ و مؤمنانشان گفتند: «ما به آنچه به وی فرستاده شده ایمان داریم». کفّار آن‌ها گفتند: «ما به آنچه شما بدان ایمان دارید کافریم». و ادامه دادند: «ای صالح! اگر راست می‌گویی به وعده‌هایی که به ما می‌دهی عمل کن». پس ناقه‌ای به نشانه‌ی معجزه برایشان آورد، ولی آنان ناقه را پی‌کردند و آنکه ناقه را پی‌کرد، سرخ آبی و زنازاده بود.