آیه قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظيمٌ [67]
بگو: «اين خبرى بزرگ است».
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ سَدِیر عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) قَالَ قُلْتُ لَهُ قَوْلُ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی بَلْ هُوَ آیاتٌ بَیِّناتٌ فِی صُدُورِ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَ قَوْلُهُ تَعَالَی قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِیمٌ* أَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ قَالَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ الْأَئِمَّهًُْ (علیهم السلام) وَ النَّبَأُ الْإِمَامَهًُْ.
امام صادق (علیه السلام)- سدیر گوید: از امام صادق (علیه السلام) درباره‌ی کلام خداوند تبارک‌وتعالی: ولی این آیات روشنی است که در سینه‌ی دانشوران جای دارد. (عنکبوت/۴۹) و نیز: قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِیمٌ* أَنتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ پرسیدم، ایشان فرمود: «کسانی که به آن‌ها دانش داده شده است، امامان (علیهم السلام) هستند و خبر، امامت است».
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- یَا مُحَمَّدُ (صلی الله علیه و آله) قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِیمٌ یَعْنِی أَمِیرَ‌الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) أَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( ای محمّد (صلی الله علیه و آله)! قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِیمٌ یعنی امیرمؤمنان علی (علیه السلام)، أَنتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ.
الباقر (علیه السلام)- عَنِ الثُّمَالِیِّ عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنَّ الشِّیعَهًَْ یَسْأَلُونَکَ عَنْ تَفْسِیرِ هَذِهِ الْآیَهًِْ عَمَّ یَتَساءَلُونَ عَنِ النَّبَإِ الْعَظِیمِ قَالَ فَقَالَ ذَلِکَ إِلَیَّ إِنْ شِئْتُ أُخْبِرُهُمْ قَالَ فَقَالَ لَکِنِّی أُخْبِرُکَ بِتَفْسِیرِهَا قَالَ فَقُلْتُ عَمَّ یَتَساءَلُونَ قَالَ کَانَ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) یَقُولُ مَا لِلَّهِ آیَهًٌْ أَکْبَرُ مِنِّی وَ لَا لِلَّهِ مِنْ نَبَإٍ عَظِیمٍ أَعْظَمُ مِنِّی وَ لَقَدْ عُرِضَتْ وَلَایَتِی عَلَی الْأُمَمِ الْمَاضِیَهًِْ فَأَبَتْ أَنْ تَقْبَلَهَا قَالَ قُلْتُ لَهُ قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِیمٌ أَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ قَالَ هُوَ وَ اللَّهِ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام).
امام باقر (علیه السلام)- از ابوحمزه ثمالی روایت شده که گفت: به امام صادق (علیه السلام) عرض کردم: «فدایت شوم! شیعیان درباره‌ی تفسیر آیه: آن‌ها از چه چیز از یکدیگر سؤال می‌کنند؟! از خبر بزرگ و پراهمیّت [رستاخیز]!. (نبأ/۲-۱) از شما می پرسند»؟ امام (علیه السلام) فرمود: «تفسیر آن نزد من است، اگر بخواهم آنان را باخبر می کنم و اگر بخواهم، آنان را باخبر نمی کنم. امّا آیا می خواهی تو را از تفسیر آن خبر دهم»؟ عرض کردم: «آن‌ها از چه چیز از یکدیگر سؤال می‌کنند (نبأ/۲-۱)»؟ فرمود: «این آیه درباره‌ی امیرمؤمنان علی (علیه السلام) است. ایشان (علیه السلام) می فرمود: «خداوند عزّوجلّ نشانه‌ای بزرگتر از من و خبری عظیم تر از من ندارد ولایت من بر تمتم امّت‌های پیشین عرضه شد لیکن از پذیرفتن آن خودداری کردند. عرض کردم در مورد آیات: قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِیم* أَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ فرمود: «به خدا قسم منظور از آن علی (علیه السلام) است».
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- قَالَ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) عَلَی الْمِنْبَرِ أَنَا أَخُو الْمُصْطَفَی خَیْرِ الْبَشَرِ مِنْ هَاشِمٍ سَنَامُهُ الْأَکْبَرُ وَ نَبَأٌ عَظِیمٌ جَرَی بِهِ الْقَدَرُ وَ صالِحُ الْمُؤْمِنِینَ مَضَتْ بِهِ الْآیَاتُ وَ السُّوَرُ وَ إِذَا ثَبَتَ أَنَّهُ صَالِحُ الْمُؤْمِنِینَ فَیَنْبَغِی کَوْنُهُ أَصْلَحَ مِنْ جَمِیعِهِمْ بِدَلَالَهًِْ العُرْفِ وَ الِاسْتِعْمَالِ کَقَوْلِهِمْ فُلَانٌ عَالِمُ قَوْمِهِ وَ شُجَاعُ قَبِیلَتِهِ.
امام علی (علیه السلام)- أمیرالمؤمنین (علیه السلام) بر بالای منبر فرمود: «من برادر مصطفی خیر البَشَر هستم، بزرگ خاندان هاشم و آن خبر عظیمی که دست تقدیر آن را به جریان انداخته و صالح مؤمنانم که آیه ها و سوره ها را به خود اختصاص داده است»! و اگر ثابت شود که صالح المؤمنین اوست، أصلح بودنش نسبت به دیگران نیز ثابت است هم به جهت عرف وهم به جهت استعمال لفظ، زیرا وقتی می گویی فلانی دانای خود قوم است و دلاور قبیله اش، بدین معناست که در میان آن‌ها از این دو جهت همتا ندارد.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- المناقب: وَ رُوِیَ أَنَّه لَمَّا هَرَبَتِ الْجَمَاعَهًُْ یَوْمَ أُحُدٍ کَانَ عَلِیٌّ یَضْرِبُ قُدَّامَهُ وَ جَبْرَئِیلُ عَنْ یَمِینِ النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) وَ مِیکَائِیلُ عَنْ یُسَارِهِ فَنَزَلَ قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِیمٌ أَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ وَ کَانَ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) یَقُولُ مَا لِلَّهِ آیَهًٌْ أَکْبَرُ مِنِّی.
امام علی (علیه السلام)- روایت است که چون روز اُحد آن جماعت پا به فرار گذاشتند، علی (علیه السلام) از روبرو، جبرئیل از سمت راست و میکائیل از سمت چپ از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) دفاع می کردند. در این حال آیه: قُل نبأٌ عظیمٌ* أنتم عَنه مُعرضون نازل شده و هم زمان علی (علیه السلام) می فرمود: خدا را آیتی بزرگ تر از من نیست!
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- نورالثقلین: فِی مِصبَاحِ شَیخِ الطَّائِفَهًِْ خُطبَهًٌْ لِأَمِیرِالمُؤمِنِینَ (علیه السلام) خَطَبَ بِهَا یَومَ الغَدِیرِ وَ فِیهَا یَقُولُ (علیه السلام): هَذَا یَوْمٌ عَظِیمُ الشَّأْن إلَی قَولِهِ هَذَا یَوْمُ الْمَلَإِ الْأَعْلَی الَّذِی أَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ.
امام علی (علیه السلام)- در کتاب نورالثّقلین به نقل از کتاب مصباح اثر شیخ الطّائفه، خطبه‌ای از امیرالمؤمنین (علیه السلام) آمده که مردم را در روز غدیرخم، خطاب قرار داده و فرمود: «امروز، روز عظیم‌الشّأنی است. امروز روز ملاء اعلی (اجتماع بزرگ) است همان روزی که که شما از آن روی‌گردانید»!
الصّادق (علیه السلام)- وَ اللَّهِ لَیَظْهَرَنَّ عَلَیْکُمْ صَاحِبُکُمْ وَ لَیْسَ فِی عُنُقِ أَحَدٍ لَهُ بَیْعَهًٌْ وَ قَالَ فَلَا یَظْهَرُ صَاحِبُکُمْ حَتَّی یَشُکَّ فِیهِ أَهْلُ الْیَقِینِ قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِیمٌ أَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ.
امام صادق (علیه السلام)- به خدا سوگند! صاحب شما [بر شما] حتماً ظهور خواهد کرد و بیعت هیچ‌کس را در گردن خود نخواهد داشت و فرمود: «صاحب شما ظاهر نمی‌گردد تا آنگاه که اهل یقین درباره‌ی او شکّ کنند و به این آیه تمسّک فرمود: قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِیمٌ أَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- یَا مُحَمَّدُ (صلی الله علیه و آله) هُوَ نَبَأٌ عَظِیمٌ أَیْ عَنْ تَدَبُّرِهِ وَ الْعَمَلِ بِهِ مُعْرِضُونَ.
ابن‌عبّاس ( ای محمّد (صلی الله علیه و آله)! [خبر قیامت] هُوَ نَبَأٌ عَظِیمٌ امّا مردم از تدبیر کارهای خود و انجام اعمال مناسب برای آن روز، روی برگردانند.