آیه ۶۴ - سوره ص

امام علی (علیه السلام)- امیرالمؤمنین علی‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) در جواب کسی که ادّعای تناقض بین آیات قرآن نموده بود، و می‌گفت: «من می‌بینم خدا می‌فرماید: روزی که «روح» و «ملائکه» در یک صف می‌ایستند و هیچ‌یک، جز به اذن خداوند رحمان، سخن نمی‌گویند، و [آنگاه که می‌گویند] درست می‌گویند!. (نبأ/۳۸) و گفته است: و از ایشان طلب نطق و گفتن شود پس می‌گویند: به خداوندی که پروردگار ماست سوگند که ما مشرک نبودیم!. (انعام/۲۳) و گفته است که روز قیامت از یکدیگر بیزاری می‌جویید و یکدیگر را لعن می‌کنید. (عنکبوت/۲۵) و گفته است: إِنَّ ذلِکَ لَحَقٌّ تَخاصُمُ أَهْلِ النَّارِ نزد من جدال و مخاصمه نکنید من پیشتر به شما هشدار داده‌ام [و اتمام حجّت کرده‌ام]!. (ق/۲۸) و گفته است که امروز بر دهانشان مُهر می‌نهیم، و دست‌هایشان با ما سخن می‌گویند و پاهایشان کارهایی را که انجام می‌دادند شهادت می‌دهند!. (یس/۶۵) پس یک مرتبه خبر می‌دهد هیچ‌یک، جز به اذن خداوند رحمان، سخن نمی‌گویند، و [آنگاه که می‌گویند] درست می‌گویند!. (نبأ/۳۸) و یک بار خبر می‌دهد که خلق نطق می‌کنند و از قول ایشان می‌گوید که: به خداوندی که پروردگار ماست سوگند که ما مشرک نبودیم!. (انعام/۲۳) و بار دیگر خبر می‌دهد که ایشان با هم مخاصمه و گفتگو می‌کنند. حضرت به او پاسخ داد: «پس به درستی که این آیات در چند موطن است از موطن‌های آن روز که مقدارش پنجاه هزار سال می‌باشد».