آیه طَلْعُها كَأَنَّهُ رُؤُوسُ الشَّياطِينِ [65]
شكوفه‌ی آن مانند سرهاى شياطين است.
الباقر ( إِذَا أَرَادَ اللَّهُ قَبْضَ الْکَافِر قَالَ یَا مَلَکَ الْمَوْتِ انْطَلِقْ أَنْتَ وَ أَعْوَانُکَ إِلَی عَدُوِّی ... حتَّی یَنْتَهِیَ إِلَی شَجَرَهًِْ الزَّقُّومِ شَجَرَهًٍْ تَخْرُجُ فِی أَصْلِ الْجَحِیمِ* طَلْعُها کَأَنَّهُ رُؤُسُ الشَّیاطِینِ عَلَیْهَا سَبْعُونَ أَلْفَ غُصْنٍ مِنْ نَارٍ فِی کُلِّ غُصْنٍ سَبْعُونَ أَلْفَ ثَمَرَهًٍْ مِنْ نَارٍ کُلُّ ثَمَرَهًٍْ کَأَنَّهَا رَأْسُ الشَّیْطَانِ قُبْحاً وَ نَتْناً تَنْشَبُ عَلَی صَخْرَهًٍْ مُمَلَّسَهًٍْ سَوْخَاءَ کَأَنَّهَا مِرْآهًٌْ ذَلِقَهًٌْ مَا بَیْنَ أَصْلِ الصَّخْرَهًِْ إِلَی الصَّخْرَهًِْ {الشَّجَرَهًِْ} سَبْعُونَ أَلْفَ عَامٍ أَغْصَانُهَا یَشْرَبُ مِنْ نَارٍ وَ ثِمَارُهَا نَارٌ وَ فَرْعُهَا نَارٌ فَیُقَالُ لَهُ یَا شَقِیُّ اصْعَدْ فَکُلَّمَا صَعِدَ زَلِقَ وَ کُلَّمَا زَلِقَ صَعِدَ فَلَا یَزَالُ کَذَلِکَ سَبْعِینَ أَلْفَ عَامٍ فِی الْعَذَاب.
امام باقر ( هنگامی‌که خداوند متعال بخواهد جان کافر را بگیرد، می‌فرماید: ای عزرائیل همراه با یارانت به‌سوی دشمن من بروید ... [ضربه ای به سر او وارد می شود که به‌سبب آن ضربه هفتادهزار سال سقوط می کند] تا به درخت زقّوم می رسد؛ درختی که از قعر جهنّم می‌روید. شکوفه‌ی آن مانند سرهای شیاطین است. هفتادهزار شاخه از آتش دارد و در هر شاخه هفتادهزار میوه‌ی آتشین دارد و هر میوه از زشتی مانند سر شیطان است و بوی تعفّن دارد. او بر روی صخره ای می لغزد که مانند آینه است و فاصله‌ی هر دو صخره با هم هفتادهزار سال است شاخه های آن از آتش تغذیه میکند و میوه‌ی آن آتش است و همه چیز آن آتش است. به او می گویند: ای بیچاره بالا بیا. امّا او هر بار که تلاش می کند بالا بیاید، می لغزد. این کار او هفتادهزار سال طول می کشد.
ابن‌عباس ( طَلْعُهَا کَأَنَّهُ رُؤُسُ الشَّیاطِینِ ... فَشَبَّهَ سُبْحَانَهُ طَلْعَ هَذِهِ الشَّجَرَهًِْ بِمَا اسْتَقَرَّتْ شَنَاعَتُهُ فِی قُلُوبِ النَّاسِ.
ابن‌عبّاس ( طَلْعُها کَأَنَّهُ رُؤُسُ الشَّیاطِین؛ خداوند سبحان شکوفه این درخت را تشبیه‌کرد به آنچه که پستی و زشتی‌اش در دلهای مردم پایدار است.