آیه فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلى بَعْضٍ يَتَساءَلُونَ [50]
[درحالى‌كه آن‌ها غرق گفتگو هستند] رو به يكديگر كرده از هم سؤال مى‌كنند.
ابن‌عباس ( فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلی بَعْضٍ یَتَساءَلُونَ لِأَنَّ لِلْقِیَامَهًِْ أَحْوَالًا وَ مَوَاطِنَ فَمِنْهَا حَالٌ یَشْغَلُهُمْ عِظَمُ الْأَمْرِ فِیهَا عَنِ الْمَسْأَلَهًِْ وَ مِنْهَا حَالٌ یَلْتَفِتُونَ فِیهَا فَیَتَسَاءَلُونَ وَ هَذَا مَعْنَی قَوْلِ ابْنِ عَبَّاسٍ (لَمَّا سُئِلَ عَنِ الْآیَتَیْنِ فَقَالَ: هَذِهِ تَارَاتُ یَوْمِ الْقِیامَهًِْ. وَ قِیلَ: إِنَّمَا یَتَسَاءَلُونَ بَعْدَ دُخُولِ الْجَنَّهًِْ.
ابن‌عبّاس ( فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلی بَعْضٍ یَتَساءَلُونَ زیرا قیامت حالات و جایگاه‌هایی دارد که از جمله‌ی آن‌ها حالی است که در آن بزرگی امر [قیامت]، ایشان را از سؤال‌کردن غافل می‌کند و از جمله‌ی آن‌ها حالتی است که در آن متوجّه می‌شوند و از هم سؤال می‌کنند. و این معنای کلام ابن‌عبّاس (است وقتی‌که از این دو آیه سؤال شد گفت: «این‌ها زمان‌های مختلف روز قیامت هستند».