سوره صافات - مقدمه

ثواب قرائت

۱
(صافات/ مقدمه)

الصّادق ( مَنْ قَرَأَ سُورَهًَْ الصَّافَّاتِ فِی کُلِ یَوْمِ جُمُعَهًٍْ لَمْ یَزَلْ مَحْفُوظاً عَنْ کُلِّ آفَهًٍْ مَدْفُوعاً عَنْهُ کُلُّ بَلِیَّهًٍْ فِی الْحَیَاهًِْ الدُّنْیَا مَرْزُوقاً فِی الدُّنْیَا بِأَوْسَعِ مَا یَکُونُ مِنَ الرِّزْقِ وَ لَمْ یُصِبْهُ اللَّهُ فِی مَالِهِ وَ لَا وَلَدِهِ وَ لَا بَدَنِهِ بِسُوءٍ مِنْ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ وَ لَا مِنْ جَبَّارٍ عَنِیدٍ وَ إِنْ مَاتَ فِی یَوْمِهِ أَوْ فِی لَیْلَتِهِ بَعَثَهُ اللَّهُ شَهِیداً وَ أَمَاتَهُ شَهِیداً وَ أَدْخَلَهُ الْجَنَّهًَْ مَعَ الشُّهَدَاءِ فِی دَرَجَهًٍْ مِنَ الْجَنَّهًْ.

امام صادق ( هرکس سوره‌ی صافّات را در هر جمعه بخواند، پیوسته از هر آسیبی در امان می‌باشد و در زندگی دنیا، همه‌ی گرفتاریها از او دور می‌شود و فراخترین روزیها در دنیا، روزی او گردد و هیچ شیطان رانده شده یا ستمگر خیره‌سری نمی‌تواند گزندی به مال و فرزند و بدن او برساند و اگر در آن روز و شب از دنیا برود، خداوند او را شهید بر میانگیزد و شهید می‌میراند و او را همراه با شهدا وارد بهشت کرده و در یک درجه قرار می‌دهد.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۲، ص۵۷۲
بحار الأنوار، ج۸۶، ص۳۰۵/ نورالثقلین/ البرهان
۲
(صافات/ مقدمه)

الرّسول ( مَنْ قَرَأَهَا أُعْطِیَ مِنَ الْأَجْرِ عَشْرَ حَسَنَاتٍ بِعَدَدِ کُلِ جِنِّیٍ وَ شَیْطَانٍ وَ تَبَاعَدَتْ عَنْهُ مَرَدَهًُْ الشَّیَاطِینِ وَ بَرِأَ مِنَ الشِّرْکِ وَ شَهِدَ لَهُ حَافِظَاهُ فِی الْقِیَامَهًِْ أَنَّهُ کَانَ مُؤْمِناً بِالْمُرْسَلِین.

پیامبر ( هرکس سوره‌ی صافّات را بخواند به تعداد هر جن و شیطانی ده ثواب به او عطا می‌شود و شیاطین متمرّد از او فاصله می‌گیرند و از شرک در امان می‌باشد و دو فرشتهی حافظ او در روز قیامت شهادت می‌دهند که او به پیامبران الهی (ایمان آورده است. جنّیان را می‌ببیند که به‌سوی او می‌شتابند و دسته دسته میآیند و هیچ زیانی به هیچ‌یک از مردم نمی‌رسانند.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۲، ص۵۷۲
المصباح للکفعمی، ص۴۴۴/ نورالثقلین/ البرهان
۳
(صافات/ مقدمه)

الکاظم ( عَنْ سُلَیْمَانَ الْجَعْفَرِیِّ قَال: رَأَیْتُ أَبَا الْحَسَنِ (یَقُولُ لِابْنِهِ الْقَاسِمِ قُمْ یَا بُنَیَ فَاقْرَأْ عِنْدَ رَأْسِ أَخِیکَ وَ الصَّافَّاتِ صَفًّا حَتَّی تَسْتَتِمَّهَا فَقَرَأَ فَلَمَّا بَلَغَ أَ هُمْ أَشَدُّ خَلْقاً أَمْ مَنْ خَلَقْنا قَضَی الْفَتَی فَلَمَّا سُجِّیَ وَ خَرَجُوا أَقْبَلَ عَلَیْهِ یَعْقُوبُ بْنُ جَعْفَرٍ فَقَالَ لَهُ کُنَّا نَعْهَدُ الْمَیِّتَ إِذَا نُزِلَ بِهِ یُقْرَأُ عِنْدَهُ یس. وَ الْقُرْآنِ الْحَکِیمِ وَ صِرْتَ تَأْمُرُنَا بِالصَّافَّاتِ فَقَالَ یَا بُنَیَّ لَمْ یُقْرَأْ عِندَ مَکْرُوبٍ مِنْ مَوْتٍ قَطُّ إِلَّا عَجَّلَ اللَّهُ رَاحَتَه.

امام کاظم ( سلیمان جعفری گوید: دیدم امام کاظم (به پسرش، قاسم، فرمود: «ای فرزندم! برخیز و بر بالین برادرت [سوره‌ی] وَالصَّافَّاتِ صَفًّا را تا پایان آن بخوان». قاسم شروع به خواندن کرد و چون به أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَم مَّنْ خَلَقْنَا رسید، آن جوان جان سپرد؛ پس از اینکه او را کفن کردند و بیرون آمدند، یعقوب‌بن‌جعفر رو به امام (عرض‌کرد: «ما چنین میدانستیم که هرگاه فردی در آستانه‌ی مرگ قرار میگیرد بایست بر بالین او یس وَالْقُرْآنِ الْحَکِیمِ خواند، امّا شما فرمودید سوره‌ی صافّات را بخوانیم»! حضرت (فرمود: «ای پسرم! هرگاه این سوره بر بالین کسی‌که به دست مرگ گرفتار شده خوانده شود، خداوند زودتر او را راحت می‌گرداند».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۲، ص۵۷۲
الکافی، ج۳، ص۱۲۶/ البرهان
بیشتر