آیه وَ أَمْطَرْنا عَلَیْهِمْ مَطَراً فَساءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِینَ [58]
سپس بارانى [از سنگ] بر آنها فرو ریختیم [و همگى زیر آن مدفون شدند] و چه بد بود باران بیم‌داده شده‌گان!
الصّادق (علیه السلام)- وَیْحَ هَذِهِ الْقَدَرِیَّهًِْ إِنَّمَا یَقْرَءُونَ هَذِهِ الْآیَهًَْ إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْناها مِنَ الْغابِرِینَ وَیْحَهُمْ مَنْ قَدَّرَهَا إِلَّا اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی.
امام صادق (علیه السلام)- حسن‌بن‌علی نقل کرده، از امام صادق (علیه السلام) شنیدم که می فرمود: «وای بر این قدری ها! این آیه: إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْناها مِنَ الْغابِرِینَ را می خوانند، وای بر آن ها! چه کسی جز خداوند تبارک و تعالی آن را مقدر کرد!