آیه وَ أَنْ أَتْلُوَا الْقُرْآنَ فَمَنِ اهْتَدى فَإِنَّما یَهْتَدِي لِنَفْسِهِ وَ مَنْ ضَلَّ فَقُلْ إِنَّما أَنَا مِنَ الْمُنْذِرِینَ [92]
و مأمورم قرآن را [براى همگان] تلاوت کنم، هرکس هدایت شود به سود خود هدایت شده و هرکس گمراه گردد بگو: «من فقط از بیم دهندگانم»!
الصّادق (علیه السلام)- إِنَّ قُرَیْشاً لَمَّا هَدَمُوا الْکَعْبَهًَْ وَجَدُوا فِی قَوَاعِدِهِ حَجَراً فِیهِ کِتَابٌ لَمْ یُحْسِنُوا قِرَاءَتَهُ حَتَّی دَعَوْا رَجُلًا فَقَرَأَهُ فَإِذَا فِیهِ أَنَا اللَّهُ ذُو بَکَّهًَْ حَرَّمْتُهَا یَوْمَ خَلَقْتُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ وَضَعْتُهَا بَیْنَ هَذَیْنِ الْجَبَلَیْنِ وَ حَفَفْتُهَا بِسَبْعَهًِْ أَمْلَاکٍ حَفّا.
امام صادق (علیه السلام)- وقتی قریش کعبه را خراب کردند، در بنای آن سنگی را یافتند که روی آن نوشته‌ای بود، نتوانستند آن را بخوانند، نزد مردی آوردند تا بخواند. آن مرد آن نوشته را چنین خواند؛ من خداوند صاحب بکّه می‌باشم که آن را محترم قرار دادم و از ابتدای خلقت آسمان و زمین، آن را در میان این دو کوه نهادم و به‌وسیله‌ی هفت ملائکه آن را محفوظ داشتم.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنْ حَرِیزٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ: لَمَّا قَدِمَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) مَکَّهًَْ یَوْمَ افْتَتَحَهَا فَتَحَ بَابَ الْکَعْبَهًِْ فَأَمَرَ بِصُوَرٍ فِی الْکَعْبَهًِْ فَطُمِسَتْ ثُمَّ أَخَذَ بِعِضَادَتَیِ الْبَابِ فَقَالَ ... إِنَّ اللَّهَ قَدْ حَرَّمَ مَکَّهًَْ یَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ فَهِیَ حَرَامٌ بِحَرَامِ اللَّهِ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَهًِْ لَا یُنَفَّرُ صَیْدُهَا وَ لَا یُعْضَدُ شَجَرُهَا وَ لَا یُخْتَلَی خَلَاهَا وَ لَا تَحِلُّ لُقَطَتُهَا إِلَّا لِمُنْشِدٍ فَقَالَ: الْعَبَّاسُ یَا رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) إِلَّا الْإِذْخِرَ فَإِنَّهُ لِلْقَبْرِ وَ الْبُیُوتِ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) إِلَّا الْإِذْخِر.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- حریز از امام صادق (علیه السلام) روایت می‌کند که فرمود: روز فتح مکّه، رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله) وارد مسجد الحرام شد و در کعبه را باز کرد و دستور داد تا نقش صورت‌ها را از دیوار داخلی کعبه زدودند. سپس بر آستانه‌ی در ایستاد و بازوهای جانبی در را با دو دست خود گرفت و فرمود: «... خداوند عزیز از آن روزی که آسمان‌ها و زمین را آفرید، حریم مکّه را قُرُق کرد. حرم خدا تا روز رستاخیز قُرُق خواهد بود که شکار آن را رم ندهند، شاخه‌ی آن را قطع نکنند، گیاه آن را نچینند. در اینجا برداشتن گمشده، برکسی روا نیست جز آن کسی که فریاد برآرد و صاحب گمشده را بخواند و بازیابد». عبّاس عموی پیامبر (صلی الله علیه و آله) گفت: «ای رسول خدا (صلی الله علیه و آله)! بوته‌ی گور گیاه (إذخر) را مستثنی بفرمایید که برای پوشش خانه‌ها و گورها ضروری است». و رسول خدا (صلی الله علیه و آله) بوته‌ی گور گیاه را استثنا نمود.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَن مُعَاوِیَهًَْ‌بْنِ‌عَمَّارٍ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) یَوْمَ فَتْحِ مَکَّهًَْ إِنَ اللَّهَ حَرَّمَ مَکَّهًَْ یَوْمَ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ هِیَ حَرَامٌ إِلَی أَنْ تَقُومَ السَّاعَهًُْ لَمْ تَحِلَّ لِأَحَدٍ قَبْلِی وَ لَا تَحِلُّ لِأَحَدٍ بَعْدِی وَ لَمْ تَحِلَّ لِی إِلَّا سَاعَهًًْ مِنْ نَهَارٍ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- معاویهًْ‌بن‌عمار گوید: روز فتح مکّه رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «خداوند عزیز از آن روز که آسمان‌ها و زمین را آفرید، حریم مکّه را قرق کرد و حریم مکّه تا روز قیامت قرق خواهد بود. فتح مکّه، پیش از من برای هیچ‌کس حلال و آزاد نشد و بعد از من نیز برای کسی حلال و آزاد نخواهد بود، برای من نیز فقط ساعتی از نیم روز حلال و آزاد بود».
الباقر (علیه السلام)- عَنْ زُرَارَهًَْ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ (علیه السلام) یَقُولُ حَرَّمَ اللَّهُ حَرَمَهُ أَنْ یُخْتَلَی خَلَاهُ أَوْ یُعْضَدَ شَجَرُهُ إِلَّا الْإِذْخِرَ أَوْ یُصَادَ طَیْرُهُ.
امام باقر (علیه السلام)- خداوند، حرم مکّه را قرق کرد تا گیاه آن را از ریشه برنکنند و درخت آن را قطع نکنند، مگر بوته‌ی گور گیاه (إذخر) که برای سقف خانه‌ها به کار می‌برند و نیز مرغان پرنده‌ی آن را شکار نکنند.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- هَذِهِ الْبَلْدَةِ قَالَ عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ: یَعْنِی مَکَّهًَْ شَرَّفَهَا اللَّهُ وَ لَهُ کُلُّ شَیْءٍ أَیْ خَلْقاً وَ مِلْکاً مِنَ الْمُسْلِمِینَ أَیِ الْمُنْقَادِینَ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- هذِهِ الْبَلْدَة؛ منظور مکّه است که خداوند آن را مشرف گرداند. وَ لَهُ کُلُّ شَیْءٍ؛ یعنی از نظر مخلوقات و دارایی. مِنَ المُسْلِمین؛ یعنی از اطاعت کنندگان.