آیه وَ قُلِ الْحَمْدُ لِلّهِ سَیُرِیکُمْ آیاتِهِ فَتَعْرِفُونَها وَ ما رَبُّکَ بِغافِلٍ عَمّا تَعْمَلُونَ [93]
بگو: «ستایش مخصوص خداست، به‌زودى نشانه‌هایش را به شما نشان مى‌دهد تا آن را بشناسید و پروردگار تو از آنچه انجام مى‌دهید غافل نیست».
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- سَیُرِیکُمْ آیاتِهِ فَتَعْرِفُونَها قَالَ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ وَ الْأَئِمَّهًُْ (علیهم السلام) إِذَا رَجَعُوا یَعْرِفُهُمْ أَعْدَاؤُهُمْ إِذَا رَأَوْهُمْ وَ الدَّلِیلُ عَلَی أَنَّ الْآیَاتِ هُمُ الْأَئِمَّهًُْ قَوْلُ أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) مَا لِلَّهِ آیَهًٌْ أَعْظَمَ مِنِّی فَإِذَا رَجَعُوا إِلَی الدُّنْیَا یَعْرِفُهُمْ أَعْدَاؤُهُمْ إِذَا رَأَوْهُمْ فِی الدُّنْیَا.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- سَیُرِیکُمْ آیاتِهِ فَتَعْرِفُونَها؛ منظور از «آیات»، امیرالمؤمنین و امامان (علیهم السلام) هستند. هنگامی‌که امیرالمؤمنین (علیه السلام) و ائمّه‌ی طاهرین (علیهم السلام) به دنیا رجعت نمودند، دشمنانی که آن‌ها را می‌بینند، آنان را می‌شناسند. دلیل بر اینکه این آیات ائمّه (علیهم السلام) می‌باشند، کلام امیرالمؤمنین (علیه السلام) است که فرمود: «برای خدا آیتی بزرگ‌تر از من نیست». پس وقتی‌که آن ذوات مقدّسه به دنیا برگشتند دشمنان آن‌ها، آنان را می‌شناسند».