آیه وَ نادَيْناهُ أَنْ يا إِبْراهِيمُ [104]
او را ندا داديم كه: «اى ابراهيم»!
الصّادق ( وَ نُودِیَ مِنْ مَیْسَرَهًِْ مَسْجِدِ الْخَیْفِ أَنْ یا إِبْراهِیمُ.
امام صادق ( از جانب مسجد خیف ندا داده شد: ای ابراهیم!
الصّادق ( انْطَلَقَ بِهِ إِبْرَاهِیمُ (إِلَی مِنًی وَ ذَلِکَ یَوْمَ {یَوْمُ} النَّحْرِ فَلَمَّا انْتَهَی بِهِ إِلَی الْجَمْرَهًِْ الْوُسْطَی وَ أَضْجَعَهُ لِجَنْبِهِ الْأَیْسَرِ وَ أَخَذَ السِّکِّینَ لِیَذْبَحَهُ نُودِیَ أَنْ یا إِبْراهِیمُ.
امام صادق ( ابراهیم (او را به منی برد و این کار در یوم النّحر (روز عید قربان) انجام شد. وقتی با او به «جمره‌ی وسطی» رسید، او را بر پهلوی چپش خواباند و چاقو را گرفت که سرش را ببرد ندا رسید: ای ابراهیم!
الحسن ( وَ قَالُوا النِّدَاءُ مِنَ اللَّهِ ثَلَاثَهًٌْ نِدَاءٌ مِنَ اللَّهِ لِلْخَلْقِ نَحْوُ وَ ناداهُما رَبُّهُما وَ نادَیْناهُ أَنْ یا إِبْراهِیمُ وَ نادَیْناهُ مِنْ جانِبِ الطُّور.
امام حسن ( گویند: ندا از جانب خدا سه نوع است؛ یک ندا از سوی خدا به خلق است؛ مانند: ناداهُما رَبُّهُما. (اعراف/۲۲) وَ نادَیْناهُ أَنْ یا إِبْراهِیمُ. وَ نادَیْناهُ مِنْ جانِبِ الطُّورِ. (مریم/۵۲)