آیه إِنَّهُما مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ [122]
آن دو از بندگان مؤمن ما بودند.
الرّضا ( فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ أَعْطَی مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ (مِنْ ذَلِکَ فَضْلًا لَا یَبْلُغُ أَحَدٌ کُنْهَ وَصْفِهِ إِلَّا مَنْ عَقَلَهُ وَ ذَلِکَ أَنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ لَمْ یُسَلِّمْ عَلَی أَحَدٍ إِلَّا عَلَی الْأَنْبِیَاءِ (فَقَالَ تَعَالَی: سَلامٌ عَلی نُوحٍ فِی الْعالَمِینَ وَ قَال:َ سَلامٌ عَلی إِبْراهِیمَ وَ قَالَ: سَلامٌ عَلی مُوسی وَ هارُونَ وَ لَمْ یَقُلْ سَلَامٌ عَلَی آلِ نُوحٍ (وَ لَمْ یَقُلْ سَلَامٌ عَلَی آلِ إِبْرَاهِیمَ (وَ لَا قَالَ سَلَامٌ عَلَی آلِ مُوسَی وَ هَارُونَ (وَ قَالَ: سَلَامٌ عَلَی آلِ یس یَعْنِی آلَ مُحَمَّدٍ (وَ سَاقَ الْحَدِیثَ إِلَی أَنْ قَالَ فِی قَوْلِهِ تَعَالَی قَدْ أَنْزَلَ اللهُ إِلَیْکُمْ ذِکْراً رَسُولًا فَالذِّکْرُ رَسُولُ اللَّهِ (وَ نَحْنُ أَهْلُهُ.
امام رضا ( ریّانبنصلت از امام رضا (حدیثی طولانی دربارهی تفاوت میان عترت و امّت روایت میکند ... خداوند عزّوجلّ با این کلام چنان فضیلتی به محمّد (و آل محمّد (عطا کرده که هیچکس به کنه وصفش نمیرسد؛ جز کسی که این کلام را دریافته باشد، خداوند عزّوجلّ بر هیچکس جز بر پیامبران خود سلام نفرستاده است، حق تعالی فرمود: سَلامٌ عَلی نُوحٍ فِی الْعالَمِینَ و فرمود: سَلامٌ عَلی إِبْراهِیمَ و فرمود: سَلامٌ عَلی مُوسی وَ هارُونَ و نفرمود: سلام بر آل نوح (و نفرمود: سلام بر آل ابراهیم (و نفرمود: سلام بر آل موسی و هارون (امّا فرمود: سَلَامٌ عَلَی آلِ یس یعنی آل محمّد (سپس (سخن را پی میگیرد تا آنجا که میفرماید: در کلام حق تعالی قَدْ أَنْزَلَ اللهُ إِلَیْکُمْ ذِکْراً * رَسُولًا؛ ذکر همانا رسول خدا (است و ما خاندان او هستیم.